به گزارش افکارنیوز به نقل از جهان، مدتی است اخباری از انتخاب برخی مدیران بانکی بخش خصوصی به عنوان شوالیه های اقتصاد ایران و اعطای نشان شوالیه به آنها منتشر می شود؛ خبری که روابط عمومی بانک های متبوع آن مدیران با استفاده از ارتباطات رسانه ای خود سعی بلیغی در آب و تاب دادن به آن دارند اما بررسی ها حکایت از واقعیت های دیگری دارد.

عناوین و افتخارات دهان پر کن و البته بی پایه واساس گویا دست از سر مدیران و مسئولان اقتصادی ما بر نمی دارد؛ هفته و ماهی نیست که با انواع و اقسام عناوین و استانداردها و رتبه هایی مواجه هستیم که مدیران و مسئولان اقتصادی خصوصا در بخش خصوصی، کسب آن را توسط خود در قالب آگهی ها و بیلبوردها و تیزرها به اطلاع همگان می رسانند تا از آن به بعد همان همگان ملزم باشند نام آن شخص یا سازمان و شرکت متبوعش را با همان عناوین و افتخارات به کار ببرند.

پیگیری و بررسی چند و چون اهدای این عناوین و رتبه بندی ها هم در اغلب موارد نتیجه یکسانی دارد؛ خیلی زود مشخص می شود که رتبه های نخست فلان جشنواره برترین های فلان صنعت، حامیان مالی برگزاری مراسم معرفی همان برترین ها هستند و نام و آگهی تبلیغاتیشان بر تارک کتاب همان جشنواره می درخشد البته با صرف هزینه هایی چند صد میلیونی.

متأسفانه بخشی از شبکه بانکی کشورمان بیش از سایر حوزه ها گرفتار این رویه نادرست شده تا آنجا که رقابت برای این عنوان سازی ها و رتبه آوردن ها به رویه ای ناپسند در میان مدیران بانکی کشور تبدیل شده است. کافی است به عناوین و استاندارها و رتبه هایی بیندازیم که هر ساله این مدیران جویای افتخار به واسطه تلاش های پیگیرانه مدیران روابط عمومی خود و البته صرف هزینه هایی گزاف برای خود دست و پا می کنند و پس از نائل آمدن به این افتخارات عجیب و غریب، این بار نوبت می رسد به صرف میلیون ها تومان دیگر از منابع بانک که عمدتا هم از سپرده های مردمی فراهم آمده است، برای تبلیغ و بوق و کرنا کردن این افتخارات.

ماجراهای رتبه بندی بانک ها ایرانی توسط نشریه بنکر تنها یکی از این نمونه هاست که مدتی به سوژه رقابت مدیران عامل بانک های کشورمان تبدیل شده بود. این رقابت که تنها فایده اش پر شدن جیب دلال های مرتبط با بنکر بود، گاهی با اتفاقا عجیبی هم همراه می شد مانند اینکه دو بانک همزمان مدعی احراز رتبه ای واحد در گزارش بنکر می شدند.

ماجرای انتخاب شوالیه اقتصاد ایران هم که به تازگی به سردمداری یکی از نشریات زرد اقتصادی به راه افتاده به نظر می رسد از همین دست، افتخار سازی های پولی است.

مدتی است اخباری از انتخاب برخی مدیران بانکی بخش خصوصی به عنوان شوالیه های اقتصاد ایران و اعطای نشان شوالیه به آنها منتشر می شود؛ خبری که روابط عمومی بانک های متبوع آن مدیران با استفاده از ارتباطات رسانه ای خود سعی بلیغی در آب و تاب دادن به آن دارند.

متولی انتخاب این شوالیه های عزیز هم ظاهرا مؤسسه ای است به نام اینووآ که خود را نهادی بین المللی معرفی می کند که دفتر مرکزی آن در اتریش است و نمایندگی هایش در اقصی نقاط جهان مشغول شوالیه یابی، بخوانید شوالیه سازی، هستند.

اینکه نمایندگان شریف این نهاد بین المللی چه شده است که امسال گذارشان به ایران عزیز افتاده است و ناگهان با انبوهی از شوالیه ها در حوزه های مختلف روبرو شده اند، داستانی دیگر دارد که شاید وقتی دیگر باید به آن پرداخت.

آنچه در حال حاضر تأسف آور است، اقبالی است که مدیران برخی بانکها و مؤسسات اعتباری خصوصی به پیشنهادهای بازاریاب های شوالیه ساز این مؤسسه نشان داده اند. تا کنون مدیران عامل یک بانک خصوصی و مؤسسه اعتباری خصوصی خود را مفتخر به دریافت این نشان شوالیه کرده اند و باز هم تأسف بارتر اینکه بنا به اطلاعات به دست آمده، نمایندگان مؤسسه اینووآ برای اعطای این نشان، رقمی در حدود ۱۰ میلیون تومان مطالبه می کنند.

به نظر می رسد مدیران بانکی کشور در شرایط حساس و خطیر اقتصاد کشور که مجاهدت و تلاشی مضاعف را برای خنثی ساختن تحریم های اعمال شده علیه کشورمان، می طلبد بهتر است به جای تلاش برای کسب نشان هایی در این بی اعتبار، ساختگی و بی هویت حتی بدون پرداخت هر گونه وجهی، نشان و مدال واقعی مبارزه در راه سربلندی نظام و میهن عزیز را بر سینه خود بزنند آن هم نشانی که از دست ملت خود به آنها اعطا می شود نه چند بازاریاب مجهول الهویه.