بعد از یک جلسه تمرین،سلول‌ها راحت‌تر می‌توانند گلوکز را دریافت کنند جوری که لوزالمعده مجبور نخواهد بود زیاد انسولین ترشح کند. در نتیجه ریسک دیابت نوع دوم و بیماری قلبی کاهش می‌یابد.
همه ما دوست داریم خیلی زود از تلاش‌هایمان نتیجه بگیریم. در مورد ورزش نیز همه می‌دانیم که فوایدش در بلندمدت بروز می‌کند. مثلاً ورزش هوازی به مرور زمان موجب سازگاری‌هایی در سیستم قلب و عروق و رگ‌های خونی می‌شود که باعث می‌شود قلبتان مؤثرتر خون را پمپاژ کند. ورزش کردن، ریسک بیماری‌های قلبی و عروقی را از چند جهت کاهش میدهد که شامل کاهش فشارخون، تأثیر بر لیپید‌های خون، کاهش قند خون، کنترل التهاب خفیف و کاهش ریسک سندرم متابولیک می‌شود.
اما تمرینات قدرتی سازگاری‌های دیگری در بدن ایجاد می‌کنند. وقتی عضلات خود را در برابر مقاومت تمرین می‌دهید، فیبر‌های آن مدام آسیب می‌بینند و ترمیم می‌شوند. طی این فرایند، عضلات رشد می‌کنند. افزایش سایز عضله همراه با تغییرات نورولوژیکی مرتبط با تمرینات بدن‌سازی است.
این تغییرات زمان‌برند؛ اما چیزی که این میان تعجب‌برانگیز است، برخی از فواید ورزش است که تقریباً فوراً روی میدهد. به عبارتی دیگر، شما حتی بعد از یک جلسه تمرین شاهد این فواید خواهید بود.
ورزش کردن باعث ترشح اندورفین می‌شود که هورمونی آرامش‌بخش و بهبوددهنده‌ی خلق و خو است. این هورمون، همان گیرنده‌ها در مغز را فعال می‌کند که دارو‌ها رویشان اثر می‌گذارند.
فواید فوری ورزش هوازی
می‌دانیم که ورزش به کاهش فشارخون کمک می‌کند. مطالعات نشان داده‌اند تمرینات هوازی از فشارخون در افراد سالم و افراد دچار فشارخون بالا می‌کاهند. در واقع، یک متاآنالیز منتشر شده در Annals of Internal Medicine نشان داد که تمرین هوازی، فشارخون سیستولیک را به طور متوسط به میزان ۳.۸۴ میلی‌متر جیوه و دیاستولی را ۲.۵۸ میلی‌متر جیوه کاهش داد؛ اما علاوه بر این، ورزش هوازی، تأثیر فوری بر فشارخون نیز دارد، یعنی تنها یک جلسه تمرین هوازی می‌تواند به مدت ۱۳ ساعت بعد از تمرینات با شدت متوسط تا شدید، فشارخون را پایین بیاورد.
به همین ترتیب، یک جلسه ورزش، حساسیت به انسولین را بهبود می‌بخشد، یعنی سلول‌ها به گلوکز بهتر جواب خواهند داد. بعد از یک جلسه تمرین، سلول‌ها راحت‌تر می‌توانند گلوکز را دریافت کنند جوری که لوزالمعده مجبور نخواهد بود زیاد انسولین ترشح کند. در نتیجه ریسک دیابت نوع دوم و بیماری قلبی کاهش می‌یابد.
مطالعه‌ای که روی افراد چاق انجام شد نشان میدهد انجام تمرین هوازی با ۵۰ درصد توان (شدت کم) برای تنها یک جلسه که کالری سوزی آن چیزی در حدود ۳۵۰ کیلوکالری بود، حساسیت به انسولین به مدت ۱۹ ساعت، در وضعیت بهبود یافته‌ای ثابت باقی ماند.
با توجه به این نتایج به راحتی می‌توانیم بفهمیم چرا کارشناسان توصیه می‌کنند کسانی که دیابت نوع دوم یا سندرم متابولیک دارند ورزش کنند. ورزش کردن به کنترل قند خون کمک می‌کند.
فواید روانی ورزش
مطالعات نشان می‌دهند فعالیت بدنی منظم، خلق و خو را بهتر کرده و ریسک افسردگی را پایین می‌آورد و به کنترل استرس و اضطراب کمک می‌کند.
شاید فکر کنید یک جلسه ورزش می‌تواند استرس را تسکین بدهد، اما این‌طور نیست: برخی پژوهش‌ها نشان داده‌اند حتی ده دقیقه تمرین با شدت متوسط، مانند پیاده‌روی می‌تواند به طور موقت از احساس اضطراب بکاهد و حالتان را بهتر کند.
شاید شنیده باشید ورزش کردن باعث ترشح اندورفین می‌شود که هورمونی آرامش‌بخش و بهبوددهنده‌ی خلق و خو است. این هورمون، همان گیرنده‌ها در مغز را فعال می‌کند که دارو‌ها رویشان اثر می‌گذارند.
بعد از یک جلسه تمرین، سلول‌ها راحت‌تر می‌توانند گلوکز را دریافت کنند جوری که لوزالمعده مجبور نخواهد بود زیاد انسولین ترشح کند. در نتیجه ریسک دیابت نوع دوم و بیماری قلبی کاهش می‌یابد
هنوز معلوم نیست با چه شدتی باید ورزش کنید تا اندورفین‌تان بیشتر شود، اما برخی مطالعات توصیه کرده‌اند تنها ۱۰ دقیقه ورزش هوازی کافی است تا اندورفین را افزایش دهد، و پژوهش‌های دیگری نیز گفته‌اند به ۲۰ تا ۳۰ دقیقه فعالیت نیاز است تا اندورفین بیشتر ترشح شود.
اینکه چه زمانی اثر افزایش اندورفین را احساس می‌کنید بسته به کیفیت تمرین، نوع تمرین و مدت تمرین می‌تواند متفاوت باشد. ضمناً انجام درست تمرینات به تمرکز و دقت و نظم نیاز دارد و وقتی بتوانید از پس همه‌ی این‌ها به‌خوبی بربیایید، حتماً احساس خوبی خواهید داشت. این حس خوب می‌تواند تمام روز با شما باشد. ورزش باعث پمپاژ خون به سمت مغز می‌شود و یک جلسه تمرینی شدید به مدت ۳۰ دقیقه یا بیشتر، بخشی از مغز را که به تمرکز کمک می‌کند فعال خواهد کرد؛ بنابراین شما بعد از یک جلسه تمرین و عرق ریختن، نسبت به قبل از آن، متمرکزتر خواهید بود که این هم فایده فوری دیگری از ورزش است.
