هرچند اوپک توانسته میزان بالایی از تبعیت خود از توافق کاهش تولید را نشان دهد، اما این دستاورد عمدتا ناشی از کاهش قابل توجه تولید عربستان بوده است. در عین حال، اقدامات و اظهارات مقامات دومین و سومین تولید کنندگان بزرگ اوپک هیچ نشانی از کاهش تولید ندارد.
عربستان، به عنوان بزرگترین تولید کننده عضو اوپک بخش اعظمی از بار اجرای توافق کاهش تولید را به دوش می کشد. سعودی ها می دانند که اگر اوپک به کاهش تولید های وعده داده شده پایبند نماند، شاید دیگر شانس دیگری نداشته باشد.
دلیل دیگر، عرضه قریب الوقوع سهام شرکت سعودی آرامکو در بورس است. اگر قیمت نفت بالا نباشد، سعودی ها نمی توانند سهام این شرکت ها را به اندازه ای که انتظار دارند، بالا بفروشند. عرضه موفق سهام آرامکو در بورس برای دستیابی به اهداف تعیین شده در برنامه چشم انداز 2030 عربستان ضروری است.
اما دو عضو دیگر اوپک یعنی ایران و عراق در حال بهره بردن از موضع احتیاطی عربستان هستند و گام هایی را برای افزایش تولید خود برداشته اند. اکنون عربستان باید در کنار رویارویی با تولید کنندگان نفت شیل آمریکا، فکری هم به حال افزایش تولید ایران و عربستان بکند.
بر اساس اعلام آژانس بین المللی انرژی، عراق تا سال 2022 تولید نفت خود را به 5.4 میلیون بشکه در روز خواهد رساند که به میزان قابل توجهی بالاتر از برآوردهای قبلی مبنی بر رسیدن به رقم 4.6 میلیون بشکه تا سال 2021 است. انتظار می رود ایران هم در سال 2022 با 400 هزار بشکه افزایش تولید خود را به 4.15 میلیون بشکه در روز برساند.
وزارتخانه های نفت ایران و عراق یادداشت تفاهمی را برای حل اختلافاتشان در مورد میادین مشترک و احداث یک خط لوله صادرات نفت از میادین کرکوک در شمال عراق و از طریق ایران به امضا رسانده اند.
ایران خواهان رساندن تولید خود به 5 میلیون بشکه تا سال 2021 است. اما این کشور برای دستیابی به این هدف به سرمایه گذاری سرمایه گذاران خارجی نیاز دارد. ایران در دهه 1970 میلادی روزانه بیش از 6 میلیون بشکه نفت تولید می کرد.
