به گفته محققان ماکرولیدها، کینولون ها، تتراسایکلین ها، سولفونامیدها و مترونیدازول از جمله آنتی بیوتیک های مرتبط با افزایش ریسک «سقط خودبه خودی» هستند، یعنی سقطی که قبل از هفته ۲۰ بارداری اتفاق می افتد.
محققان اذعان می کنند مصرف این گروه از آنتی بیوتیک ها خطر سقط جنین را تا دو برابر افزایش می دهد.
«آنیک برارد» سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه مونترال کانادا، در این باره می گوید: «یافته های جدید به این معنا نیست که زنان باردار باید مصرف آنتی بوتیک را که برای درمان عفونت های باکتریایی تجویز شده، متوقف کنند.»
به گفته وی، «دلیل اینکه برخی آنتی بیوتیک ها ظاهراً پرخطرتر از سایر آنتی بیوتیک ها هستند ممکن است ناشی از نحوه عملکرد هر دارو در بدن باشد.»
وی در ادامه می افزاید: «به عنوان مثال تتراسایکلین در طول بارداری تجویز نمی شود چراکه موجب تغییر رنگ دائمی دندان های جنین شده و ممکن است بر رشد استحوان جنین هم تاثیر گذارد.»
همچنین داده ها نشان داده است که «کینولون» هم بر DNA تاثیر می گذارد. از سوی دیگر «نیتروفورانتوئین» گزینه دارویی ایمن تری است چراکه با افزایش سقط جنین همراه نیست و حتی ممکن است گزینه مناسبی برای درمان عفونت های مجاری ادراری باشد.
به گفته برارد، عفونت های مجاری ادرار از شایع ترین عفونت ها در دوره بارداری است.
