تماشای یک فیلم دراماتیک یا حماسی می‌تواند باعث شود تماشاگران گریه کنند. ولی آیا تا به حال فکر کرده‌اید چرا در چنین شرایطی گریه می‌کنیم؟ با وجود اینکه محرک‌های بدنی در هر یک از ما متفاوت است، آیا در این زمینه بین انسان‌ها مشترکاتی وجود دارد؟ اشک‌های انسان بر اساس یک قانون ثابت پایین می‌آیند؟
نتایج حاصل از مطالعات جدید نشان داد اشک‌ها مزایای فراوانی برای انسان دارند و حتی می‌توانند در نجات زندگی هم تاثیر بگذارند. این مسئله با نوع اشک‌هایی که از چشمان ما سرازیر می‌شود مرتبط است.
دانشمندان بر اساس مطالعات جدید خود متوجه شدند که انسان به سه مدل مختلف گریه می‌کند و به عبارت دیگر سه مدل متفاوت از اشک‌ها، از چشمان انسان سرازیر می‌شود.
اشک‌های احساسی
تماشای فیلم‌های رمانتیک، کشته شدن قهرمان فیلم‌های حماسی، دوری از نزدیکان، دلتنگی، غم و ... از جمله عوامل تاثیر گذار برای اشک ریختن‌های احساسی محسوب می‌شوند. زمانی که سیستم عصبی لیمبیک و هیپوتالامس بر اساس احساسات شدید فردی فعال می‌شوند، سیستم عصبی خودکار بدن عکس‌العمل نشان می‌دهد و در نتیجه اشک از چشمان جاری می‌شود.
اشک‌های پایه‌ای
بین کره چشم و پلک انسان غدد اشکی وجود دارد. پلک و کره چشم هر دو باعث می‌شود اشک از چشمان انسان سرازیر شود و این فرآیند به سلامت هرچه بهتر غرنیه و مرطوب نگه داشتن محیط آن کمک می‌کند. این اشک‌ها که به اصطلاح برای روغن‌کاری محیط چشم بیرون می‌آیند در اصل ترکیبی از آب و مخاط چشمی هستند.
اشک‌های غیرارادی
این اشک‌ها زمانی سرازیر می‌شوند که یک عامل خارجی از جمله دود، تندی پیاز یا ... روی چشمان ما تاثیر می‌گذارد. زمانی که این اتفاق صورت می‌گیرد، قرنیه سیگنال‌هایی را به مغز ارسال می‌کند و از این طریق اعلام می‌کند که چشم انسان نیاز به اشک ریختن دارد. پس از این اتفاق ما به صورت غیرارادی شروع به گریه می‌کنیم. بخش اعظم این اشک‌ها را آب تشکیل داده است.
