کارشناسان در جدیدترین پژوهش‌های خود دریافتند نوزادانی که نارس به دنیا می‌آیند به دلیل شکل نیافتن کامل بخش‌هایی ظریفی از مغز و تکمیل دیرتر این بخش‌ها به نسبت نوزادانی که در ماه 9 بارداری به دنیا می‌آیند بیشتر دچار اختلال گفتاری و زبان آموزی می‌شوند.
نوزادانی که قبل از هفته ۳۷ بارداری مادر به دنیا می‌آیند نوزاد نارس هستند و این نوزادان وزن کمی دارند و در مواردی تا زمان تکامل کلیه بخش‌های بدن و طبیعی شدن ضربان قلب و تنفس نیاز به نگهداری دربخش ان آی سیو (NICU) دارند.
سیستم عصبی بدن نوزاد که وظیفه پشتیبانی ازقدرت شنوایی را بر عهده دارد معمولاً تا ۱۵ هفته قبل از تولد نوزاد تشکیل می‌شود و این سبب می‌شود که جنین در رحم مادر به صدا‌ها حساس باشد و حتی پژوهش‌های جدید نشان می‌دهند، جنین زبان مادری خود را با گوش دادن به صدا‌های اطراف می‌آموزد.
پژوهش‌ها نشان می‌دهند تاخیر در صحبت کردن و یادگیری در نوزادانی که قبل از هفته ۳۹ بارداری به دنیا آمده اند بیشتر از سایر نوزادان است.
پژوهشگران این یافته‌ها را با اسکن مغز ۹۰ نوزاد نارس که دربخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان سنت لوئیس درسال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰ بستری بوده به دست آورده اند.
افزون بر مشکل یادگیری، تکلم و قدرت تشخیص آوا، نوزادان نارس بیشتر دچار بیش فعالی، اضطراب، مشکل روده و اختلال در دستگاه گوارش، ضعف قدرت بینایی، عفونت‌های مکرر، اختلال‌های عصبی و اوتیسم می‌شوند.
یافته‌ها در زمینه ارتباط تولد نوزاد نارس با مشکل در تکلم و شنیداری درمجله‌ای نِرو (eNeuro) به چاپ رسیده است.
