رئیس‌جمهور اوکراین در جریان سفر اخیر خود به آمریکا ، سعی کرد خود را به‌عنوان یک «قهرمان جنگ» نشان دهد! تصویرسازی رسانه‌های غربی از ولادیمیر زلنسکی نیز دقیقا مطابق با همین الگو بود! منظومه رسانه‌ای غرب تلاش کرد تا از ارسال سامانه موشکی پاتریوت توسط آمریکا به اوکراین به‌مثابه یک دستاورد بسیار بزرگ و تعیین‌کننده در جنگ اوکراین یادکرده و متعاقبا، پیام کاذب ادغام اوکراین در معادلات امنیتی -نظامی ناتو و آمریکا را به افکار عمومی دنیا مخابره نماید. اما در ماورای این تصویرسازی کاذب، واقعیات دیگری درجریان است که لرزه بر اندام رئیس‌جمهور اوکراین و غرب‌گرایان این کشور انداخته است!
صورت‌مسئله ،مربوط به «نگرانی زلنسکی» از آمریکاست. رئیس‌جمهور اوکراین به‌خوبی نسبت به تحولاتی که در پشت پرده صحنه جنگ و مانور رسانه‌ای غرب در حمایت از کی یف رخ می‌دهد آگاه است :
-زلنسکی سکوت معنادار مقامات آمریکایی در قبال طرح کیسینجر برای پایان جنگ اوکراین را به معنای موافقت واشنگتن با واگذاری بخشی از خاک کشورش ( کریمه) به روسیه تلقی می کند.
– زلنسکی اطمینان دارد که بر خلاف ادعای مقامات سازمان سیا و شخص ویلیام برنز
( رئیس سیا) مبنی بر عدم مذاکره وی و رئیس سازمان اطلاعاتی روسیه بر سر جنگ اوکراین ، این دو بدون در نظر گرفتن ملاحظات وی و همراهانش، در این خصوص با یکدیگر مذاکره کرده اند.
– زلنسکی به وضوح آگاه است که استقرار سامانه موشکی پاتریوت آمریکا در خاک اوکراین، برخلاف القائات موجود منجر به تغییر موازنه نبرد نخواهد شد زیرا انتقال کامل این سامانه و استقرار آن در میادین نبرد زمان‌بر و ناممکن خواهد بود. فراتر از آن، در صورت استفاده روسیه از موشک‌های بالستیک و پیشرفته درصحنه نبرد ( در پاسخ به استقرار سامانه پاتریوت) دوباره اوکراین قربانی اصلی ماجرا خواهد بود.
زلنسکی فارغ از تعارفات رسانه‌ای و صحنه‌پردازی‌هایی که سیاستمداران آمریکایی و شبکه رسانه‌ای وابسته به آن‌ها در جریان سفر او به واشنگتن صورت دادند، مملو از بهت و نگرانی است.
او نگران است که در یک حرکت سریع اما قابل پیش‌بینی، از سوی واشنگتن به‌عنوان یک «مهره سوخته»در نظام بین‌الملل نادیده گرفته شود یا قربانی منافع راهبردی ( یا حتی تاکتیکی و کوتاه‌مدت ) آمریکا در آسیای مرکزی و اروپا شود.
زلنسکی در برابر دوربین‌ها خندید تا کسی اشک‌های پشت پرده و التماس‌های پنهانی وی به بایدن و سیاستمداران آمریکایی را نبیند!مهره‌های غرب تاریخ‌مصرف معینی برای واشنگتن دارند و این قاعده شامل حال زلنسکی نیز می‌شود. زلنسکی این روزها باید در مقابل دوربین آنچه را که آمریکا می‌خواهد تکرار کند: او جنگ را با اجازه آمریکا شروع کرد و اکنون نیز تا زمانی که واشنگتن اجازه دهد می‌تواند سخن از تمامیت ارضی کشورش و ایستادگی در جنگ بگوید!این انتخابی است که خود زلنسکی و غرب‌گرایان اوکراین صورت داده‌اند و قطعا نمی‌توانند بابت این موضوع طلبکار دیگران باشند.
حنیف غفاری
