ورزش منظم، کلیدی برای بهبود و حفظ سلامت جسمانی در نظر گرفته میشود. با این حال تحقیقات جدید نشان میدهد که برای انجام این کار لازم نیست که حتما به باشگاه بروید.
محققانی از دانشگاه کنتیکت دریافتند که پیادهروی<walking> به صورت آهسته باعث بهبود خلقوخو و تقویت بهزیستی ذهنی، به خصوص در بالغینی که بهطورمعمول کمتحرک هستند، میشود.
درحالیکه تعدادی از مطالعات نشان داده بود که فعالیت بدنی، اثرات مثبتی بر سلامت روانی دارد؛ اما تاثیر شدت فعالیتهای ورزشی بر بهزیستی ذهنی نامشخص باقی مانده بود. بهزیستی ذهنی، ارزیابی یک شخص از زندگی خود است.
محققان تحقیقاتی را در ارتباط با این موضوع روی 419 فرد سالم و میانسال انجام دادند. فعالیت بدنی هر شخص با استفاده از شتابسنج به مدت 4 روز مورد بررسی قرار گرفت.
علاوه بر این، افراد به تکمیل پرسشنامه در خصوص جزئیات ورزش روزانه خود، بهزیستی روانی، میزان افسردگی و میزان دردی که باعث مختل شدن فعالیتهای روزانهشان میشود، پرداختند.
محققان پی بردند بزرگسالانی که تحرک اندکی داشتند، دارای پایینترین سطوح بهزیستی ذهنی و بالاترین میزان افسردگی بودند. این موضوع نشان میدهد عدم فعالیت جسمانی برای سلامت روان، زیانبار است.
بهطورکلی، این گروه دریافتند افرادی که در فعالیتهای جسمانی شرکت میکنند، بهزیستی ذهنی بیشتری دارند. با این وجود، مزایای فعالیت بدنی با توجه به شدت آن متفاوت بود.
فعالیت با شدت سبک، با بیشترین بهزیستی روانی و کاهش افسردگی ارتباط داشت؛ در حالی که فعالیت با شدت متوسط، با بهزیستی روانی بیشتر و کاهش شدت درد مرتبط بود.
فعالیت با شدت سبک در این مطالعه به صورت پیادهروی آهستهای تعریف شد که به طرز محسوسی باعث افزایش ضربان قلب، تنفس یا تعریق نشود. فعالیت با شدت متوسط، به عنوان پیادهروی تعریف شد که در طی 15 تا 20 دقیقه، همراه با افزایش خفیف ضربان قلب، تنفس و تعریق باشد.
نتایج این مطالعه نشان داد بالغین کمتحرکی که میزان ورزش خود را به فعالیت سبک یا متوسط افزایش دادند، بیشترین افزایشها در بهزیستی ذهنی را تجربه کردند.
با این حال فعالیت شدید که همراه با افزایش چشمگیر ضربان قلب، تنفس و تعریق است، تاثیری بر بهزیستی ذهنی نداشت.
به گفته محققان، نیاز نیست به خودمان فشار زیادی بیاوریم تا بهزیستی خود را تقویت کنیم.