به نقل از هزار ماسوله، پدیده بیکاری معضلی اجتماعی و اقتصادی است که آثار و پیامدهای منفی متعددی به دنبال داشته و زندگی شخصی، خانوادگی و اجتماعی افراد را به شدت تحت تاثیر خود قرار داده و از نظر روحی نیز زیان‌هایی مخرب و ویران کننده‌ای برجا می‌گذارد.
بیکاری امروزه معضلی مهم تلقی می‌شود و با وجود آنکه دولت با اجرای طرح‌ها و برنامه‌هایی قصد کاهش نرخ بیکاری را دارند اما معضل بیکاری در شهرستان پاوه با تاثیرگذاری خاص خود بر جامعه باعث بوجود آمدن مشکلات عدیده ای شده است.
بالا رفتن سن ازدواج، افزایش آمار طلاق ، اعتیاد و بیکاری تنها نمونه هایی از این مشکلات است که گریبانگیر جوانان این منطقه شده است.
انسان امروز به مانند گذشته که با توجیهات اخلاقی، مسکن،خوراک،پوشاک و نیازمندیهای روزانه وی در حداقل ترین تأمین می شد نیست بلکه با ورود به جامعه ای صنعتی و در حال پیشرفت، نیازهای اولیه امروزی برای جوانان را که در گذشته به عنوان اولویت های بعدی زندگی آنان بود ، امروز با مشکلی اساسی روبرو کرده است.
برای همگان قابل مشهود است که هر خانواده ای با این وضعیت و بیکاری فرزندان خود روبرو گشته است و به دنبال آن بسیاری از این جوانان ، اجبارا به کارهای غیر استانداردی چون قاچاق کالا که جان خود را با عبور از زمین های پر از مین، خریده ، و یا به کوله بری صادرات و واردات اجناس در مرز شوشمی روی آورده اند.
از آنجائیکه شهر پاوه یکی از سالمترین شهرهای استان به شمار رفته است متاسفانه جوانانی،حداقل در اثر یکی از این پدیدهها یعنی بیکاری و ناامیدی به دام اعتیاد و امثال آن افتاده اند با به وجود آمدن این پدیده عوارض بسیار ناگواری برای جوانان ما نیز به وجود آمده است و بدون تردید تأثیر این عوارض تنها برای آن جوانان بیکار و خانواده های آنان نیست و به طور کلی شامل همه اعضای جامعه نیز می شود.
هر چند می توان بیان داشت که بدون تردید وجود کارخانه های صنعتی و زمین های مسطح کشاورزی در این شهرستان می تواند بیش از 50 درصد نرخ بیکاری را کاهش داد اما متاسفانه در احداث کارخانه ها و یا حتی بسترسازی مناطق دیدنی جهت صنعت گردشگری که می تواند اقتصاد این شهرستان را شکوفا سازد از جانب مسئولان کوتاهی به عمل آمده و به فراموشی سپرده شده است.
از طرف دیگر جوانان این شهرستان چشم امید به بازگشایی مرز شوشمی و تردد مسافر را به جهت بوجود آمدن روابط خاص با کردستان عراق از نظر اقتصادی بسته اند اگر چه تردد مسافر از مرز شوشمی نیز فراهم نگردیده است، با این حال حداقل امید این جوانان نیز سلب شده است.
در هر صورت جوانان و بیکاران شهر پاوه نیازمند به امید و زندگی هستند و بایستی راه و چاره ای مناسب و جدی صورت پذیرد.هزاران نفر از جوانان ما با هزینه های سنگین خانواده های کارگر و زحمتکش و به امید اشتغال تحصیلات عالیشان را به اتمام رسانده اند ولی موفق به نتیجه مطلوب نشده اند.
مسئولان تدبیر و امید باید بدانند در شهرستانی چون پاوه با پتانسیل های بالقوه قوی به راحتی می توان نرخ بیکاری را کاهش داد و جوانان ما به ان مرحله از زندگی برسند که شان آنان خواهد بود و هر روز شاهد طلاق و جدایی کانون گرم خانواده در پاوه نباشیم و در اینجاست که اگر کاری جدی برای این عزیزان صورت نگیرد و همچنان سرخوردگی آنان ادامه یابد،ما با فجایع بسیاری روبرو خواهیم بود.
