آیین افتتاحیه سالن تئاتر استاد داوود رشیدی شب گذشته دوشنبه ۹ اردیبهشت ماه همزمان با آغاز برگزاری نهمین جشنواره فیلم «وارش» در مجتمع سینمایی وارش بابل برگزار شد.
در ابتدای این مراسم و پس از پخش کلیپی از زنده یاد رشیدی، پیامی تصویری از فرهاد رشیدی فرزند این هنرمند که از سوییس برای این جشنواره ارسال شده بود، پخش شد.
در این پیام آمده بود: از نامگذاری سالن تئاتر به نام پدرم خیلی خوشحالم و از صمیم قلب از مسئولان «وارش» تشکر می‌کنم. متاسفم که فرصت حضور در «وارش» را ندارم ولی امیدوارم در فرصتی نزدیک این توفیق را به دست بیاورم.
در ادامه احترام برومند همسر داوود رشیدی روی صحنه آمد و گفت: از اینکه وقت گذاشتید و برای آیین نامگذاری این سالن آمدید، از شما تشکر می‌کنم. همچنین از مسئولان جشنواره نیز تشکر می‌کنم. من متنی از روی فضای مجازی پیدا کردم که درباره آیت‌الله زین‌العابدین حایری است باید عنوان کنم پدر و مادر آقای رشیدی از نوادگان آیت‌الله حائری بودند به طوری که پدر پدربزرگ همسرم در کودکی به کربلا و مکه رفته و علم دین آموخته بود، به مراتب بالایی رسید و مقلدانو پیروان زیادی در هند، عراق و ایران داشت.
وی عنوان کرد: اولین مسجد شیعیان را پدربزرگ داوود در حیدرآباد هند بنا کرد به طوری که هنوز هم اگر کسی به آنجا سفر کند متوجه می‌شود ایشان بسیار مورد ستایش است. این شیخ بعدها به ایران آمد، به مشروطه‌خواهان پیوست، در مبارزات شرکت و برای تحقق مشروطه، برقراری تعادل بین ایرانیت، اسلامیت و مدرنیت دفاع کرد. پس از سقوط محمدعلی شاه این شیخ به ریاست دیوان کشور منصوب شد. رشیدی همیشه به این افتخار می‌کرد که جد بزرگ او از بابل برخاسته بود.
برومند اظهار کرد: من هم از دوستان عزیزی که این همت را کردند و این سالن را به نام داوود رشیدی افتتاح کردند تشکر می‌کنم و امیدوارم اتفاقات خوبی در این سالن رخ بدهد و نمایش‌های خوبی در اینجا اجرا شود. ضمن اینکه از طرف دخترم لیلی رشیدی عذرخواهی می‌کنم که نتوانست به اینجا بیاید.
سپس بهرام شاه محمدلو هنرمند باسابقه تئاتر و تلویزیون پشت تریبون قرار گرفت و عنوان کرد: در آغاز سخن از همه عزیزانی که در این عرصه زحمت کشیدند و تلاش کردند تا این جشنواره به سرانجام برسد، تشکر می‌کنم. در مورد داوود رشیدی هم زیاد صحبت شده است ولی هرچه صحبت شود باز هم کم است.
این کارگردان و بازیگر تئاتر افزود: رشیدی با همه تجربه، دانش، علم، سواد و آنچه که در دوران زندگی و کار کسب کرد، یک چیز را هیچگاه از دست نداد و با همان از دنیا رفت و آن «مردمی بودن» و «انسان بودن» است. سخت می‌شودمردمی و انسان بود و در اوج شهرت قرار گرفت یا در اوج شهرت مردمی و انسان بود اما این مهمترین خصلت داوود رشیدی بود که من در ۵۲ سال که با او آشنایی داشتم تا زمان درگذشت به صورت بارز در او دیدم.
وی در پایان این مراسم با اشاره به راه‌اندازی سالنی با نام داوود رشیدی توضیح داد: این کار بسیار زیبا، جذاب و شریف است که مکان‌هایی در رابطه با هنرهای دراماتیک به نام هنرمندان برجسته یک مرز و بوم نامگذاری شود و خصلت‌های آن‌ها را برای ما به یاد بیاورد. این سالن به نام داوود رشیدی نامگذاری شد و ما حالا باید تبلور یک هنرمند، یک استاد و… را روی صحنه ببینیم. من می‌خواهم به عنوان یک نماینده کوچک تئاتر خواهش کنم این فرصت را غنیمت بشماریم وجریان زنده هنر را ایجاد کنیم و شاهدش باشیم.
