جگر مرغ ارزش غذایی بسیاری دارد سرشار از پروتئین، ویتامین و ترکیبات معدنی مثل آهن، مس و... می باشد. جگر مرغ عوارضی برای بدن دارد پس اگر جگر مرغ می خورید این مقاله را تا انتها بخوانید.
ارزش غذایی جگر مرغ
مواد و محتویات در 100 گرم جگر مرغ
کالری 156 کیلوکالری
پروتئین 22٫9 گرم
ویتامین B12 45 میکروگرم
نیاسین 0.16 میلی گرم
پتاسیم 300 میلیگرم
منیزیوم 23 میلیگرم
آهن 11٫3 میلیگرم
مس 3٫8 میلیگرم
چربی 7٫1 گرم
کلسترول 390 میلیگرم
ویتامینB6 0/549 میلیگرم
نکاتی در مورد خواص جگر مرغ
جگر مرغ مفید برای مبارزه با استرس
خوردن جگر مرغ برای کسانی که خیلی سخت کار می کنند و استرس دارند، مفید است. مواد مغذی موجود در جگر مرغ، با استرس مبارزه می کنند و موجب بهبود وضعیت خواب می شود.
تقویت ذهن، انرژی و سیستم ایمنی
جگر مرغ سرشار از آهن، زینک، فسفر و منیزیم است و ذخیره سلول های قرمز خون را افزایش می دهد و سبب تقویت ذهن سیستم ایمنی می شود.
سلامت دندان ها و استخوان ها با جگر مرغ
فسفر موجود در جگر مرغ فوایدی عالی برای سلامت دندان ها و استخوان ها دارد و به رشد استخوان ها و دندان ها در کودکان کمک می کند.
جگر مرغ مفید برای مبارزه با استرس
خوردن جگر مرغ برای کسانی که خیلی سخت کار می کنند و استرس دارند، مفید است. مواد مغذی موجود در جگر مرغ، با استرس مبارزه می کنند و موجب بهبود وضعیت خواب می شود.
تقویت ذهن، انرژی و سیستم ایمنی
جگر مرغ سرشار از آهن، زینک، فسفر و منیزیم است و ذخیره سلول های قرمز خون را افزایش می دهد و سبب تقویت ذهن سیستم ایمنی می شود.
سلامت دندان ها و استخوان ها با جگر مرغ
فسفر موجود در جگر مرغ فوایدی عالی برای سلامت دندان ها و استخوان ها دارد و به رشد استخوان ها و دندان ها در کودکان کمک می کند.
آیا خوردن جگر مرغ ضرر دارد؟
مطالعات فراوانی که در کشورهای مختلف، ازجمله ایران انجام شده، نشان میدهد که متاسفانه، در بسیاری از مرغداریهای صنعتی، دورههای منع مصرف گوشت بعد از تجویز داروهای مختلفی مانند آنتیبیوتیکها، رعایت نمیشود. بهعبارت سادهتر، مثلا زمانی که به مرغها، آنتیبیوتیک میدهند، باید حدود ۵ تا ۱۴ روز از کشتار مرغ، خودداری شود. مسالهای که در موارد زیادی، رعایت نمیشود.
به طور معمول آنتیبیوتیکها، فلزات سنگین و سموم در بافت نرم بیشتر جای میگیرند و از آن جایی که پوست مرغ از بافت چربی بوده و جگر هم بافت نرمی است همچنین مغز سر حیوانات هم از بافت نرمی است، از لحاظ علمی اینگونه مواد در این بافتها رسوب میکنند که پس از رسوب در این مناطق خود به خود میزان آنها افزایش پیدا کرده و با خوردن اینگونه مواد، آنتیبیوتیکها، سموم یا فلزات سنگین میتوانند به بدن انسان منتقل شده و باعث به خطر افتادن سلامت مصرفکننده شود که این مسئله در مورد باقی دامها مثل گاو، گوسفند و گوساله نیز صدق میکند.