یک بررسی انجام‌شده نشان می‌دهد چنین افرادی در مقایسه با افرادی که رنجوری کمتری دارند، بیشتر دچار پارکینسون در دهه‌های بعدی زندگی می‌شوند. این ارتباط حتی پس از محاسبه سایر عوامل خطرزا برای این بیماری مانند اضطراب، افسردگی، استعمال دخانیات و سطح پایین ورزش، همچنان محسوس و قابل توجه بود.
روان‌رنجوری یکی از پنج ویژگی شخصیتی در افراد است که معمولا در طول زندگی فرد به طور یکسان و پایدار باقی می‌ماند. چهار ویژگی شخصیتی دیگر برون گرایی، مقبولیت، پذیرش و وظیفه‌شناسی است. افرادی که در تست‌های شخصیتی از نظر روان‌رنجوری نمره بالایی کسب می‌کنند، بیشتر در معرض حالت‌های عاطفی منفی مانند نگرانی، تغییرات خلقی و تحریک‌پذیری و اثرات استرس هستند.
شواهد مهمی وجود دارد که نشان می‌دهد روان رنجوری با افسردگی و اختلالات مغزی مانند بیماری آلزایمر و انواع دیگر زوال عقل در ارتباط است. با این حال، مطالعات کمی ارتباط احتمالی این روحیه را با بیماری پارکینسون بررسی کرده‌اند؛ یک اختلال مغزی که با لرزش، سفتی و مشکلات حرکتی و تعادل ظاهر می‌شود. تخمین زده می‌شود که سالانه حدود ۶۰۰۰۰ مورد جدید بیماری پارکینسون در ایالات‌متحده شناسایی می‌شوند.
در بزرگترین مطالعه در نوع خود، محققان به سرپرستی کالج پزشکی دانشگاه ایالتی فلوریدا (FSU COM) دریافتند افرادی که نمره بالایی در روان‌رنجوری کسب کردند به طور قابل‌توجهی بیشتر در معرض بیماری پارکینسون قرار می‌گیرند. افرادی که اکنون پارکینسون دارند اغلب اضطراب و افسردگی را تجربه کرده و می‌کنند. با این حال، مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد که تأثیرات روانشناختی و بیولوژیکی زندگی با این بیماری تا حدود اندکی مقصر است.
برخی از پزشکان فکر می‌کنند که اضطراب و افسردگی فقط نتیجه پارکینسون است در حالی که یافته‌ها حاکی است برخی از آسیب‌پذیری‌های عاطفی در اوایل زندگی، سالها قبل از بروز و ظهور بیماری پارکینسون، وجود داشته است. علاوه بر تحقیقات جدید، بررسی و مطالعات گذشته در این زمینه نیز اثبات کرده‌اند که روان‌رنجوری تا ۸۲ درصد احتمال ابتلا به پارکینسون را افزایش می‌دهد.
همچنین نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که روان‌رنجوری مقدم بر پارکینسون است؛ بدین معنا که فردی که دچار پارکینسون می شود به تدریج رنجش روانی را تجربه نمی‌کند بلکه افرادی که در دهه‌های ابتدایی زندگی، روان‌رنجور هستند در دهه‌های بعدی دچار پارکینسون می‌شوند. داشتن یک شخصیت روان رنجور ممکن است مستقیماً منجر به تغییرات مغزی شود که مسئول این بیماری هستند.
با این حال، نویسندگان یکی از تحقیقات بزرگ متذکر می‌شوند که شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه روان‌رنجوری و بیماری پارکینسون ممکن است دارای علل ژنتیکی باشند که تا حدودی در روند بررسی‌ها شواهد اثبات آن وج
