صالح به سبک مظلومی که بعد از دربی، از بضاعت کم تیمش برای نبرد با تیم‌های پرستاره حرف زده بود، ترکیب اصلی تراکتور را تحسین کرد و دست روی این نکته گذاشت که استقلال تا همین‌جا، فوق‌العاده کار کرده و فراتر از سطح انتظارها ظاهر شده است.
حالا شاید سوال اصلی این باشد که میزان انتظار از استقلال را چه کسی تعیین می‌کند؟ بدون تردید هواداران باشگاه از این تیم قهرمانی می‌خواهند اما به نظر می‌رسد کادر فنی باشگاه آبی، جاه‌طلبی لازم را ندارد و به هر رتبه‌ای در جدول رضایت می‌دهد. مظلومی و صالح این روزها یادآورِ مصاحبه‌های غلام پروانی بعد از هر شکست در برابر تیم‌های ثروتمند هستند.
پرویز مظلومی در شرایطی از پتانسیل محدود تیمش برای موفقیت حرف می‌زند که این تیم، با نظر مستقیم خود او بسته شده است. بر خلافِ ادعای مظلومی، استقلال لیگ پانزدهم هرگز تیم ارزان‌قیمتی به شمار نمی‌رود. قبل از کوچک‌شمردن ارزش بازیکنان فعلی، مظلومی باید به یاد بیاورد که چه کسی در ابتدای فصل پول خرید دو ستاره وطنی را صرف خرید پروپییچ کرد تا در حساس‌ترین بازی فصل در زمین مسابقه کاملا گیج باشد؟ چه کسی دو قرارداد سنگین با رحمتی و طالب‌لو امضا کرد و در عین حال تعداد مدافعان میانی تیمش را از عدد 3 عبور نداد؟ چه کسی در نیم‌فصل به سراغ جذب مهدی مومنی رفت تا این بازیکن را به نیمکت بدوزد؟ چه کسی جناح چپ استقلال را به بازیکن پراشتباهی مثل میثم مجیدی سپرد؟ چه کسی در شروع فصل هیچ برنامه‌ای برای جذب بازی‌ساز ارائه نکرد؟ استقلال تهران چه در شروع فصل و چه در تعطیلات زمستانی، مجال تبدیل به یک تیم بهتر را داشت اما تصمیم‌های مظلومی، هیچ کمکی به این باشگاه نکردند. او به جای بهبود دادن ترکیب، با هر خرید اوضاع را ناآرام‌تر و نامطمئن‌تر کرد.
ساده‌ترین کار ممکن برای آقای سرمربی در این روزهای سخت، پنهان‌شدن پشت نام‌های جوان ترکیب استقلال است اما پرویز خان نباید از یاد ببرد که به اندازه کافی برای ساختنِ تیمش فرصت داشته. فرصت‌هایی که خیلی قبل‌تر از سه امتیاز مسابقه با تراکتور بر باد رفته‌اند.
