بهرنگ علوی در نقش مکملی در فیلم «شادروان» که دیده نشد!

بازی بهرنگ علوی در نقش "دایی اسد" فیلم شادروان ، یکی از نقش مکمل های قابل توجه بود و به گمانم یکی از متفاوت ترین دایی های سینما را به نمایش گذاشت...شمایلی از یک مرد خونسرد و بی خیالی که رفتارشناسی اش به بی عاری و بی دست و پایی می زد....به مسیٔولیت گریزی در قبال خانواده بر خلاف تصوری که درباره درایتش داشت!....بهرنگ علوی می کوشد تا بدون اینکه در دام لودگی بیفتد شخصیت درمانده دایی اسد را باورپذیر کرده و به نوعی در مرز بازی تیپیکال و شخصیت پردازانه طنازانه حرکت کند....بزرگتری که دست کم گرفته می شود و میل و مطالبه حسرت برانگیزش از اینکه دایی صدایش بزنند برآمده از رنج کوچک شمردن و کم گرفتش بود!...گویی او خودش را پشت بلاهتش پنهان می کرد تا آزاری که از حس حقارت و بی جنم بودنش داشت رو نشود!...نشانه هایی از درماندگی و استیصال از تصویر یک مرد بی عرضه و دست و پا چلفتی که آزارش می دهد را می توان در چهره تکیده اش ردیابی کرد...رنجوری او از درد نادیده گرفته شدن است....همین حس تحقیر موجب می شود تا او تلاش کند از اسد به دایی اسد بدل شود!

چکیده ای از بیوگرافی بهرنگ علوی
تاریخ تولد: ۱ فروردین ۱۳۵۹
محل تولد: تهران
شغل: بازیگر
سال های فعالیت: از ۱۳۷۰ تاکنون
قد: ۱٫۷۳ متر
وضعیت تاهل: مجرد

بیوگرافی بهرنگ علوی 

بهرنگ علوی در یک فروردین ماه سال ۱۳۵۹ در بیمارستان ازادی تهران دیده به جهان گشود. بهرنگ علوی تک فرزند از یک خانواده سه نفره است. پدر او، رضا علوی فرهنگی بازنشسته و از مدیران آموزش و پرورش و مادرش ناهید جعفری، از مدیران شرکت مخابرات است. وی مجرد است و دارای مدرک فوق دیپلم نقشه کشی با کامپیوتر میباشد و همچنین فارغ التحصیل بازیگری از نخستین دوره فارغ التحصیلان موسسه فرهنگی- هنری کارنامه است.

آغاز فعالیت هنری بهرنگ علوی
بهرنگ علوی، از زمان کودکی بسیار به بازیگری علاقه داشت و بازیگری را از تئاتر مدرسه شروع کرد. در سنین نوجوانی با یک تئاتر مدرسه ای، بهترین بازیگر منطقه ۶ آموزش و پرورش و همچنین استان تهران شد. بعد از آن، در سال ۱۳۷۰ برای یک تئاتر« آدمک چوبی» به کارگردانی جهانگیر طاهری به صورت رسمی و حرفه ای انتخاب شد. بهرنگ علوی نخستین تجربه کار تصویری را با مجموعه برنامه های دوربین مخفی به کارگردانی امیرحسین قهرائی شروع کرد. بعد از چند سال وقفه به علت ادامه تحصیل، دوباره با تئاتر شروع به کار کرد که در این بین شاگرد اساتیدی مانند محمد رحمانیان، حمید امجد، مهتاب نصیرپور، پرویز پرستویی، آتیلا پسیانی، رؤیا تیموریان، پانته آ بهرام و حبیب رضایی بود.

علایق بهرنگ علوی
بهرنگ علوی در ورزش های شنا، اتومبیل رانی، یوگا و بیلیارد مهارت دارد. تیم مورد علاقه او یوونتوس ایتالیا و بازیکن مورد علاقه اش احمدرضا عابدزاده است.

بخشی از مصاحبه بهرنگ علوی
به دنبال قصه و نقش خوب هستم
علوی در پاسخ به این سوال که فعالیت در کدامیک از مدیوم های سینما، تئاتر و تلویزیون را ترجیح می دهد، با بیان این که کار در کلیه مدیوم ها دوست دارد ، گفت:در گذشته شکل آثاری که به مخاطب ارائه می شد، تقریبا دسته بندی خاصی داشت؛ به طورمثال بسیاری از بزرگان و اساتید دو یا سه نسل پیش از ما هنوز معتقد هستند تئاتر بهترین مدیوم برای بازیگر است. برای آنکه آن زمان فضاهایی مثل کارگاه آزاد در تئاتر وجود داشت که توانست بازیگران بزرگی را به جامعه هنری تحویل دهد و با وجود این که در آن دوره امکانات تئاتر خیلی کمتر از امروز بود، ولی بسیار قدرتمند بود.

او خاطر نشان کرد :امروز دیگر فاصله بین سینما و تلویزیون خیلی کم شده است. زمانی بود که در سینما فیلم هایی با پروداکشن های بزرگ به اکران درمی آمد که تماشای آن ها در تلویزیون خالی از لطف بود؛ ولی از هنگامی که دوربین ها به فضای داخلی خانه ها آمد و قصه ها در فضای بسته روایت شد، دیگر چندان فرقی بین فیلم و سریال وجود ندارد. امروز دیگر بسیاری از فیلمسازان بزرگ ما هم مانند آقای فرهادی و آقای شهبازی، غالباً قصه هایشان را در فضاهای بسته روایت می کنند.

علوی که معتقد است« در حال حاضر هر سه مدیوم سینما، تئاتر و تلویزیون برای بازیگر لازم است»، متذکر شد :بسیار از این بابت خوشحالم که تلاش نموده ام در هر کدام از این مدیوم ها حتی برای یک دفعه هم که شده، به اندازه کافی جذب مخاطب داشته باشم. بطور کلی در پیشنهادهایی که در هر سه مدیوم سینما، تئاتر و تلویزیون دارم، اول از همه دنبال قصه و متن خوب و بعد نقش خوب هستم و گارد خاصی هم نسبت به هیچ یک از این سه ندارم؛ چون بهرحال هر سه آنها بازیگری است.

دوست دارم به واسطه کارهایم به شهرت برسم
علوی در جواب به این سوال که اکنون چه پیشنهادهایی از تلویزیون دارد، گفت:در حال حاضر چند پیشنهاد تلویزیونی دارم ولی به احترام مردم صبر کردم که با یک نقش ماندنی شبیه« فرزین» ادامه دهم. به هرحال توقع مردم بالا رفته و باید با حساسیت بیشتری انتخاب کنم.

بهرنگ علوی گفت:زودتر از این ها می توانستم به شهرت برسم، ولی همیشه دوست داشتم با کارهایم به شهرت برسم. بعضی از بازیگران دوست دارند که اول خودشان مشهور شوند و بعد آثارشان، ولی من از ابتدا هم دوست داشتم که به واسطه کارهایم به شهرت برسم و تنها تشنه اعتماد از سوی کارگردانانی هستم که به من نقشی را پیشنهاد می دهد. برای فیلم سینمایی« دربند» که کاندید نقش مکمل مرد شدم، آقای شهبازی به من اعتماد کرد و من هم تلاش کردم جواب اعتماد او را بدهم. همچنین با تئاتر« زبان اصلی» رسول کاهانی توانستم به اعتماد وی پاسخ دهم و لوح تقدیر هنرپیشه مرد را برای آن تئاتر دریافت کردم و در تلویزیون هم در سریال« هشت ونیم دقیقه» موظف بودم جواب اعتماد شهرام شاه حسینی را بدهم.

دوست دارم نقش ترامپ را بازی کنم
علوی همچنین در مورد نقش هایی که در سینما داشته است، گفت:هنگامی که فیلمنامه ای می خوانم دنبال نقشی می گردم که قلابم روی آن گیر کند.

نخستین فیلم جدّی که بازی کردم« دربند» بود و با این فیلم صاحب شناسنامه شدم و به دنبال آن تمام نقش هایم که پیشنهاد شد شبیه همان کاراکتر بهرنگ فیلم« دربند» بود و به همین خاطر هم کار نکردم و صبر کردم تا روح الله حجازی نقشی را در« مرگ ماهی» پیشنهاد کند که از« دربند» دور باشد و بعد هم فیلم های« لانتوری» و« امکان مینا».

بهرنگ علوی گفت :یکی از اتفاقات جالبی که برایم رخ داد، ایفای یک سه گانه نقش های سیاسی با سه تفکر مختلف درباری( سریال معمای شاه)، آقازاده( فیلم لانتوری) و یک مأمور اطلاعات نفوذی بین مجاهدین خلق( فیلم امکان مینا) بود که هیچکدام شبیه هم نبودند. از زمانی که سیاستمدارها در دنیای امروز سلبریتی شدند، من هم تصمیم گرفتم نقش های سیاسی را تجربه کنم که در این بین تا کنون سه گانه نقشهای سیاسی رو با سه کاراکتر و سه ایدئولژی مختلف تجربه کنم و حالا پس از نقش حسین فردوست دوست دارم نقش ترامپ را هم بازی کنم.