ایران - لهستان؛ کابوس دیروز حریف امروز

آخرین حضور لوزانو در المپیک به 2008 پکن بازمی گردد جایی که او سرمربی همین لهستانی بود که باید برای برد مقابل آنها تمام دانش خود را بگذارد.

شاید بعد از اینکه ایران توانست در توکیو جواز حضور در المپیک ریو را کسب کند همه فکر می کردند این افتخار برای والیبال ایران کافی خواهد بود که بالاخره توانست طلسم 52 ساله را بشکند و در جمع بزرگان قرار بگیرد اما بعد از شکست در بازی اول افکار عمومی نشان دادند این طور نیست. انتقادات از والیبالیست ها شروع شد آن هم بعد از اولین شکست در المپیک تا اوضاع شبیه به سابق شود یعنی فارق از اینکه ایران در چه تورنمنتی حضور دارد و با چه تیمی باید بازی می کند همه از آنها توقع برد دارند. این شاید به عملکرد ستاره های والیبال در سال های قبل هم بازگردد چرا که آنها هیچ وقت از تیمی ترسی نداشتند و نشان داده اند توانایی برد مقابل هر تیمی را دارند و بارها دست به کارهای بزرگی زده اند اما این روال طبیعی کار نبود چرا که در حالت طبیعی ایران تیمی تازه وارد است.

بازیکنان تیم ملی قبل از شروع المپیک بارها قول داده اند تمام تلاش خود را خواهند کرد و حتی صحبت از کسب سکو بود اما المپیک بازی هایی مثل سابق نیست و تیم ها همگی بیشتر از درجه یک هستند و برای برد در این بازی ها باید چیزی بیشتر از توانایی را در زمین گذاشت. یعنی تلاشی به اندازه تمام توان به اضافه همان غیرت و اراده ای که وقت پای آن وسط آمد همه تیم ها چاره ای جز شکست مقابل ایران نداشتند.

خوان سیچلو مربی آرژانتینی تیم ملی والیبال ایران در خاطره ای می گوید:"در جام جهانی 2011 ژاپن ایران با امتیازات وحشتناکی از لهستان دو ست را باخته بود و ست سوم هم در شرف شکست بودیم. ولاسکو در تایم اوتی به بازیکنان این طمینان را داد که از نظر توانایی فردی هیچ چیزی بازیکنان حریف ندارند و فقط این باور را داشته باشند که برد غیر ممکن نیست. فقط می گفت لهستان غیر قابل شکست نیست و ما هم بازیکنان بزرگی هستیم. پس به زمین برویم و ببریم." ایران به زمین رفت و برد. در آن جام جهانی لهستان تنها به ایران و برزیل باخت و دوم جهان شد. این موضوع یعنی در حالت طبیعی شاید لهستانی ها کلاس بالاتری در والیبال از ایران داشته باشند و تلاش طبیعی آنها را پیروز بازی می کند اما ایرانی ها هرگاه چیزی بیشتر از یک تلاش را در زمین گذاشته اند بهترین ها هم مغلوب شده اند.

حالا حریف امشب ایران، لهستان ابر قدرت است. همان لهستانی که در المپیک 2008 پکن رائول لوزانو هدایت آنها را بر عهده داشت و نمایشی فوق العاده با هم داشتند. آنها در دور مقدماتی آلمان، مصر، صربستان و روسیه را شکست دادند و تنها یک شکست مقابل برزیل داشتند اما شکست مقابل ایتالیا قدرتمند در بازی های حذفی اجازه ادامه درخشش لهستان در پکن را نداد. البته لهستان 2008 به قدرتمندی حالا نبود اما کسب آن نتایج دلیلی شد تا لوزانو از مقامات آن کشور مدال لیاقت دریافت کند. حالا یک بار دیگر لهستان و لوزانو در المپیک هستند اما نه با هم، مقابل هم. او بدش نمی آید قصه ولاسکو را تکرار کند یعنی مربی که با یک تیم نتایج فوق العاده ای می گیرد و بعد با تیمی دیگر مقابل آنها پیروز می شود. این چالش لوزانو و بازی با لهستان خواهد بود. این چالش در اولین ساعات روز چهارشنبه خواهد بود و دو تیم از ساعت 00:35 به مصاف هم می روند. لهستان بازی اول خود را به 3 بر صفر مقابل مصر برنده شده است و آنها خودشان را مدعی قهرمانی می دانند.