آزاده نامداری مجری تلویزیون که برای مخاطبان هم شناخته شده است، این روز‌ها سرگرم رتق و فتق امور کمپینی است زنانه با زمینه ورزشی. او کمپین خانم گزارشگر را راه انداخته تا همزمان با جام‌جهانی بتواند بخشی از مطالبات جامعه زنان را مطرح کند. او درباره این موضوع صحبت کرده است و تأکید هم دارد که این کار یک کار فمنیستی نیست و دعوایی با مردان در این زمینه ندارد؛ نامداری از مردان هم خواسته در این زمینه به او کمک کنند. مشروع این گفتگو در ادامه آمده است.
شنیدم که کمپینی با نام خانم گزارشگر راه انداخته‌اید. این کمپین از کجا آمد و چه چیزی می‌خواهد؟
ماجرا این است که یک‌سری از دوستان که هم به فوتبال و هم به کار نو علاقه دارند، دور هم جمع شدند که من هم یکی از آن‌ها بودم و احساس کردیم خیلی کارها هست که خانم‌ها می‌توانند انجام بدهند و هنوز تعریفی از آن نداریم. ما دیدیم که همزمانی با جام‌جهانی فرصت خوبی است که بتوانیم برخی از مطالباتمان را مطرح کنیم. به هر حال باید بپذیریم رفتن تیم‌ملی به جام جهانی باعث و بانی شده که خیلی اتفاقات رقم بخورد؛ یکی از آن‌ها می‌تواند همین مطالبات خانم‌ها باشد. به هر حال سال‌هاست که خانم‌ها برای رفتن به ورزشگاه‌ها و تماشای مسابقات فوتبال دارند تلاش می‌کنند، اما به دلایلی از آن جلوگیری می‌شود.
یعنی این تلاش‌ها هنوز به نتیجه نرسیده است و مطالبه زنان محقق نشده است؟
بله! محقق نشده و دست‌کم این است که به رسمیت شناخته نمی‌شود. علاوه بر رفتن به ورزشگاه‌ها، کار دیگری که می‌شود انجام داد که مربوط به فوتبال باشد، همین گزارشگری مسابقات فوتبال است. چیزی که بسیاری خانم‌ها خیلی خوب از عهده آن برمی‌آیند. ولی در این زمینه چه در سطح کشور و حتی سطح منطقه و آسیا خانم‌ها دیده نشده‌اند یا حداقل در این زمینه کار نکرده‌اند. به همین دلیل ما نمونه‌هایی را ارایه کردیم تا نشان دهیم خانم‌ها چقدر می‌توانند در این زمینه موفق باشند.
اجرای کمپین را چطور پیش بردید؟
این کمپین مثل کمپین‌های دیگر این‌طور نیست که سلبریتی‌ها همدیگر را دعوت کنند و کار محدودی اتفاق بیفتد. ما در این زمینه تقاضای مردمی داریم از سطح کوچه و خیابان تا دانشگاه‌ها و هر کسی که فوتبال دوست دارد، این کار را انجام می‌دهد و ما هم از تمام مردم تقاضا داریم هر کسی که علاقه دارد، گزارش‌های خود را به آدرسی که اعلام کردیم، ارسال کند تا ما علاوه بر این‌که از رفتن تیم‌ملی و دیدن بازی‌های آن در جام‌جهانی خوشحالیم و شادی می‌کنیم، این خوشحالی را هم داشته باشیم که شغل جدیدی برای زنان تعریف کرده‌ایم. حتی اگر که فقط جنبه سرگرمی داشته باشد، اعلام کردیم که خانم‌ها هم به فوتبال علاقه دارند. این را هم باید توجه داشته باشیم که برخی از آقایان در فوتبال ما را تحقیر می‌کنند؛ مثلا وقتی از طرفداری استقلال و پرسپولیس حرف می‌زنیم، این جمله را بار‌ها شنیده‌ایم که تو چه می‌دانی؟ و ما می‌خواهیم نشان بدهیم که وقتی خانمی یک بازی‌ای را گزارش می‌کند، چقدر با اطلاع است، چقدر به‌روز است و اصلا فوتبال جنسیتی نیست و زن و مرد ندارد.
قبول دارید این کار کمی مردانه تعریف شده است؟ چون در دنیا هم سابقه‌ای ندارد؛ خود شما در دنیا گزارشگر فوتبال زن می‌شناسید؟
در خاورمیانه ما نداریم.
به هر حال وقتی ما می‌خواهیم کاری کنیم که سابقه‌ای ٥٠ساله دارد، شما بهتر آن را انجام می‌دهید تا من که می‌خواهم تازه آن راشروع کنم. اساسا این مقایسه، مقایسه اشتباهی است. من از آقایان هم توقع دارم به جای این‌که در موقعیت منازعه قرار بگیرند و تمسخر کنند یا حالت تدافعی و ایراد بگیرند و بخواهند از گزارش خانم‌ها چیزی دربیاورند، بدانند امروز من با ٥٠سال توانایی و سابقه آن‌ها دارد رقابت می‌کند و کمک کنند، بزرگترین کمک هم این است که ساکت باشند لطفا. فعلا کلیتش را بپذیرند که خانم‌ها می‌توانند وارد این حوزه شوند و خرده نگیرند.
گزارشگران مرد هم کارشان پر از انتقاد است...
بله، مردم ما، مردم خیلی ایده‌آلیستی هستند و کلا اگر یک اشتباه کوچکی داشته باشید، آن را بسیار بزرگ می‌کنند. برعکسش هم صادق است. کافی است از کسی خوش‌شان بیاید، بدترین گاف‌هایش را هم می‌بخشند. من نکاتی برایم خیلی مهم است؛ یکی این‌که این کمپین با کمپین‌های دیگر این تفاوت را دارد که در کمپین‌های دیگر افراد همدیگر را دعوت می‌کردند، اما در این کمپین همه خانم‌ها دعوتند، نه سن برای‌مان مهم است، نه این‌که اهل کجا هستند، فقط علاقه نیاز است که بتوانند ٢دقیقه فوتبال را گزارش کنند. از آقایان هم خواهش می‌کنم منتظر این نباشند که گزارش را با یک گزارش تمام حرفه‌ای مقایسه کنند، این کار، کاری در آغاز است. من قول این را می‌دهم که گزارش‌های خیلی خوبی هم خواهند دید.
این کمپین مرحله بعدی هم دارد؟ مثلا در خلال جام‌جهانی؟
حتما! تازه شروع این کار است و خیلی ایده‌های بزرگی داریم و ایده‌های بزرگی هم در راه است، اما برنامه‌های مختلف در این مسیر هنوز قطعیت پیدا نکرده است. می‌خواهم بگویم انعطاف برنامه‌های ما بسیار بالاست. خانم افشار در اینستاگرام خودشان از این کمپین حمایت و مردم را دعوت کرده و ما هم نمونه‌هایی را می‌گذاریم که مردم بتوانند با توجه به آن‌ها گزارش‌های‌شان را تولید و ارسال کنند.
شما خودتان خانمی را می‌شناسید که استعداد ویژه‌ای در این زمینه داشته باشد؟
بله. اسم نیاورم بهتر است. ما انتشار آن‌ها را چند تا چند تا شروع می‌کنیم تا مردم ببینند. این را هم بگویم لزومی ندارد که گزارشگر حتما آدم شناخته‌شده‌ای باشد. یکی ممکن است دانشجوی حسابداری باشد، اما استعداد زیادی در گزارشگری داشته باشد، باید در این زمینه سرمایه‌گذاری کنیم.
این می‌تواند برای یک رسانه؛ شبکه اینترنتی جذابیت ایجاد کند و برای مخاطبان هم ممکن است موضوع پرجاذبه‌ای باشد.
قطعا همین‌طور است. این هدف برای ما خیلی مهم است که به‌روز شده باشیم و یک زن را همراه تیم ملی به جام‌جهانی بفرستیم تا بتواند بازی‌ها را گزارش کند. وقتی راهی را باز کنیم، یعنی بالاخره آن اتفاق می‌افتد.
جدا از گزارش مسابقه، مجری‌گری مسابقات ورزشی هم هیچ ایراد عرفی و شرعی ندارد و زنان می‌توانند در این زمینه ورود کنند.
من خودم این کار را تجربه کردم، اما در شبکه جام‌جم، برای ایرانیان خارج از ایران. آن‌جا این خوبی را داشت که نسبت به شبکه‌های داخلی کمتر در دسترس و جایی برای آزمون و خطا بود. برنامه‌ای بود به تهیه‌کنندگی آقای پیمان یوسفی که در زمینه ورزش‌های مختلف برنامه تولید می‌کرد، حتی درباره لیگ جزیره؛ خیلی هم تخصصی بود، آن‌جا مجری بودم و میهمانانی از قبیل: آقای صدر و آقای مظلومی، مربی استقلال هم داشتیم. اما بعد از سه ماه به ما گفتند که نباید این کار را نجام دهید، چون ورزش کاری مردانه است. آقای صدر در آن روز گفت که من به مدیران تلویزیون تبریک می‌گویم که یک زن، مجری ورزشی است و تبریک او آخرین‌بار بود.
شبکه‌های اینترنتی درست است که مخاطب کمتری دارد، اما دست‌شان بازتر است. در شبکه‌های رسمی نمی‌گویم دور است، اما باید بایستیم و مطالبه کنیم.
