دیابت نوع ۲ نوعی بیماری قندی است که در آن بدن با مشکلات سوخت و ساز گلوکز (قند خون) مواجه شده و نمی تواند آن را به انرژی تبدیل کند.
این بیماری شایع قرن ۲۱ در اثر اختلال در عملکرد غده لوزالمعده ایجاد می شود که در آن، لوزالمعده توانایی خود را در تولید هورمون انسولین از دست می دهد.
علاوه بر این، دیابت در اثر عدم توانایی سلول ها در پاسخگویی درست به هورمون انسولین ترشح شده نیز پدید می آید. به طور کلی، ۳ نوع دیابت داریم که به ترتیب عبارتند از: دیابت نوع ۱، دیابت نوع ۲ و دیابت بارداری.
دیابت نوع ۱ یا دیابت نوجوانی که جزء دسته بیماری های خود ایمنی محسوب می شود، زمانی بروز می کند که لوزالمعده توانایی خود را در تولید هورمون انسولین از دست می دهد.
عواملی که احتمال ابتلا به این نوع دیابت را افزایش می دهند شامل وراثت، بیماری های ویروسی، آسیب سلول های غده لوزالمعده و همچنین کاهش سطح ویتامین D می باشند.
همچنین، دیابت نوع ۲ که شایع ترین نوع دیابت است، زمانی پدید می آید که غده لوزالمعده قادر به تولید انسولین کافی نباشد.
عوامل اصلی که منجربه ابتلا افراد به این نوع دیابت می شوند عبارتند از: بی تحرکی، چاقی، وراثت، بالا رفتن سن، سابقه دیابت های بارداری، سندرم تخمدان پلی کیستیک، فشار خون بالا، بالا بودن سطح کلسترول و تری گلیسیرید خون. علاوه بر این، برخی از زنان بالای ۲۵ سال پس از بارداری و بدون هیچ سابقه دیابت، دچار دیابت بارداری می شوند.
این نوع از بیماری قندی هیچ جنبه ارثی نداشته و زنان آفریقایی-آمریکایی تبار، آسیایی و یا هندی-آمریکایی بیش از نژاد های دیگر در معرض این اختلال هستند.
به طور کلی، دیابت را بیماری خاموش کشنده نیز می نامند؛ زیرا علائم این بیماری طوری است که به راحتی می توان از آن چشم پوشی کرد.
از آنجایی که نشانه های اولیه این بیماری تخریب کننده چندان مشهود نیستند، بسیاری از افراد حتی نمی دانند که به این بیماری مبتلا شده اند.
عدم تشخیص و درمان اولیه می تواند عوارض بعدی از قبیل نارسایی های قلبی، آسیب عصبی، تخریب کلیه ها، از بین رفتن چشم ها، تخریب پاها، مشکلات پوستی و حتی عوارض بارداری در زنان باردار مبتلا به این بیماری را به دنبال داشته باشد.
بنابراین دانستن علایم این بیماری، می تواند به شما در تشخیص زودهنگام بیماری دیابت کمک کند. در این مقاله فهرستی از این علایم معرفی شده است.
ادرار بیش از حد
افزایش غیر عادی میزان ادرار یکی از شایع ترین نشانه های اولیه بیماری دیابت نوع ۱ یا ۲ می باشد. زیرا، با افزایش میزان قند خون، کلیه ها باید کار بیشتری انجام دهند تا قند اضافی را فیلتر کرده و از بدن خارج کنند.
بنابراین، اگر نصف شب برای تخلیه ادرار از خواب بیدار شدید، این می تواند یکی از علائم بروز بیماری قند باشد.
تشنگی زیاد
به دلیل اینکه دیابت،حجم ادرار فرد بیمار را افزایش می دهد، شخص آب زیادی از دست داده و در نتیجه دچار تشنگی مفرط می گردد.
چنانچه تشنگی بر اثر دیابت باشد، فقط با مصرف آب بیشتر، مشکل حل نمی شود. بلکه بیماری فرد باید کنترل شود. بنابراین، اگر مشاهده کردید که مدام تشنه می شوید و با آب تشنگی شما برطرف نمی شود، ممکن است به دیابت مبتلا شده اید.
گرسنگی مداوم
افراد دیابتی در مقایسه با دیگران، گرسنگی بیشتری را متحمل می شوند. آنها مدام این وضعیت را تجربه می کنند؛ زیرا، بدن توانایی تبدیل قند به انرژی را از دست داده و سلول ها با کمبود انرژی مواجه هستند.
در نتیجه، بدن به صورت خودکار پیغام گرسنگی می دهد. از همه بدتر این است که با خوردن غذای بیشتر، گرسنگی رفع نمی شود، زیرا ریشه این مشکل که همان دیابت است باید برطرف شود.
البته اختلالاتی همچون افسردگی یا استرس می تواند منجر به بروز گرسنگی مفرط نیز شوند؛ بنابراین در صورت مواجه شدن با این وضعیت، حتما به پزشک مراجعه کنید.
روند کند التیام زخم ها
بریدگی و زخم ها در افراد دیابتی در مقایسه با افراد دیگر، آهسته تر برطرف می شوند. میزان قند بالا در خون باعث می شود تا دیواره رگ ها سخت و محکم شود؛
در نتیجه، گردش خون به خوبی قبل صورت نگرفته و مسیر حرکت خون باریک تر می شود. بنابراین اکسیژن و خون کمتری به محل آسیب رسیده و زخم ها دیرتر التیام می یابند.
از طرفی دیگر، جراحت ممکن است به جاهای دیگر نیز سرایت کرده و موجب عفونت شود.
عفونت های پی در پی
بالا بودن میزان قند خون، شخص بیمار را در برابر عفونت های دیگر مستعد می کند. این عفونت ها بیشتر در نواحی پوست و مجرای ادراری پدید می آیند.
از طرفی دیگر، دیابتی ها معمولا دچار عفونت های مکرر نیز می شوند؛ زیرا، سیستم ایمنی بدن آنها در اثر دیابت، ضعیف شده است.
کاهش وزن غیرمنتظره
با اینکه چاقی ممکن است منجربه بروز دیابت شود، اما کاهش وزن ناگهانی نیز می تواند نشانه ای از ابتلا به این بیماری باشد. این وضعیت به دلایل زیر اتفاق می افتد؛ اولا، بدن شخص بیمار در اثر تکرر ادرار، کم آب می شود.
دوم اینکه سلول های بدن وی توانایی تبدیل قند به انرژی را از دست داده اند. علاوه بر این، به دلیل اینکه انسولین کافی در بدن ترشح نمی شود، سلول ها پروتئین موجود در ماهیچه ها را شکسته و از آن به عنوان منبع انرژی استفاده می کند. در نتیجه فرد دچار کاهش وزن ناگهانی می شود.
خستگی و ضعف عمومی
قند بالا و عدم توانایی سلول ها در تبدیل قند به انرژی موجب خستگی، ضعف عمومی و احتیاج به خواب زیاد می شود.
از طرفی دیگر، دیابت سیستم گردش خون را دچار اختلال می کند؛ در نتیجه، سلول ها نمی توانند اکسیژن و زیرمغذی ها را به خوبی جذب کنند؛ بدین ترتیب، شخص بیمار دچار کمبود انرژی و ضعف می شود.
بی حسی
بی حسی در دستان، انگشت های دست و پا و یا ضعف در پاها می تواند نشانه های ابتلا به بیماری قند باشد. قند خون بالا گردش خون را دچار اختلال کرده و باعث آسیب عصبی می شود.
بنابراین اگر قند خون کنترل نشود؛ در نهایت، شخص بیمار دچار مشکلات عروقی خواهد شد.
خشکی و خارش پوستی
دیابت، سیستم گردش خون را دچار اختلال می کند؛ بنابراین، غدد تعریق درست عمل نکرده و در نتیجه، شخص بیمار دچار خشکی پوست می شود.
در ضمن، خشکی پوست باعث التهاب های باکتریایی در پوست شده که این وضعیت خارش پوستی را به دنبال خواهد داشت.
ضعف بینایی
ضعف ناگهانی بینایی یعنی تاری یا مشکل در تمرکز دید، می تواند علائم بروز بیماری قند باشد. افزایش قند خون منجر به تغییرات الکترولیتی بدن شده و در نتیجه، عنبیه را ملتهب می سازد.
اما به محض اینکه قند خون کنترل شود، این التهاب پایان یافته و دید شخص بیمار به حالت عادی خود برمی گردد.
