مهم‌ترین خرید استقلال در میانه میدان حالا تبدیل به بازیکنی نیمکت‌نشین شده است و شاید به این زودی‌ها به ترکیب اصلی بازنگردد اما چه شد که منصوریان قید بختیار را زد؟ روزی که منصوریان با افشارزاده به توافق نهایی رسید تا سرمربی استقلال در لیگ شانزدهم باشد، بختیار رحمانی در صدر لیست خریدهایش جا گرفت. منصوریان تاکید فراوانی روی جذب بختیار داشت و دقیقا همان نقش ایمان مبعلی را به او داده بود. او روی این خرید و جواب دادنش آنقدر مطمئن بود که دیگر سراغ هیچ بازیسازی نرفت. ایمان مبعلی که منتظر بود ثمره درخشش با پیراهن نفت را با بازگشت به استقلال ببیند در نهایت تعجب با بی‌مهری سرمربی سابقش مواجه شد.
اما یک موضوع بسیار مهم از چشم منصوریان دور مانده بود؛ بختیار فصل قبل روزهای بسیار بدی را با تراکتورسازی داشت و حتی در مقطعی با هواداران این تیم به مشکل برخورد. با این وجود سرمربی استقلال تصور کرد رحمانی در مجموعه آبی‌ها مبدل به همان کاپیتان با وقار فولاد می‌شود. اما 4 هفته گذشت و هیچ خبری از مهندسی رحمانی در میانه میدان نبود. در آن‌سو مبعلی لقب بهترین پاسور لیگ را به یدک می‌کشید اما بختیار در میانه میدان استقلال سردرگم دور خودش می‌دوید.
در خاتمه بازی با پیکان کاسه صبر منصوریان لبریز شد و صراحتا به بختیار گفت دلیل عمده بد بازی کردن تیم در میانه میدان ضعف او است. لیگ تعطیل شد و زمان مناسبی رسید که نتیجه آنالیز بازی‌های گذشته به دست کادر فنی برسد.
منصوریان فصل قبل با آنالیزورهای تیم‌ملی رابطه تنگاتنگی داشت و حالا برادر مهرداد خانبان به عنوان آنالیزور رسمی استقلال کار می‌کند. البته خیلی‌ها عقیده دارند این مهرداد خانبان است که پس پرده کارهای آنالیز را انجام می‌دهد اما به اسم مهدی خانبان. در هر صورت نتایج آنالیزها نشان می‌داد بختیار نسبت به دیگر هافبک‌های استقلال کمترین دوندگی را داشته و از هر حیث ضعیف‌تر از حد معمول بوده است.
منصوریان در تعطیلات 26 روزه لیگ در بازی‌های تدارکاتی سعی کرد این مشکل را بر طرف کند اما هیچ تغییری در نوع بازی بختیار حاصل نشد تا دست آخر او مجبور شود به فرشید اسماعیلی بها دهد. از شانس خوب استقلال و بد بختیار رحمانی، جانشین او بهترین بازیکن آبی‌ها مقابل ماشین‌سازی بود و خیلی‌ها عدم پیروزی استقلال در آن بازی را به تعویض عجیب اسماعیلی مرتبط دانستند.
در فاصله یک هفته مانده به داربی، بختیار بخوبی فهمیده بود منصوریان به او میدان نمی‌دهد و با توجه به تعریف رسانه‌ها از اسماعیلی، او بازیکن اصلی داربی است. شاید همین تفکر آماتورگونه باعث شد بختیار در تمرینات قبل از داربی بی‌روحیه و ضعیف باشد تا منصوریان هیچ تردیدی نسبت به نیمکت‌نشین کردن گرانقیمت‌ترین بازیکن تیمش نداشته باشد. کادر فنی استقلال روی لبه تیغ حرکت می‌کند و می‌داند در صورت عدم پیروزی در چند بازی پیش رو شاید آنها رنگ نیم‌فصل را نبینند از این رو منصوریان بدون تعارف با هیچ بازیکنی، تنبل‌ها را بیرون می‌گذارد. حالا باید دید بختیار رحمانی قادر است خودش را به منصوریان تحمیل کند یا او با ادامه همین روند، کم‌کم مبدل به یک نیمکت‌نشین محض می‌شود و شاید در نیم‌فصل به دنبال تیم جدیدی برای خودش بگردد. رحمانی به امید بازگشت به تیم‌ملی به استقلال آمد اما حالا 180 درجه برعکس آن چیزی شده که او فکرش را می‌کرد.
مهاجمان بدون تغذیه
در داربی پایتخت که نبود خلاقیت و یک بازیساز طراح در استقلال مشهود بود سرمربی این تیم تصمیم گرفت که گران‌ترین و خلاق‌ترین هافبک خود را نیمکت‌نشین کند. چرا منصوریان در این دیدار حساس به رحمانی بازی نداد؟ این سوالی است که سرمربی آبی‌پوشان باید به آن پاسخ دهد. استقلال در فصل جاری عملکرد خوبی از خود نشان نداده است. این تیم در 6 بازی که به میدان رفته هنوز رنگ پیروزی را ندیده است. پیروز شدن در داربی می‌توانست شاگردان منصوریان را از نظر روحی شارژ و به ادامه فصل امیدوار کند اما آبی‌پوشان پایتخت در این دیدار هم نتوانستند به پیروزی برسند تا همچنان از تیم‌های قعرنشین جدول رده‌بندی باشند. استقلال در شرایطی که در میانه میدان به بازیکنی طراح و بازیساز نیاز داشت بختیار رحمانی را نیمکت‌نشین کرده بود.
منصوریان تیم خود را در دیدار برابر پرسپولیس دفاعی به میدان فرستاد. او از 2 هافبک دفاعی به نام‌های امید ابراهیمی و فرشید باقری استفاده کرد. فرشید اسماعیلی بازیکنی بود که منصوریان به عنوان هافبک بازیساز در دیدار برابر پرسپولیس او را به میدان فرستاد اما این بازیکن جوان هم بازی درگیرانه و پربرخورد را در دستور کار خود قرار داده بود و به نظر می‌رسید او هم به عنوان هافبک دفاعی قصد داشت میانه میدان پرسپولیس را تخریب و کمتر در بازیسازی شرکت کند. منصوریان هم مانند برانکو پیش از آنکه به دنبال پیروزی در داربی باشد به نباختن فکر می‌کرد. چرا در شرایطی که استقلال به پیروزی سخت نیاز داشت سرمربی این تیم از عناصر هجومی خود استفاده نکرد؟ بختیار رحمانی بازیکنی بود که با هوش و تجربه بالایی که داشت می‌توانست کمک زیادی به استقلال برای هجومی‌تر شدن کند اما منصوریان تصمیم گرفت در این دیدار از کاپیتان سابق فولاد خوزستان استفاده نکند.
رحمانی با سر و صدای زیاد سر از استقلال درآورد و یکی از گران‌ترین بازیکنان لیگ به شمار می‌آید. او شروع خوبی در استقلال نداشته و عملکرد او انتقادات زیادی به دنبال داشته است اما این طبیعی است که بازیکنی وقتی راهی تیم دیگری می‌شود به زمان نیاز دارد. رحمانی در تراکتورسازی هم شروع ناامیدکننده‌ای داشت و حتی با هواداران هم درگیر شد اما قلعه‌نویی اعتماد خود به این بازیکن را از دست نداد و در ادامه فصل رحمانی به یکی از بهترین و تاثیرگذارترین بازیکنان تراکتورسازی و لیگ تبدیل شد. آیا تنها 4 بازی می‌تواند دلیلی برای نیمکت‌نشینی رحمانی باشد؟ چرا منصوریان در بازی‌ای که سخت به خلاقیت و عنصر هجومی نیاز داشت از رحمانی استفاده نکرد؟ درخشش در داربی می‌تواند از نظر انگیزه و روحیه هر بازیکنی را زیر و رو کند. رحمانی با درخشش در داربی می‌توانست اعتماد به نفس دوباره خود را به دست آورد و با هواداران آشتی کند اما منصوریان این فرصت بسیار خوب را از او گرفت و الان این سوال مهم وجود دارد که چرا سرمربی آبی‌پوشان فرصت بازی کردن به گران‌ترین بازیکن خود را نداد؟ آیا منصوریان از این می‌ترسید که با تعویض کردن دوباره اسماعیلی، صدای اعتراض هواداران را بلند کند؟
