به قول مرتضی پورعلی‌گنجی وقتی علیرضا بیرانوند آن آخر ایستاده، یعنی همه پشت سر احساس اطمینان زیادی می‌کنند. او حرف بیراهی نمی‌زند، چون علیرضا در تیم ملی فوق العاده است. او نه‌تن‌ها پنالتی می‌گیرد بلکه مقابل خطرناک‌ترین حملات حریف می‌ایستد. نمونه‌اش موقعیت فوق العاده‌ای بود که از مهاجم تیم ملی چین گرفت. توپ از مدافعان رد شد ولی از علیرضا نه. چند روز قبل گزارشی نوشتیم که علیرضا با این درخشش در آسیا یک تودهنی به مسئولان کنفدراسیون فوتبال آسیا زد. او مستحق دریافت جایزه بهترین سال آسیا بود ولی در کمال تعجب نامش را حتی در لیست سه نفر نهایی نگذاشتند تا مشخص شود جایزه را به بازیکنی نخواهند داد که استحقاقش را دارد. بیرانوند، اما در آسیا مقابل چشمان همین مسئولان کنفدراسیون ثابت کرد بهترین بوده و هست.
* علیرضا ابتدا از اینجا شروع کنیم که چقدر تشویق می‌شوی، حتی بیشتر از کل تیم. ظاهراً مردم عاشقانه دوستت دارند.
به‌خدا قربان این مردم بروم. سنگ تمام می‌گذارند. خیلی شرمنده‌شان هستم. نمی‌دانم چه بگویم جز اینکه واقعاً به من و کل تیم ملی انرژی می‌دهند. باورتان نمی‌شود از چند روز قبل از بازی در فضای مجازی به من کلی انرژی مثبت می‌دهند. این پیام‌ها خیلی روی من اثر دارد. وقتی این اتفاق می‌افتد دوست دارم به زمین بازی بروم و یکجوری مزد تشویق‌هایشان را بدهم.
* خیلی‌ها اعتقاد داشتند حق تو بود که عنوان بهترین بازیکن سال آسیا را به دست بیاوری و یک‌جور‌هایی انگار در این جام به همه نشان می‌دهی که آن جایزه حق تو بود و به فرد دیگری رسید.
نه، ببینید من یک وظیفه خیلی روشن دارم و آن این است که از دروازه تیم ملی خیلی خوب حراست کنم. نه من، هر کسی که درون دروازه باشد وظیفه اش این است و اول می‌خواهد به تیمش کمک کند. من در همه بازی‌ها همه تلاشم را می‌کنم. در واقع ما یک تیم هستیم که همه به هم کمک می‌کنیم. هیچ گلری دوست ندارد گل بخورد و من هم از گل خوردن بدم می‌آید. درباره آن جایزه هم باید بگویم به نظر کنفدراسیون فوتبال آسیا احترام گذاشتم. اصلاً دیگر به چنین چیزی فکر نمی‌کنم. تنها چیزی که الان فکر من را مشغول کرده، بردن تیم ملی است. همه دوست داریم فقط تیم ملی برنده شود و ان‌شا‌ءا... بتوانید شادی را به این مردم عزیز که این‌قدر حمایت می‌کنند، هدیه دهیم. همه دوست داریم تیم ملی روند خوبش را ادامه دهد و واقعاً به چیز دیگری فکر نمی‌کنیم. می‌دانیم که همه به این تیم ملی چشم دوخته‌اند و به خاطر همین مسئولیت ما هم سنگین است.
* ولی ظاهراً کاری که کنفدراسیون فوتبال آسیا کرد به تو خیلی انگیزه داد.
راستش اینجا فقط من تنها نیستم که انگیزه دارم بلکه کل تیم ملی ایران انگیزه دارند. تا الان تمام بچه‌ها خوب که نه، عالی بوده‌اند. من قبل از جام گفتم و الان هم دوباره می‌گویم، ما اصلاً بازیکن خوب ملی نداشتیم بلکه بهترین بازیکن‌مان تا اینجا تیم ملی بوده است. ما یک تیم هستیم، یک خانواده‌ایم. می‌خواهیم همه در کنار هم موفق باشیم. ان‌شا‌الله در پایان این جام، تیم ملی ایران بهترین «بازیکن» جام هم می‌شود. ما یک نفر نیستیم.
* علیرضا با بردی که مقابل چین داشتیم همه قهرمانی را حس می‌کنند. تو چطور؟
من هم قهرمانی را حس می‌کنم. دو بازی دیگر باقی مانده است و ان‌شا‌الله بتوانیم به جام برسیم. بعد از ۱۵ سال توانستیم به نیمه‌نهایی صعود کنیم و یک‌جور‌هایی اولین طلسم را بشکنیم. ان‌شا‌الله بعد از ۴۳ سال هم به فینال برویم و بتوانیم آنجا قهرمان شویم ولی واقعاً الان تمام و فکر و ذکرمان ژاپن است. آن‌ها تیم قدرتمندی هستند. اصلاً نمی‌شود گفت، چون به فلان تیم یک گل زده‌اند ضعیف هستند. ژاپن واقعاً تیم خوبی است و تکلیف بازی اش با ما با سایر دیدارهایش فرق دارد. ژاپن با همه قدرت به این مسابقات آمده و دیدید که در جام جهانی هم چه نتایجی گرفتند. ان‌شا‌ءا... بتوانیم آن بازی مهم و حساس را هم ببریم.
