به گزارش افکارنیوز، لگاتوم از سال ۲۰۰۷ این گزارش را منتشر می‌کند و پژوهشگران آن، شاخص رفاه را بر اساس ترکیبی از وضعیت کشورها در ۸ حوزه مختلف تعریف کرده‌اند. سطح رفاه در کشورها با مقایسه وضعیت آنها در ۸ حوزه اقتصاد، فرصت‌های کسب و کار، حکومت‌داری، آموزش، سلامت، امنیت و ایمنی، آزادی‌های فردی و سرمایه اجتماعی سنجیده می‌شود. نروژ، سوییس، نیوزیلند، دانمارک و کانادا به ترتیب ۵ کشوری هستند که بالاترین سطح رفاه را دارند.

در مقابل جمهوری آفریقای مرکزی، چاد، جمهوری دموکراتیک کنگو، بروندی و یمن پایین‌ترین سطح رفاه را بین کشورهای مورد مطالعه دارند. رتبه ایران در این فهرست ۱۰۷ است و در اغلب ۸ حوزه مورد بررسی نیز در نیمه پایینی جدول قرار دارد.

بهداشت و آموزش تنها حوزه‌هایی هستند که ایران در نیمه بالایی جدول قرار گرفته است. ایران در آموزش، بهترین جایگاه را دارد و در رتبه ۵۷ است، رتبه ایران در بهداشت هم ۶۷ است.

این گزارش نشان میدهد که در ایران به طور متوسط افراد حدود ۴ درصد بیشتر از میانگین جهانی برای فعالیتهای حمایتی داوطلب میشوند اما انتظار مردم از اینکه حمایت اجتماعی از آنان بشود، حدود ۱۲ درصد کمتر از میانگین جهانی است. به این معنی که ۷/۶۶ درصد ایرانیانی که در این مطالعه مشارکت داشتند، گفتهاند که میتوانند در صورت نیاز به دیگران تکیه کنند، در حالی که این میزان در سطح جهانی (بین ۱۴۲ کشور بررسیشده) ۹/۷۹ درصد بوده است. بنا به آنچه لگاتوم میگوید، در زمینه اقتصادی تنها کمی بیش از یکچهارم ایرانیان فکر میکنند که هماکنون وقت خوبی برای کار پیدا کردن است. بنگلادش، هندوراس و سنگال در سه رتبه بالایی ایران هستند و بنین، کنیا و زامبیا سه کشوری هستند که در سه پله پایین ایران قرار دارند. بنا بر این گزارش رتبه ایران در شاخصهای رفاه، آزادیهای فردی، ایمنی و امنیت، حکومتداری و اقتصاد به ترتیب ۱۰۷، ۱۲۸، ۱۲۶، ۱۲۰ و ۱۱۴ است.