نیوشا ضیغمی در صفحه شخصی خود نوشت:
پدرم،
عزیزم،
پنج سال از سفر زودهنگامت
گذشت
و من همچنان هر بار ناباورانه تر از قبل به سنگ مزارت مینگرم و از خدا میپرسم ، چرا؟؟؟
امروز که برای اولین بار لنا تو را بابایی صدا کرد دلم صد پاره شد ،
طنین صدایت که در دیدارهای آخرمان گفتی که کاش زنده باشی و‌نوه ات را در آغوش بگیری
هزار بار در گوشم پیچید،
بی شک تو یکی از مهربان ترین پدربزرگهای دنیا میشدی اگر نرفته بودی
و من چقدر بد اقبال بودم که باید تمام عمر با حسرت دیدار دوباره ات سر کنم
تنها دلخوشی ام فرزندان فرهیخته ایست که برای ابن سرزمین تربیت کردی که بی شک گرانبهاترین یادگارهای تو هستند
دوستت دارم و تا همیشه جای خالی ات به عمق عمیق ترین اقیانوسها در وجودم خواهد بود
