هنگامی که کاهنان، به فرعون خبر دادند که فرزندى در بنى اسرائیل متولد مى شود، که زوال ملک او به دست وى صورت مى گیرد، ناگزیر فرعون فرمان داد تا هر فرزندى که در بنى اسرائیل متولد مى شود به قتل رسانده شود، اما طبق تدبیر الهی موسى (ع) به دنیا آمد و خداوند به مادرش وحى نمود که هر وقت از عُمال فرعون احساس خطر کردى فرزندت را در صندوقچه اى بگذار و او را در رود نیل بینداز. در اینجا مستقیما به دریا امر شد که امانت الهی را به سلامت به ساحل برساند: («أن اقذ فیه فی التابوت فاقذ فیه فی الیمّ فلْیلقه الیمُّ بالساحل»)[1]
اما در مرتبه دوم دامنه برکت نجات موسی از دریا، امت وی را نیز در برگرفت و آن هنگامی بود که اصحاب موسی، دریا را روبرو و سپاه فرعون را در تعقیب خود می دیدند و گفتند: هم اکنون به ما می رسند. اما موسای کلیم با قاطعیت و آرامش کامل، فرمود: هرگز به ما نمی رسند، زیرا کلیددار نظام هستی با من است. و عصای موسی (ع)، به اذن الهی دریا را از هم شکافت. در اینجا دستور مستقیم به انفلاق و شکاف دریا صادر نشد، اما تصریح امر به ضرب دریا با عصا، به منزله امر کردن به دریا به امتثال و انفلاق است. («فأوحینا إلی موسی أن اضرب بعصاک البحر فانفلق ...»)[2]
پی نوشت:
[1] طه، 39.
[2] شعراء، 63.
ترجمه تفسیر المیزان، ج14،ص 206. تفسیر تسنیم، ج4، ص 374-375.
