MMA ترکیبی از هنرهای رزمی، جوجیتسو، کشتی و بوکس است که مبارزان (فایترها) اجازه دارند در یک قفس به هم حمله کنند. برخی از این ورزش با اصطلاح " جنگ قفس " یاد می کنند. این رشته به شدت در حال رشد است و یکی از محبوب ترین زیر مجموعه های ورزشهای رزمی به شمار میرود. MMA که سالانه به طرز چشمگیری رشد کرده، جایگاه خود را در بین ورزش هایی که سابقه طولانی تری دارند، بیشتر کرده است.
اخبار ورزشی- اما این سوال مطرح میشود چرا موفقیت؟ چرا علاقه؟ چگونه این مکان سرگرمی به ظاهر وحشیانه به یکی از بزرگترین ورزش های زمان تبدیل شده است. این در حالی است که برخی کارشناسان از آسیبهای مغزی این رشته سخن به میان میآورند. این آسیب ها هم اکنون نگرانی هایی جدی و اساسی را پیشروی کودکان و نوجوانانی می گذارد که با اشتیاق و اهدافی مختلف، به سوی این ورزش مهارنشده و خطرناک جلب شده اند.
گارنت به عنوان یک مربی می گوید آنچه که بچه ها در سالن او یاد می گیرند، با آنچه در تلویزیون می بینند تفاوت چشمگیری دارد. هزاران کودک از جمله کودکان ۴ ساله به صورت هفتگی از سالن های بوکس و ورزش های رزمی بازدید می کنند اما این سوال مطرح می شود که آیا با این کار سلامتی خود را در معرض خطر قرار می دهند؟ به نظر می رسد که باید در این باره و آموزش این قشر، تاملی جدی داشت.
هدوی، مدیر اتحادیه آسیب های مغزی در این باره می گوید که والدین وقتی فرزندان خود را برای مبارزه در سنین پایین معرفی می کنند، آنها را در معرض خطر آسیب دیدگی مغزی قرار می دهند.
وی خواستار ممنوعیت کامل MMA یا هر ورزشی در تمامی رده های سنی پایه است که هدف از آن ضربه زدن به سر حریف خود باشد. "هر ضربه ای به سر می تواند بر رشد کودک و آینده آنها تأثیر بگذارد. چرا والدین این خطر را می کنند؟"
البته برخی دیگر از جمله یک مربی MMA، یک مدال آور نقره المپیک، یک بوکسور سابق قهرمان جهان و پزشک ورزشی معتقدند ورزش های رزمی برای کودکان بی خطر است!
تلفات آسیب های مغزی در اثر ضربه در این ورزش نوظهور در سالهای اخیر زیاد بوده است. براساس یک مطالعه پزشکی، یک سوم مسابقات MMA به ضربه فنی ختم میشود. همین نشانگر شیوع بیشتر آسیبهای مغزی در این رشته نسبت به بوکس و دیگر رشتههای رزمی است.
مطالعات دیگری نشان میدهد که میزبان آسیبهای مغزی در MMA از رشتههای دیگر مانند فوتبال و هاکی نیز بیشتر است. محققان پیشنهاد کردند قوانینی مانند بوکس را برای این رشته انتخاب کنند. آنها همچنین آموزشهای بیشتری را برای داوران پیشنهاد دادند تا بتوانند برای کمک به مبارزان بی دفاع یا آنهایی که هوشیاری خود را از دست دادهاند، آماده شده و به سرعت مبارزه را متوقف کنند.
در این بین، به نظر می رسد بایستی درباره خطرات مغزی این ورزش نوظهور در شرق آسیا بسیار دقیق بود؛ به خصوص درباره کودکان و نوجوانان که یک اشتباه می تواند به راحتی زندگی آنها را به ورطه نابودی برساند. خطر را باید جدی گرفت!