مدت‌هاست که مصرف گیاه شاهدانه با افزایش خطر روانپریشی مرتبط دانسته می‌شود. روانپریشی یک حالت روان‌پزشکی خطرناک است که در آن، افراد ارتباط خود را با واقعیت از دست می‌دهند.
روانپریشی یا سایکوسیس (Psychosis) به معنای یک وضعیت روانی غیرطبیعی است که در روان‌پزشکی برای بیان حالت «از دست رفتن توانایی تشخیص واقعیت از خیال» بکار می‌رود. روانپریشی دربرگیرنده دسته‌ای از اختلالات روانی است که در طول آن‌ها بیمار دچار علایمی مانند توهم یا هذیان شود. هر گاه این علایم در افراد به بروز اختلال در کارکرد یا بروز استرس منجر شود، می‌توان نام اختلال را بر آن گذاشت. دو مشخصه بارز آن شامل هذیان (بیان غیرعمد درک نادرست از واقعیات) و توهم (دیدن یا شنیدن غیرعمد چیزی که اساساً نبوده و نیست) است.
نیلی مایرز، مدیر آزمایشگاه سلامت روان در دانشگاه ساوث وسترن متُدیست و سرپرست این مطالعه جدید می‌گوید: اغلب افراد مبتلا به روانپریشی بر اثر مصرف ماری‌جوانا، تا زمانی که به طور مخربی روی آن‌ها تأثیر بگذارد، نگران مصرف آن نیستند و حتی در آن زمان نیز بسیاری تمایلی به صحبت در مورد آن ندارند.
مایرز افزود: نوجوانان به مصرف این مواد به عنوان راهی برای اجتماعی شدن و مدیریت سلامت خود نگاه می‌کنند. به عنوان مثال، برای کاهش اضطراب یا درد فیزیکی از آن استفاده می‌کنند، اما استفاده از موادی مانند ماری‌جوانا می‌تواند وضعیت آن‌ها را بدتر کند.
مایرز و همکارانش در این مطالعه جدید، با ۱۸ جوان ۱۸ تا ۳۰ ساله مصاحبه‌هایی تصویری به مدت یک ساعت و نیم انجام دادند. این مصاحبه‌ها بر نگرش جوانان نسبت به مصرف ماری‌جوانا متمرکز بود و اکثراً موافق بودند که کاهش مصرف مواد مخدر از جمله ماری‌جوانا احتمالاً ایده خوبی است، اما بسیاری از آن‌ها در مورد مزایا و معایب انجام این کار مردد بودند.
پژوهشگران خاطرنشان کردند که پس از قانونی شدن و عادی‌سازی گسترده مصرف ماری‌جوانا در بین نوجوانان، مرف این ماده مخدر اکنون به بالاترین حد خود در ۳۰ سال گذشته رسیده است.
این بدان معناست که به رویکرد‌های بهتری برای کمک به نوجوانان و جوانان برای مقابله با مصرف ماری‌جوانا نیاز است.
بسیاری از شرکت کنندگان در این مطالعه جدید بر این باور بودند که همسالانشان که آن‌ها را به استفاده از جایگزین‌های سالم‌تری تشویق کنند، می‌توانند کمک کننده باشند. همچنین اگر استراتژی‌هایی غیر از مصرف ماری‌جوانا برای کمک به کاهش درد‌های روانی یا فیزیکی آن‌ها پیشنهاد شود، می‌پذیرند.
این تیم پژوهشی به تازگی یافته‌های خود را در مجله Early Intervention in Psychiatry منتشر کرده است.
