فیلم «عمارتی در مه» به کارگردانی «محمدعلی سلیمان تاش» و تهیه‌کنندگی سید سجادمیرسید در سینما‌های سراسر کشور اکران شده است.
داستان این فیلم درباره مدیر یک آسایشگاه اعصاب و روان است که از پزشکی جوان، دعوت می‌کند تا روی نوع خاصی از بیماران روانی تحقیق کند؛ پزشک جوان متوجه حوادث غیر معمول و پیچیده‌ای در بین بیماران و کارکنان آسایشگاه می‌شود، به گونه‌ای که احساس می‌کند علت دعوت او مسائل پزشکی نبوده وخود را در معرض خطر جانی و معما‌های پیچیده در آسایشگاه می‌بیند و در نهایت متوجه رازهایی می‌شود...
هدف از ساخت این فیلم فرهنگ سازی در زمینه نمایش درمانی در کنار یک اتحاد گروهی است تا اثرات این شکل از درمان نشان داده شود. سایکودرام به عنوان روشی جدید در توانبخشی و درمان افرادی که دچار عارضه‌های روحی و روانی شده‌اند شناخته می‌شود. در سایکودرام حوادث گذشته با ترس هایش و آینده با امیدهایش به زمان حال انتقال یافته و حل می‌شود.
در این اثر، اردلان شجاع‌کاوه، روژینا میرسید، ماریان کلهر، محمد حبیب‌الهی، سبحان آسترکی، فرید پیروانیان، نیلوفرشیرازی، محسن عباس پور حامد موحد، اکرم خسروی، مروه جاویدان، محمد ادریس جاویدان، یاسمین افتخاری، حمید بخشی، زهرا جباری، حسین سمی یاری، آیدابابایی، میلاد مولاقلی زاده، پروانه محمدی، عباس خزایی، ثریا مکرم، آیلار تهذیبی حق، اشکان قربانی، ابوالفضل کوچکی، محمد مهدی پورقلی، فاطمه یزدانی، آیدا موسوی، نوید ملک سعیدی، آبتین مفید، متین صفرپور، ابوالفضل محمدی، ندا محمدلو، رامین فتحی، مبینا خدامرادی، عارف ملکی، کوهیار عبدالهی و مهدی حبیب الهی باز ی می‌کنند.
گفت‌وگویی با تعدادی از عوامل و منتقدین که بعد از تماشای فیلم در پردیس سینمای ملت به تماشا نشستند، صورت گرفته که در ادامه می‌خوانید.
سید رضا آل احمد نویسنده و کارگردان سینما بعد از دیدن این فیلم گفت: کار خوبی و تجربی بود، استفاده از بازیگران جوان نکته قوت فیلم است و به خوبی از این موقعیت استفاده شده بود. البته یکسری اشکالات در فیلمبرداری و صدابرداری داشت.
وی ادامه داد: از لحاظ روانشناسی که فیلم را ببینیم کار خوبی است چراکه بازیگران ناشناس هستند و برای مخاطب قابل باور است. برای من به عنوان مخاطب کار دوست داشتنی بود.
این کارگردان عنوان کرد:عوامل سراغ موضوع خاص رفته اند و باید از دیدگاه روانشناختی تاثیر گذاری آن را بررسی کنیم به نظرم این فیلم اکران برای دانشجویان روانشناسی داشته باشند.
وی اظهار کرد: مردم با سینما قهر کردند و زمانی که از ایران خارج می‌شویم، می‌بینیم که سینمای ایران در دنیا محبوب است و برعکس آن چیزی که ما فکر می‌کنیم در اکران‌های خارج از ایران فروش خوبی دارد.
در ادامه علی اکبر رحمتی مجری طرح و جانشین تهیه کننده فیلم سینمای «عمارتی در مه» گفت: از زمانی که فیلم نامه نوشته می‌شود تا ساخت فیلم یک پروسه طولانی دارد، فیلم‌های سینمایی داستان و هزینه متفاوتی خواهد داشت.
وی ادامه داد: گروه‌های تله فیلم با درآمد‌های شخصی خودشان کار می‌کنند و آقای میرسید با درآمد شخصی خودش کار را ساخته است. چالش ما زمانی است که فیلم‌نامه تایید می‌شود و برای این مدل فیلم‌ها طولانی می‌شود و البته برای این فیلم ما در استان البرز دو هفته‌ای جواب دادند.
وی عنوان کرد: نقد جدی من پروسه طولانی تایید فیلم نامه است و پیش تولید طولانی هزینه بر است. به نظرم اگر فیلم‌هایی که خط قرمز‌های رسانه ملی را رعایت می‌کنند، صدا و سیما یک بستری را برای نمایش این فیلم‌ها فراهم کنند در شبکه‌های مختلف همچون آی فیلم و نمایش پخش شود.
رحمتی اظهار کرد: فیلم نامه خاصی بود و از همان زمانی که خوانده شد متوجه شدیم که در گروه هنر و تجربه می‌توانیم اکران کنیم و تجربه خوبی برای گروه بود. بازخورد‌های خوبی در اکران‌ها داشتیم و قرار است کار‌های جدید با عوامل داشته باشیم.
میلاد شاهینی تهیه کننده و کارگردان جوان که در فیلم عمارتی در مه به عنوان مدیر پروژه فعالیت کرده است درباره این فیلم گفت: همراهی خوبی با پروژه عمارتی مه انجام شد تا بتوانیم تجربه خوبی را داشته باشیم. کارگردان در مرحله پیش تولید تحقیقات بسیاری پیرامون داستان فیلم داشتند.
وی ادامه داد:شرایط اکران سخت است و ضعیف‌ترین قشر جامعه هنر است، در گروه هنر و تجربه عوامل جوان حضور پیدا می‌کنند و باید توجه بیشتری به این گروه شود و استقبال خوبی برای فیلم عمارتی در مه شاهد بودیم و این فیلم‌ها مخاطب خاص هستند.
شاهینی عنوان کرد: به نظرم باید از فیلم سازان جوان حمایت کنند که با این سختی‌ها کار می‌کنند حتی یک لوکیشن را برای فیلم‌ها کمک کنند بسیار حائز اهمیت است.
محسن عباسپور مدیر تولید و بازیگر عمارتی در مه گفت: به لحاظ کاری آقای سلیمان تاش استاد هستند و بیشتر به بحث روانشناختی پرداختند و علاقمند بودند کاری را بسازند که برای جامعه تاثیر گذار باشد. محتوای کار قوی بود و به لحاظ فنی ایراداتی به کار وارد است.
وی ادامه داد: البته برخی از عوامل به تعهدات خودشان عمل نکردند و مجبور شدیم دوباره کار‌ها را انجام دهیم و زمان بیشتری را سپری کردیم.
عباسپور درباره بازیگری گفت: رشته اصلی من بازیگری است و در هنرستان این رشته را تدریس می‌کنم و در کنار بازیگری کار مدیر تولید را انجام می‌دهم، اما هدف اصلی من بازیگری است.
وی افزود: جامعه ما نیازمند این است که به سمت ساخت فیلم‌های سینمایی سایکو درام برویم که هم ویژگی دراماتیک و هم ویژگی روانشناختی را داشته باشد. بسیاری از مردم کشور ما نیازمند این هستند که ما به سمت ساخت موضوعات تخصصی برویم چراکه این مدل فیلم‌ها می‌تواند بسیاری از بیماران و نیازمندی‌های جامعه ما را برطرف کند.
سیده روژینا میرسید بازیگر مستعد و توانمند فیلم سینمایی «عمارتی در مه» که بازیش نظر مخاطب‌ها را به خودش جلب کرده بود گفت:فیلم عمارتی در مه چهاردهمین تجربه کاری من بود که نسبت به کار‌های قبلی ام متفاوت بود.
وی ادامه داد: این فیلم درباره سایکو درام بود و مطالعات بسیاری داشتم و تاکنون چنین کاری را انجام نداده بود.
میرسید عنوان کرد: تجربه بازی در سینما و تلویزیون و تئاتر داشتم و بیشتر کار‌ها اجتماعی بود و من از ۸ سالگی کار بازیگری شروع کردم و حوزه کودک و نوجوان فقط چند کار داشتم خیلی دوست دارم که در حوزه نوجوانی کار کنم و تجربه این سن را در کار هم داشته باشم وبا توجه به نظر‌های و عکس العمل‌های که دیدم شکر خدا از بازیم رضایت داشتند.
بازیگر جوان فیلم نیلوفر شیرازی گفت: فیلم از نظر روانشناسی و نویسندگی فیلم خوبی بود و از مخاطبانی که از فیلم حمایت کردند تشکر می‌کنم.
وی ادامه داد: برای من که اولین کار حرفه ام بود بسیار تجربه خوبی بود و در کنار آقای اردلان شجاع کاوه بسیار آموختم و برای ما این تجربه‌ها بسیار حائز اهمیت است.
شیرازی عنوان کرد: در حوزه بازیگری سختی بسیاری وجود دارد و بیشتر گروه‌ها دنبال افراد چهره هستند، کمتر گروهی دنبال چهره جدید است و برای کسی که علاقمند به بازیگری هستند این سختی‌ها هم شیرین است. البته این سختی زمانی کم می‌شود که مخاطبان از چهره‌های جدید حمایت کنند.
و در نهایت تهیه کننده پروژه فیلم سینمای"عمارتی در مه" سید سجاد میرسید درباره علت انتخاب این موضوع با توجه به اینکه تجاری نیست گفت: هر شخصی در قبال ارتقاء جامعه خود رسالتی داره و من تلاش کردم در حوزه هنر این را گسترش بدهم. و اینکه این روز‌ها شاهد هستیم که متأسفانه بدنه سینمای ما کم‌کم به سمت کلیشه‌ای سوق پیدا می‌کند، و فیلم‌ها طی چند موضوع مدام تکرار می‌شوند. من مخالف فیلم‌های اجتماعی، کمدی یا عاشقانه نیستم، قطعاً ساخت این آثار هم لازم است، اما در فضایی که مدام فقط شاهد اینگونه آثار هستیم فیلمی متفاوت می‌تواند اتفاق تازه‌ای رقم بزند؛ و در صنعت فیلمسازی نیاز به پوست اندازی جدیدی است و بابت این تفکر خطرات و حواشی این موضوع را هم پذیرفتم فیلم «عمارتی در مه» هم یک معضل اجتماعی در حوزه درمان را مطرح می‌کند.
وی بیان کرد: ما می‌دانیم خیلی از افرادی که گذشته تلخی دارند و با اتفاقات زندگی‌شان نتوانسته‌اند کنار بیایند به جای اینکه به سمت تخت‌های بیمارستان و دارو بروند می‌توانند با نمایش درمانی خود را درمان کنند. این یک ایده است و خیلی از جشنواره‌های مختلف دنیا از این ایده استقبال می‌کنند چرا که خروجی‌اش برای جامعه هم مناسب است و فیلم «عمارتی در مه» در چنین فضا و ایده‌ای قرار می‌گیرد و از این جهت برایم اثری ارزشمند است.
