سال گذشته مریلا زارعی پس از مدت‌ها دوری از بازی در سریال‌ها، در مجموعه «مانکن» به کارگردانی حسین سهیلی‌زاده ایفای نقش کرد و با این سریال وارد شبکه نمایش خانگی شد. او آخرین بار سال 91 با سریال «کلاه پهلوی» اثر ضیاءالدین دری در تلویزیون دیده شد و پس از آن دیگر در هیچ سریال تلویزیونی یا نمایش خانگی ایفای نقش نکرد تا این که بازی در سریال «مانکن» را پذیرفت. هرچند که این مجموعه به دلیل ضعف‌هایی که دارد، نتوانسته به عنوان اولین تجربه حضور این بازیگر در نمایش خانگی، جایگاه هنری و اعتبار او را بالا ببرد اما فارغ از کیفیت سریال، مریلا زارعی موفق شده در نقش «کتایون صوفیان» به خوبی ظاهر شود.
شکست تصویر غالب با شخصیت «کتی»
اخبار چهره ها - مریلا زارعی در طول سالهای فعالیت خود، معمولا در نقش‌های مثبت ظاهر شده است و تصویر غالبی که از او در ذهن مخاطب نقش بسته، شخصیت زنان قوی، دوست‌داشتنی یا ستم‌دیده بوده است، اما نقش «کتایون صوفیان» در سریال «مانکن»، به اندازه کافی منفور و حتی ترحم‌برانگیز بوده است تا بتواند این تصویر غالب را بشکند. «کتی» زن سرمایه‌دار، بدجنس و تنهایی است که کینه چندین و چند سالهای از پسرعمویش دارد، به همین دلیل همه تلاشش را برای به‌هم ریختن زندگی او می‌کند. «کتی» در کار قاچاق مدل و مانکن هم دست دارد و یکی از آدم های بد داستان است.
موفق‌تر از محمدرضا فروتن
بازی مریلا زارعی در این سریال، از بازی هنرمند باسابقه‌ای مانند محمدرضا فروتن بسیار سرتر است. هرچه محمدرضا فروتن در انتقال احساسات «اخگر» که شخصیتی شبیه پدرخوانده دارد، ناموفق است، مانند یک روبات به نظر می‌رسد و مخاطب را ناامید می‌کند، مریلا زارعی در نقش «کتی» خوب ظاهر می‌شود و تماشاگر را کاملا تحت تاثیر احساسات خود مانند خشم، کینه و حقارت قرار می‌دهد. در سکانس‌هایی که عصبانی می‌شود، میمیک صورت، لرزش دست ها و زبان بدنش، نمایانگر خشم می‌شود و در لحظاتی که بازی را می‌بازد و رودست می‌خورد، کاملا ترحم‌برانگیز و ضعیف به نظر می‌آید. او گاهی به تناسب داستان، نقابی غیر از آن «کتی» سنگدل و کینه‌ای را به چهره می‌زند و نقش یک زن عاشق‌پیشه و راضی را هم که پشت ازدواجش با «کاوه» هیچ معامله‌ای نبوده، خیلی خوب بازی می‌کند. از میان بازیگران سریال، تنها مریلا زارعی است که با بازی بسیار خوب خود، توجه مخاطب را جلب می‌کند.
بازی خوب در آثار بد
هرچند که سریال «مانکن» اثر قابل دفاعی در کارنامه مریلا زارعی نیست، اما حداقل دستاورد این سریال برای او، شخصیت متفاوت «کتی» و ماندگار شدن بازی خوب او در خاطر تماشاگران است. به طور کلی مریلا زارعی در طول سالهای فعالیت هنری خود در سینما هم، چنین رویه‌ای داشته است. او در طول این سال‌ها، در کنار فیلم‌های خوبی مانند «هیس دخترها فریاد نمی‌زنند»، «شیار 143» و «بادیگارد» در آثار ضعیفی هم بازی کرده است، اما اجازه نداده کیفیت پایین آن اثر، روی بازی‌اش تاثیر بگذارد و اغلب استاندارد خود را به عنوان بازیگر حفظ کرده است.
مورد استثنای مریلا زارعی
ساخت سریال شبکه نمایش خانگی با تولید یک فیلم سینمایی بسیار متفاوت است. در سریال‌های نمایش خانگی بیشتر به جنبه تجاری اثر توجه می‌شود، چون باید همه 15 یا 20 قسمت این مجموعه به فروش برود و شرایط تولید هم فشرده است، بنابراین به طور کلی به اندازه‌ای که ممکن است در سینما بازی‌های متفاوت و درخشان ببینیم در نمایش خانگی نمی‌بینیم و بازی بازیگران خیلی فوق‌العاده نیست، در چنین شرایطی، بازی مریلا زارعی در «مانکن» بیشتر به چشم می‌آید. البته می‌دانیم که در همین نمایش خانگی با این شرایط، همیشه این طور نیست، استثناهایی وجود دارد و خب بازی مریلا زارعی هم یکی از همین استثناهاست.
