۱- آلزایمر و زوال عقل دو بیماری کاملا مجزا هستند
شاید شنیده باشید که کسی به هر دو بیماری آلزایمر و زوال عقل مبتلا شده است. آلزایمر در حقیقت زیرمجموعه ی بیماری زوال عقل است و این دو بیماری از هم مجزا نیستند. بیش از صد نوع زوال عقل وجود دارد که هر یک از آن ها علائم مختلفی دارند.
۲- آلزایمر قابل کنترل نیست
۳- همه ی افراد مبتلا به آلزایمر، پرخاشگر و زودرنج می شوند
اگرچه بیماری آلزایمر تغییرات شخصیتی در فرد مبتلا ایجاد می کند و باعث نوسانات خلقی در او می شود اما همه ی این تغییرات به شکل پرخاشگری نیستند و بسیاری از بیماران مبتلا به آلزایمر افراد آرامی هستند. حفظ خونسردی و گوش سپردن به بیمارانی که با تغییرات شخصیتی ناشی از آلزایمر دست و پنجه نرم می کنند، بهترین روش برای کمک به این افراد است.
۴- آلزایمر ارثی نیست
این تصور کاملا اشتباه است. بعضی افراد در مواردی نادر، جهش های ژنتیکی عامل این بیماری را به ارث می برند. بعضی افراد هم بسیاری از ریسک فاکتورهای کوچک این بیماری را به ارث می برند و ترکیب این فاکتورها با یک سبک زندگی ناسالم منجر به ابتلا به آلزایمر می شود.
۵- مکمل های دارویی ای وجود دارند که به جلوگیری از آلزایمر کمک می کند
هنوز هیچ پژوهشی نتوانسته تأثیر ویتامین ها، تولیدات گیاهی یا داروها در جلوگیری از بیماری آلزایمر را اثبات کند. با این حال، یک سبک زندگی سالم شامل فعالیت بدنی مداوم، رژیم های غذایی مناسب قلب و کنترل مشکلات جسمی مزمن مثل فشار خون بالا یا دیابت، می تواند به کاهش احتمال بروز این بیماری کمک کند. اگرچه هیچ سند قطعی ای وجود ندارد که نشان دهد این تغییرات در سبک زندگی جلوی آلزایمر را می گیرند، اما بعضی تحقیقات نشان داده است این اعمال این تغییرات سلامت مغز را تقویت می کند. سلامت مغز نقش کلیدی ای در مقابله با بیماری آلزایمر دارد.
۶- آلزایمر بخشی از روند طبیعی افزایش سن است
اگرچه تغییرات ناشی از افزایش سن در مغز از میانه ی دهه ی بیست زندگی آغاز می شود، اما بیماری آلزایمر بخشی از روند طبیعی افزایش سن نیست. آلزایمر شایع ترین نوع زوال عقل است و سن شناخته شده ترین ریسک فاکتور بروز آلزایمر است، به ویژه بعد از سن هشتاد سالگی.
۷- آلزایمر فقط مختص افراد مسن است
یکی دیگر از تصورات رایج اما نادرست درباره ی آلزایمر این است که فقط افراد مسن به این بیماری مبتلا می شوند. اگرچه ما معمولا می شنویم که بیشتر، افراد پیر دچار این بیماری می شوند، اما افراد کمی هم هستند که دچار آلزایمر زودرس می شوند و نشانه های این بیماری از دهه های سی و چهل زندگی شان در آن ها بروز پیدا می کند. آلزایمر زودرس کمتر شایع است و ژنتیک می تواند در بالا رفتن خطر بروز این بیماری نقش داشته باشد.
۸- آلزایمر از عواقب اجتناب ناپذیر پیری است
طی ۱/۸ میلیون سال تاریخ بشر، پیری مغز روند سالمی داشت اما تنها حدود صد سال از شناسایی بیماری آلزایمر می گذرد. معیوب شدن روند پیری مغز در نتیجه ی سبک زندگی مدرنی است که مشخصه های آن کمبود خواب، ورزش نکردن، عدم شرکت در فعالیت های اجتماعی، تغذیه ی نامناسب و قرار گرفتن در معرض آلودگی های محیطی است. اگر این پنج فاکتور، به طور کامل برطرف شوند یا تا حدودی تغییرات مثبتی در آن ها ایجاد شود، عمکرد مغز تا پایان عمر در اوج باقی خواهد ماند.
۹- داروهای آلزایمر جلوی پیشرفت آن را می گیرند
علیرغم پیشرفت هایی که در زمینه ی تولید دارو صورت گرفته و شناخت بهتری که از بیماری آلزایمر به دست آمده، هنوز دارو یا مکملی برای جلوگیری از پیشرفت بیماری آلزایمر وجود ندارد. داروهای مورد تأیید وزارت غذا و داروی امریکا برای کنترل نشانه های این بیماری قابل استفاده هستند.
۱۰- دیدار با افراد مبتلا به آلزایمر بی فایده است
شااید تصور کنید سر زدن به کسی که شما را به خاطر نمی آورد بی فایده است، اما این باور درست نیست. بیماری آلزایمر به شکل متفاوتی روی افراد تأثیر می گذارد و از طرفی رابطه ی میان افراد هم ماهیتی عمیق و پیچیده دارد. در حقیقت، اینکه شخص مبتلا شما را به خاطر نمی آورد به این معنی نیست که او توانایی تشخیص نیمه آگاهانه یا احساسی را هم ندارد. حفظ ارتباط با فرد مبتلا هم برای او و هم برای خود شما ضروری است.
۱۱- بیماری آلزایمر به نواحی مربوط به موسیقی در حافظه صدمه می زند
اخیرا تست های نقشه های مغزی ثابت کرده اند قسمت هایی از مغز که مسئول به خاطر سپردن موسیقی هستند، آخرین بخش هایی هستند که در اثر آلزایمر صدمه می بینند. در مواردی، افراد مبتلا به آلزایمر حتی قادر نیستند یک جمله را کامل بیان کنند اما می توانند آهنگی را به طور کامل از حفظ بخوانند.
۱۲- اگر کسی در خانواده آلزایمر نداشته باشد خطر این بیماری وجود ندارد
حتی اگر کسی در خانواده ی شما آلزایمر نداشته باشد باز هم ممکن است به این بیماری مبتلا شوید. خطر بروز این بیماری در همه ی ما وجود دارد. بعد از ۸۵ سالگی، احتمال ابتلا به این بیماری در همه ی ما به میزان پنجاه درصد است. اغلب کسانی که در سنین بالا دچار آلزایمر می شوند، ژن های مربوط به آلزایمر را ندارند.
۱۳- افراد مبتلا به آلزایمر تلاشی برای کنترل بیماری شان نمی کنند
یک تصور رایج این است که بیماران مبتلا به آلزایمر کاری که برای کنترل بیماری شان از دست شان برمی آید را نمی کنند و ما باید به آن ها فشار بیاوریم. اما مغز این بیماران در شرف مرگ است و آن ها تمام تلاش شان را برای کنترل بیماری شان می کنند. این اطرافیان بیمار هستند که باید طرز فکر و عکس العمل خود نسبت به این شرایط را تغییر دهند.
۱۴- اگر سابقه ی بیماری آلزایمر در خانواده وجود داشته باشد، ابتلا به این بیماری اجتناب ناپذیر است
سی درصد از سلامت مغز وابسته به ژنتیک و هفتاد درصد آن وابسته به سبک زندگی است. نتایج تحقیقات علمی اهمیت شیوه ی زندگی به ویژه در مورد اختلالات مغزی در سنین پیری مثل زوال عقل و آلزایمر را نشان داده است. نرخ ابتلا به بیماری آلزایمر در میان اعضای خانواده با ژن هایی خاص و سن شروع بیماری مرتبط است و معمولا کمتر از پنج درصد از تمامی موارد ابتلا به آلزایمر را تشکیل می دهد.
۱۵- آلزایمر فقط بعد از تشخیص قابل کنترل است
به لطف تکنولوژی های جدیدی که امکان بررسی درون مغز انسان را فراهم کرده اند، در سال های اخیر دانشمندان پی برده اند بهترین زمان برای کنترل بیماری آلزایمر، پیش از بروز اولین نشانه های سطحی آن است. ده یا حتی بیست سال قبل از آشکار شدن نشانه های قابل توجه این بیماری، پلاک های عامل بیماری آلزایمر شروع به تکثیر در مغز می کنند.
