فرزاد پیرویان، در حاشیه نخستین نشست تخصصی آکادمی اقتصاد سلامت گفت: یکی از اولویتهای ما در حوزه بیماریهای غیرواگیر در کشور اکنون بیماری دیابت است. اکنون یک شکاف ناشی از آگاهی بین بخش تخصصی و بخش سیاستگذاری نظام سلامت داریم و نگاههای متفاوتی نسبت به درآمدها و هزینههای آن از زاویه دید هر کدام وجود دارد.
وی افزود: در دنیا برای اینکه این موارد را به هم نزدیک کنند ابزارهایی بهکار میگیرند که قابل فهمتر باشد. یکی از این ابزارها بار بیماری و مطالعه هزینه ناشی از آن است. با این ابزارها، اولویتهای حوزه سلامت را تعیین میکنند و با بررسی اینکه کدام بیماری، عمر بیشتری را از مردم میگیرد سیاستگذار خارج از حوزه سلامت هم متوجه میشود که درحالحاضر بیشترین هزینه ناشی از بیماری در کدام زمینه بر جامعه و افراد تحمیل میشود و قاعدتا میتواند تخصیص بودجه و برنامهریزیهای مسائل مالی را بهتر انجام دهد.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی درباره کوششها برای مدیریت هزینه دیابت در کشور اظهار کرد: اکنون در زمینه مطالعات بار بیماری کشوری اقداماتی انجام شدهاست و مورد استانهای آن را آماده کردهاند و روی نمونههای شهرستان کار میکنند و امیدواریم که در ادامه این کوششها بتوانیم عدد دقیق هزینهها را هم داشتهباشیم.
پیرویان ادامه داد: دیابت، یک بیماری پیشرونده است و درحالحاضر چهار و نیم میلیون فرد درگیر این بیماری در کشور داریم و تعداد زیادی هم هستند که شاید نمیدانند مبتلا هستند و شناخته نشدهاند یا اگر شناخته شدهاند دارو نمیگیرند.
وی افزود: تنها خود بیماری دیابت نیست که هزینه دارد و هزینههای دیگری نیز هستند که ناشی از عوارض دیابت است، مانند زخم پا، مشکل کلیوی، مشکل چشم و ....و این موارد، هزینههای ریالی و میزان مرگومیر را افزایش میدهد. اینها عوارض ناشی از عدم کنترل دیابت است. به لحاظ پراکندگی جغرافیایی نیز استانهای ما به دلیل سبک زندگی و شرایط اقلیمی متفاوت از شرایط یکسانی در زمینه آمار ابتلا به دیابت برخوردار نیستند.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی اضافه کرد: اکنون ما به عنوان یکی از اولویتهای حوزه سلامت، چهار حوزه اصلی را داریم که بیماریهای شایع در کشور را شامل میشوند و یکی از این چهار مورد دیابت است که سند ملی آن نیز تدوین شدهاست و اجرای آن جزو اولویتهای ما محسوب میشود.
وی درباره نقش سازمانهای ذیربط در کنترل و مدیریت هزینههای دیابت گفت: مبحثی وجود دارد تحت عنوان عوامل تعیینکننده اجتماعی که میگوید علیرغم داشتن بهترین بیمارستانها، مجربترین متخصصها و خدمات رایگان باز هم 70 درصد این موضوع بر میگردد به عواملی خارج از این حوزه، مثل سطح سواد و آگاهی جامعه درباره دانستن تغذیه مناسب، ورزش کردن و پرهیز از رفتارهای پرخطر که اینها ربطی به حوزه سلامت ندارند و به سطح فرهنگی جامعه بازمیگردد و اینجاست که ارکان دیگر جامعه اعم از آموزشوپرورش، رسانهها و حتی مساجد تاثیرگذار میشوند.
پیرویان گفت:در این راستا همه دستگاهها حتی خارج از حوزه سلامت به هم ارتباط پیدا میکنند. پس بدون تعامل همه سازمانها و نهادهای مختلف، این امر پیش نمیرود و از همین رو طبق سند ملی پیشگیری دیابت، وظایف و رسالتهایهر بخشی تعیین و تبیین شدهاست و یک حوزهای تحت عنوان معاونت اجتماعی داریم که وظیفه هدایت همین موضوع را در قالب تفاهمنامههایی که تدوین شده و میشوند برعهده دارد و اگر در مسیر تحقق این سند پیش برویم قطعا پیشرفتهای خوبی در کنترل بیماری دیابت و هزینههای ناشی از آن خواهیمداشت.