ایرانیان مقیم شهر لسآنجلس دارای امکانات وسیع مالی و تبلیغاتی هستند، زیرا بخش عمده آنانی که به این شهر غربی آمریکا مهاجرت کردهاند، یا از بازماندگان و حامیان رژیم سرنگونشده پهلوی هستند و یا دلباخته فرهنگ آمریکایی بوده و به دلایل مختلف سیاسی از ایران گریختهاند. برخی از این لسآنجلس نشینان به سبب ثروت بادآورده بسیار، فعالیتهای تبلیغی بسیاری علیه جمهوریاسلامی ایران در سطح شهر انجام میدهند، بهطوری که تنها در شهر لسآنجلس اکنون بیش از ۳۰ شبکه تلویزیونی فارسی زبان فعال است.
شبکه انگلیسی «بیبیسی فارسی» چندی پیش در برنامه «پرگار» به موضوع ایرانیان لسآنجلسی پرداخت.
همانطور که پیشتر بارها گفته شد، شبکه «بیبیسی» عمدتاً در برنامههایی مانند «پرگار»، «نوبت شما»، «صفحه دو» و … به موضوعاتی میپردازد که برای این شبکه انگلیسی اهمیتی دوچندان دارد و هدف خاصی را دنبال میکند. در برنامه مذکور طی بحثهای انجام شده، واقعیتهای تازهای از فضای حاکم بر جامعه ایرانیان لسآنجلسی افشا شد.
در ابتدای برنامه «داریوش کریمی» سردبیر و مجری برنامه مذکور [که البته همسر مدیر شبکه بیبیسی فارسی نیز هست] از کارشناسان برنامه درباره وضعیت جامعه و طبقات اجتماعی ایرانیان در لسآنجلس سوال نمود.
«نهضت فرنودی» روانشناس و مجری شبکه لسآنجلسی و سلطنتطلب «اندیشه» درباره سوال مجری برنامه، با اشاره به مشکلات روانشناختی ایرانیان مقیم لسآنجلس، گفت: “تجربه من از ایرانیان لسآنجلسی میگوید که آنها در جمع گرفتار نوعی خوددرمانی هستند. در نظریات جامعهشناسی و روانشناسی نظریهای داریم با عنوان «فشاری که شناختهای ناهمگون بر روان ما وارد میکنند». مثلا شما اگر سیگار میکشید و اطلاعات زیادی درباره اینکه سیگار سرطانزا است در اختیار دارید، بهنوعی یا باید سیگار را ترک کنید یا آن اطلاعات را پس بزنید … برای ایرانیان (درباریان و حامیان رژیم پهلوی) که مجبور به ترک ایران شدند، دشوار هست که باور کنند ایران در بخشهایی هم دارد پیشرفت میکند … ما اکثراً در ماجراهای مربوط به ایران دچار نوعی PTSD (استرس پس از یک مصیبت و فاجعه) شدهایم و ما میدانیم هنگامی که مغز از همچین شرایطی عبور میکند دچار یک افتراق میشود، یعنی اینکه پدیدهها را یا تماماً خوب و یا تماماً بد میبیند … PTSD اگر درمان نشود تمام عمر همراه انسان خواهد بود …”
«نورالدین پیرموذن»، نماینده سابق مجلس شورای اسلامی که چند سال پیش به آمریکا گریخت و به تازگی از شهر بوستون به لسآنجلس نقل مکان کرده، در ادامه درباره موضوع برنامه گفت: “… از روزی که به لسآنجلس آمدم سعی کردم که در بخش اعظم برنامههای سیاسی و فرهنگی اینجا شرکت کنم. متاسفانه یک چیزی که اینجا هست این است که هر کسی یک فعالیت سیاسی میکند به او انگ مامور جمهوری اسلامی میزنند! … وقایع از دید ایرانیان در اینجا یا خوب هست و یا بد … متاسفانه اینجا هیچ فردی موجودیت فرد دیگری را قبول ندارد … آن چیزی که من اینجا دیدم به قول یکی از همکاران قبلی من این است که «ما وقتی اینجا به هم دست میدهیم بعد از دست دادن انگشتان دستمان را میشماریم»! یعنی در خود لسآنجلس اینقدر نسبت به هم بیاعتماد هستند، مگر آنکه از نظر نگاه سیاسی به هم نزدیک باشند. اما اگر حرف حق بزنی ولی مخالفشان سخن بگویی، انواع و اقسام تهمتها نصیبت میشود … به طور مثل در زمان توافق هستهای جمعیتی از ایرانیان در پارک بزرگ ملی حضور یافتند و از موضوع توافق هستهای و رفع تحریمها دفاع کردند و درست در همان شب برخی از این شبکههای ماهوارهای گفتند که اینها ماموران جمهوری اسلامی هستند!! …”
«اکبر مهدی»، جامعهشناس مقیم لسآنجلس با اذعان به وجود فضای باز سیاسی در ایران گفت: “جامعه لسآنجلس جامعه کاملاً قطبی است. اما در ایران تنوع طبقاتی و تنوع سیاسی داریم. ولی تنوع سیاسی در ایران شکل رقابتی دارد، یعنی وقتی گروههای سیاسی با هم به تعامل میپردازند، قبول دارند که طرف مقابل ایرانی است و حق دارد اینجا وجود داشته باشد، اما در لسآنجلس اینطور نیست …”
این جامعهشناس مقیم آمریکا با اعتراف به رویکرد دیکتاتورمابانه تهرانجلسیها، تصریح کرد: “در لس آنجلس کار به مرحلهای رسیده است که مثلا فردی از ایران به اینجا آمده و میگوید من آنجا را ترک کردم و دیگر مجبور نیستم در این شهر اینها را تحمل کنم و نمیخواهم اینها دور و بر من باشند و نمیخواهم در محل و مهمانی و جلسه من باشند. در جلسات سیاسی که اکنون میرویم، گهگاه همچنین حالتهایی پیدا میشود که افراد اعتراض میکنند که چرا فلان شخص را بهعنوان میهمان دعوت کردید و اصلا حق صحبت کردن ندارد …”
«اکبر مهدی» با اشاره به غربزدگی بسیاری از ایرانیانی که به آمریکا میروند، گفت: “مشکل اکنون ایرانیان خارج از کشور و بخصوص آمریکا مشکل نسلی است. رسانههای لسآنجلسی اکنون در دست نسل اولیهایی است که پس از انقلاب به آمریکا مهاجرت کردند و انتظارات و خواستهای فرهنگی همان نسل را پیگیری میکنند … نسل دوم و سوم هم اگر در این شبکهها میآید در برنامههای موسیقی حضور دارد و به مسائل سیاسی کمتر کار دارند …”
گویا وضعیت لسآنجلسنشینها و شبکههای ماهوارهای به حدی وخیم شده که شبکه انگلیسی «بیبیسی فارسی» نیز نگران شده و در چهره آسیبشناسی مجبور به بیان پشتپرده وضعیت ایرانیان مقیم در لسآنجلس شده است.