در این روزها که پوشک قیمتی فضایی پیدا کرده است شاید ذهن بعضی از مادران را به خود مشغول کرده است اما مادرها باید بدانند که این کار با زور و استرس نمی تواند شدنی باشد. در این مقاله راه های از پوشک گرفتن کودک را ارائه کرده ایم.
اولین روز آموزش
همراه با کودکتان از خواب بیدار شوید. پوشکش را باز کنید. بهتر است کودکتان لباسی داشته باشد که مزاحم نشستن او روی لگن نشود. یک دامن کوتاه (بدون شورت) برای دخترها عالی است. برای پسرها هم فقط یک شورت راحتتر است. از حالا به بعد شما و همسرتان باید چشم بدوزید به بچهتان تا اگر نشانههایی از نیاز به دستشویی دیدید، او را فوری به نزدیکترین لگن برسانید.
در طول روز همگی (یعنی خودتان، همسرتان و کودکتان) را مجبور کنید میوه و چیزهای آبکی بخورند و کلی آب و شربت دم دست بگذارید که چیزی برای توالت داشته باشید! هر وقت خودتان خواستید به توالت بروید، به کودکتان بگویید و مراحل را برایش توضیح دهید. جای دقیق لگن را به او نشان بدهید و بگویید که چه انتظاری از او دارید.
اگر کودکتان روی لگن نشست و کارش را انجام داد، موفقیتش را به او تبریک بگویید، حتی اگر بیشترش روی زمین ریخته بود و فقط یک قطرهاش به لگن رسیده بود! اگر این طوری شد، سرود توالت را با هم اجرا کنید و حتی میتوانید به او جایزه هم بدهید. بعد از 10 تا 12 بار، معمولا بچهها یاد میگیرند به صورت مستقل از لگن استفاده کنند.
اگر یک اتفاق ناخوشایند رخ داد (مثلا مبل یا فرش کثیف شد) نگویید «چیزی نیست!». به جایش با یک لحن ملایم و کمی ناراحت بگویید «جیش (یا پیپی) توی لگن!» و به کودکتان کمک کنید تا فرش و مبل را تمیز کنید. به هیچ عنوان سرش داد نزنید و به خاطر اتفاقی که افتاده، شرمندهاش نکنید. اتفاق، حتما میافتد!
قبل از زمان خواب بعدازظهر و خواب شبانه، به کودکتان بگویید که وقت توالت است (از او نپرسید که میخواهد برود یا نه، چون جوابش نه خواهد بود!) و بعد پوشکش کنید، مگر این که مطمئن باشید خشک میماند.
روز دوم آموزش
روش روز اول را ادامه بدهید. تنها تفاوت این است که در روز دوم میتوانید یک ساعت در بعدازظهر بیرون بروید. صبر کنید تا او در لگن کارش را بکند و بعد سریع از خانه بیرون بزنید! این طوری به او میفهمانید که بین زمان بیرون رفتن از خانه و دستشویی کردن، ارتباطی وجود دارد. ضمنا با این کار کودکتان را با «توالت درخواستی» هم آشنا میکنید، یعنی قبل از بیرون رفتن از او بخواهید که توالت کند.
موقع بیرون رفتن پای کودکتان یک شلوار راحت بکنید و برایشپوشک یا شورت آموزشی نپوشانید. قرار است برای هر رخدادی، داخل خانه یا بیرون آن کودک را آزاد بگذارید. با این حال چند دست لباس با خودتان بردارید؛ شاید خیلی هم خوش شانس نبودید!
بهتر است برای بیرون رفتن یک جای نزدیک را انتخاب کنید تا پیاده (بدون ماشین) بروید. قدم زدن در محله (حتی اطراف ساختمان خودتان) یا رفتن تا پارک نزدیک خانه، این امکان را مهیا میکند که یک لگن کوچک را هم با خودتان ببرید. در این مرحله، انتظار نمیرود که کودک بتواند خودش را یک ساعت نگه دارد.
روز سوم آموزش
همان روش روز اول را ادامه بدهید، اما میتوانید صبح و عصر برای یک ساعت بیرون بروید. هر بار قبل از رفتن از کودکتان بخواهید توالت کند و بعد بیرون بروید.
برای بیرون رفتن همان کارهای قبلی را بکنید؛ شلوار راحت، لگن کوچک همراه و لباسهای اضافه.
تحمل کنید
احتمالا برای تمام کردن آموزش باید یک هفته تا 10 روز وقت بگذارید و یکی، دو بار کثیف شدن خانه را هم به جان بخرید. در این یک هفته باید حتی بدون اعلام کودکتان او را در فواصل کوتاه به دستشویی ببرید تا مثانه و رودههایش را زود به زود تخلیه کند. اما مراقب باشید بیحوصلگی و عصبانیت شما در کودکتان اضطراب و ترس ایجاد نکند.
و صبور باشید
نگذارید اصرارتان به تمیز بودن کودکتان به قیمت از دست رفتن سلامت روان او تمام شود. برای آموزش استفاده از توالت به کودکتان عجله نکنید. بسیاری از والدین معتقدند تا زمانی که کودکشان از پوشک استفاده میکند، نمیتوانند او را به مهدکودک بفرستند و به همین دلیل خیلی زود برای از دستشویی گرفتن او تلاش میکنند. اما واقعیت این است که اگر کودک شما با پوشکی که به پا کرده به مهد برود، خیلی بهتر از آن است که با اضطراب و احساس گناه از دستشویی استفاده کند.
شاید ندانید که گرفتن بچهها از پوشک، یکی از حساسترین مراحل زندگیشان است؛ مرحلهای که اولین پیشنیازش رسیدن به آمادگی جسمانی است. تا زمانی که کودک شما توانایی کنترل مثانهاش را به دست نیاورد، نمیتوانید این آموزشها را شروع کنید. از طرف دیگر، آمادگی روانی فرزندتان هم یک پیششرط مهم است. شما نمیتوانید به قیمت مضطرب کردن و دادن عذاب وجدان به او، فرزندتان را از پوشکش جدا کنید.
شاید بسیاری از والدینی که به هر قیمتی میخواهند در اولین فرصت فرزندشان را از پوشک بگیرند، ندانند این کار به قیمت پرورش کودکی مضطرب و وسواسی تمام میشود و آسیبهای ناشی از آن تا سالیان سال فرزندشان را رها نمیکند. پس صبور باشید و به قیمت گریههای هر روزه یا شرمندگی کودکی که بهخاطر ناتوانیاش در کنترل خود خانه را کثیف کرده، این تصمیم را عملی نکنید. اگر کودکتان در این مرحله مهم زندگیاش آسیب ببیند، به سادگی نمیتواند با بحرانهای ناشی از آن مقابله کرده، آسیبهای روانیاش را جبران کند.