فخرالدین دانش آشتیانی در همایش ملی روانشناسی مدرسه اظهار کرد: در بحث توسعه کشورها به این مسئله تاکید می‌شود که تربیت در آموزش ابتدایی و متوسطه مود اهمیت قرار بگیرد. در حقیقت برای دستیابی به توسعه باید در دوره ابتدایی سرمایه‌گذاری کرد و پرسش این است که آیا در نظام آموزشوپرورش باید فقط به محتوای آموزشی بپردازیم و در این شرایط توسعه و نوآوری حاصل می‌شود؟ البته از نظر متخصصان این موضوع منتفی است.
وی افزود: آنچه ما را به رشد و توسعه می‌رساند بحث تفکیک‌ناپذیر پرورش یا تربیت است. نداشتن فهم مشترک از ماموریت نظام تعلیم و تربیت و مدرسه در مجریان و معلمان و خانواده‌ها مشاهده می‌شود به عنوان مثال اگر از خانواده‌ها بپرسیم چرا فرزند خود را به مدرسه می‌فرستند، اشاره می‌کنند که برای رفتن به دانشگاه این کار را انجام می‌دهند و بیشترین سرمایه‌گذاری را برای آموزش فرزندانشان دارند نه تربیت.
وزیر آموزشوپرورش گفت: مدیران مدارس نیزمی‌گویند که تلاش می‌کنیم معلمانی داشته باشیم که ریاضی و فیزیک را به خوبی درس بدهند و در رابطه با تربیت می‌گویند این مسئله بر عهده معاون پرورشی است و مشکل از آنجا آغاز می‌شود که معلم را از چرخه تربیت جدا کرده‌ایم.در صورتیکه تمام رفتار معلم در کلاس درس، نوع تدریس و تعامل با دانش‌آموز در تربیت نقش دارد و در نتیجه چگونه می‌توانیم بحث تربیت را به یک نفر معاون پرورشی مدرسه بسپاریم.
دانش آشتیانی بیان کرد: در قسمت پرورشی فعالیت‌های خوبی انجام می‌شود اما این مسائل منجر به بحث تربیت نشده است علت هم این است که آموزش و پرورش را از هم جدا کرده‌ایم و امروز به دلیل ناکارآمدی آموزش، پژوهش نیز در حال جداشدن است و کار پژوهشی و پرورشی برای دانش‌آموزان را جدا انجام می‌دهند البته نیاز داریم تا به این فهم مشترک در نظام تعلیم و تربیت برسیم که این مسائل تفکیک‌ناپذیر هستند.
وی ادامه داد: دانش آموز پژوهشگر زمانی محقق می‌شود که در برنامه درسی کلاس فعالیت پژوهشی انجام دهد. در فرآیند آموزش، بحث تربیت و مهارت‌آموزی شکل نگرفته است بنابراین تصمیم گرفتیم برای بحث مهارت‌ها کتاب جدا داشته باشیم یعنی اگر در کتاب درسی به مفاهیم محیط زیستی به خوبی توجه نشده بود، درس مجزای انسان و محیط زیست طراحی شد.
وزیر آموزشوپرورش بیان کرد:وقتی آموزش‌ها حافظه محور است عملا موفق نخواهیم بود. هدف نظام آموزشی در کشورهای پیشرفته این نیست که یک دانش آموز متخصص در فیزیک، ریاضی یا شیمی تحویل بدهند بلکه دانش‌آموزی می‌خواهند که از توسعه پایدار حمایت کند و برنامه‌ریزی آموزشی براساس این هدف است. زمانیکه در سند تحول می‌گوییم به دنبال انسان کارآمد و دستیابی به حیات طیبه هستیم نمی‌توانیم در برنامه‌ریزی درسی به این موضوع نپردازیم.
دانش آشتیانی ادامه داد:به همان اندازه‌ای که معلم دینی به مسئله تربیت دینی می‌پردازد باید معلم ریاضی و فیزیک نیز به آن بپردازد و نمی‌توان تربیت دینی را در ساعت محدود کلاس درس دینی محقق کرد و اینجاست که برنامه درسی باید تغییر کند. ما به دنبال آموزش مهارت هستیم اما در برخی مواقع معلم با نوع بیان در جهت آسیب رساندن به روح و روان دانش‌آموز اقدام می‌کند به عنوان مثال در برخی مواقع شاهد هستیم که دانش‌آموز پاسخی می‌دهد که مناسب با سوال معلم نیست و برخورد نامناسبی با او می‌شود این مسئله منجر به تخریب اعتماد به نفس می‌شد و حتی با کلاس مهارت آموزی نیز نمی‌توان اعتماد به نفس را محقق کرد.
