به بازیکنانی که قابلیت بازی در پست هافبک میانی (هافبک دفاعی و هافبک بازیساز) را دارند توجه کنید. تا چشم کار می‌کند در استقلال بازیکنانی دیده می‌شوند که قابلیت بازی در این دو پست را دارند. علیرضا منصوریان چنان دورش را شلوغ کرده که برای انتخاب ترکیب اصلی تیمش سرسام خواهد گرفت. به واقع پیش‌بینی اینکه چه بازیکنانی در لیگ هفدهم در این دو پست قرار می‌گیرند بسیار دشوار است. منصوریان با ساختن چنین تیمی معمای بزرگی پیش روی همه قرار داده است. او بیش از همه حریفانش را با این انتخاب‌ها به چالش می‌اندازد. گرچه برای خودش هم دردسرهایی به وجود خواهد آمد. استقلال دقیقا مانند شمشیر دولبه عمل خواهد کرد. هیولایی که هم می‌تواند بخورد، هم خورده شود.
ترافیک پر حجم استقلال در خط میانی به بحث روز بدل شده و پرسشی که جوابش بی پاسخ مانده این است که علیرضا منصوریان با چه تدبیری می‌تواند بازی‌ها را میان این ۸ بازیکن تقسیم کند؟ اگر فرض را بر بازی استقلال با روش ۱-۳-۲-۴ بگیریم قدری کاربرای انتخاب هافبک‌های دفاعی سهل می‌شود و کادر فنی استقلال می‌تواند از میان چهار گزینه‌ای که برای این پست وجود دارد، ۲ نفر را در ترکیب اصلی قرار دهد.
البته تا وقتی امید ابراهیمی به شرایط ایده‌آل برسد انتخاب برای منصوریان آسان‌تر هم خواهد بود اما مشکل اساسی از زمانی شروع می‌شود که همه هافبک‌های دفاعی در آمادگی کامل قرار داشته باشند و منصوریان بخواهد دو نفر از میان آنها را گزینش کند.
گفتیم که با انتخاب روش فوق قدری کار منصوریان و همکارانش برای تقسیم بازی میان هافبک‌های دفاعی سهل می‌شود اما مصائب منصوریان زمانی رو به فزونی خواهد گذاشت که او تصمیم به بازی با روش دیگر بگیرد.
برای مثال بخواهد با سیستم چهار هافبک لوزی بازی کند که در این حالت یک هافبک دفاعی در میدان حضور خواهد داشت، یک هافبک بازیساز که باید یکی باشد از میان جباری، جباروف، انصاری و اسماعیلی.
در واقع منصوریان با یک چالش دو سویه هم ازسمت پست هافبک دفاعی و هم از سوی هافبک بازیساز مواجه خواهد شد و حتی اگر فرض را بر این بگیریم که ۲ تعویض از ۳ تعویض برای این ۲ پست کنار گذاشته شود، باز هم تعداد قابل توجهی از بازیکنان بیرون می‌نشینند که این وضعیت در دراز مدت می‌تواند منصوریان را تحت فشار قرار بدهد.
چرخش روی سیستم چرخشی
یکی از راه حل‌ها برای حفظ چنین تیمی بازی با روش چرخشی است.
انتخابی که گاه ممکن است تیمی را به سوی فنا و نابودی ببرد و گاه ممکن است تیمی را به موفقیت‌های چشمگیر برساند. کامیابی در این روش مستلزم مدیریت صحیح بازیکنان از سوی کادرفنی و باشگاه است. در واقع این دو عامل می‌توانند مانع از بروز ناراحتی بازیکنان در زمان نیمکت نشینی شوند و با ارائه دلایل مستدل آنها را به بازی در آینده‌ای نه چندان دور امیدوار نگه دارند.
راهکاری که می‌تواند انتخاب چنین مسیری را به موفقیت نزدیک‌تر کند این است که مدیریت باشگاه استقلال حقوق بازیکنان را سروقت پرداخت کند تا آنها که در ترکیب قرار نمی‌گیرند لااقل دلخوش به پرداختی‌های سروقت باشگاه باشند.
پول عاملی است که در این شرایط بسیار به کمک تیم‌هایی می‌آید که از تعدد بازیکن سود می‌برند و مدیران باشگاه استقلال اگر می‌خواهند با چنین تیمی به مشکل نخوردند و منصوریان در جاده موفقیت گام بردارد باید فکری اساسی و آینده نگرانه در راستای تامین بودجه باشگاه و پرداخت به موقع آن به بازیکنان داشته باشند.
مدیران استقلال نباید این عامل را در راستای موفقیت نادیده بگیرند و کوچک بشمارند. تامین اعتبار لازم تا پایان فصل و پرداخت‌های دقیق صبر نیمکت‌نشین‌ها را بیشتر خواهد کرد.
از این ۸ نفر هیچ کدام بازیکن کنار نیستند
امید نورافکن، روزبه چشمی، فرشید باقری، جابر انصاری، فرشید اسماعیلی، جباروف، مجتبی جباری، امید ابراهیمی؛ هیچ یک از این ۸ بازیکن قابلیت بازی در پست گوش یا هافبک‌های کناری را ندارند در حالی که هیچ روشی در فوتبال وجود ندارد که خود را بی نیاز از بازیکنان کناری بداند. استقلال فصل هفدهم به احتمال فراوان با روش ۱-۳-۲-۴ یا ۲-۴-۴ بازی خواهد کرد که در هر سیستم باید بازیکنانی با این خصوصیات درمیدان حضور داشته باشند.
به احتمال فراوان یکی از بال‌های کناری استقلال داریوش شجاعیان خواهد بود و یکی دیگر حسن بیت سعید. در تمرین‌های استقلال دیده شده که منصوریان در بازی با روش نخست از شجاعیان و بیت سعید به‌عنوان گوش‌های چپ و راست بهره گرفته است. اگر سیستم چهار هافبک هم به کار گرفته شود منصوریان ناچار است بازیکنانی به غیر از این ۸ نفر را در پست هافبک راست یا هافبک چپ قرار دهد که شانس بازیکنانی همچون خسرو حیدری و یعقوب کریمی بیشتر می‌شود.
حتی ممکن است باز هم قرعه به نام شجاعیان بیفتد و در آینده نیز با بازگشت محسن کریمی قطعا این بازیکن هم برای پست‌های کناری مورد استفاده قرار می‌گیرد.
دفاع چپ و مهاجم نوک با کمترین مدعی
خط به خط که استقلال را آنالیز می‌کنی به این نتیجه می‌رسی که در هر پست تعداد قابل توجهی بازیکن وجود دارد که همگی مدعی حضور در ترکیب اصلی هستند.
در این استقلال پر بازیکن اما دو پست وجود دارد که نسبت به نقاط دیگر زمین با ترافیک کمتری مواجه است. این دو پست شامل دفاع چپ و مهاجم نوک است که برای هر یک دو گزینه را در خود دارد. به نظر می‌رسد بازیکنان این دو پست یعنی میلاد زکی‌پور، یعقوب کریمی، سجاد شهباززاده و علی قربانی با آرامش بیشتری در قیاس با دیگر بازیکنان فصل را به پایان برسانند.
