امیرالمومنین علی(ع)در نامه 25 کتاب شریف نهج البلاغه دستورالعملی به ماموران جمع آوری مالیات دادند تا معلوم شو امام عدالت خواه شیعیان ارکان حق را برپا می داشت و فرمان به عدل صادر می کرد.ایشان در این نامه می فرماید:
در حرکت آیید ، با پرهیزگارى و ترس از خداوندى که یگانه است و او را شریکى نیست . زنهار ، مسلمانى را مترسانید و اگر خود نخواهد به سراغش مروید و بیش از آنچه حق خداوند است ، از او مستانید. چون به قبیله اى رسیدید بر سر آب آنها فرود آیید و به خانه هایشان داخل مشوید . آنگاه با آرامش و وقار به سوى ایشان روید تا به میانشان برسید .
سپس امام ادامه می دهد: سلامشان کنید و تحیّت گویید و در سلام و تحیّت امساک منمایید . سپس ، بگوى که اى بندگان خدا ، ولىّ خدا و خلیفه او ما را به نزد شما فرستاده تا سهمى را که خدا در اموالتان دارد بستانیم . آیا خدا را در اموالتان سهمى هست ، که آن را به ولىّ خدا بپردازید ؟
امام ادامه می دهد: اگر کسى گفت : نه ، به سراغش مروید و اگر کسى گفت : آرى ، بى آنکه او را بترسانید یا تهدیدش کنید ، یا بر او سخت گیرید ، یا به دشواریش افکنید ، به همراهش بروید و آنچه از زر و سیم دهد ، بستانید و اگر او را گاو و گوسفند و شتر باشد ، جز به اجازه صاحبانش به میان رمه مروید ، زیرا بیشتر آنها از آن اوست و چون به رمه چارپایان رسیدید ، مانند کسى مباشید که خود را بر صاحب آنها مسلط مى شمارد یا مى خواهد بر او سخت گیرد . چارپایى را رم مدهید و مترسان یدو صاحبش را در گرفتن آن مرنجانید .
امام علی(ع)در ادامه می افزاید:پس مال را هر چه هست به دو بخش کنید و صاحب مال را به گزینش یکى از آن دو بخش مخیّر گردانید و در آنچه براى خود برمى گزیند ، متعرضش مشوید . سپس ، باقى را باز به دو بخش کن و باز او را در گرفتن یکى از آن دو بخش مخیر نمایید و در آنچه براى خود برمی گزیند،سرزنش منمایید . پیوسته چنین کنید تا آن قسمت ، که حق خداوند در آن است ، بر جاى ماند . پس سهم خدا را از او بستانید و اگر پنداشت که مغبون شده و خواست آنگونه قسمت کردن را بر هم زند ، از او بپذیرید و بار دیگر دو قسمت را یکى کن و باز قسمت از سر گیر . تا سهم خدا را از مال او معین کنى و بستانى . و ستور پیر و سالخورده و پاى و پشت شکسته و بیمار و لاغر و معیوب را مگیرید .
امام همچنین به بحث امانتداری اموال مومنان بسیار حساس است و می فرماید: چون مال مسلمانان را مى فرستید ، آن را به کسى بسپارید که به دیندارى او مطمئن باشید تا آن را به ولىّ امر مسلمانان برساند و او میان مسلمانان قسمت نماید و به نگهدارى آنها مگمارید ، مگر مردى نیکخواه و مهربان و امین را که نیکو نگهبانى کند .
