هر سال شیعیان زیادی از سراسر دنیا در سالروز اربعین حسینی (ع) راهی کربلا می‌شوند تا از ثواب فراوان آن بهره ببرند. با اینکه زیارت سیدالشهدا (ع) در اکثر برهه‌های تاریخی به سختی انجام می‌شد و جان زائران در خطر بود، اما با این وجود عاشقانه خطرات را به جان می‌خریدند و به پابوس امام حسین (ع) در روز اربعین می رفتند.
بهجت العرفا آیت‌الله محمدتقی بهجت فومنی درباره پیاده‌روی در روز اربعین می‌گوید: روایت است امام زمان (عج) که ظهور فرمود پنج ندا می‌کند به اهل عالم؛ اَلا یا اَهلَ العالَم اِنَّ جَدِی الحُسَین قَتَلُوهُ عَطشاناً، اَلا یا اَهلَ العالَم اِنَّ جَدِی الحُسَین سحقوه عدوانا، ... امام زمان خودش را به واسطه امام حسین (ع) به همه عالم معرفی می‌کنند ... بنابراین در آن زمان باید همه مردم عالم، حسین (ع) را شناخته باشند.... اما الان هنوز همه مردم عالم، حسین (ع) را نمی‌شناسند و این تقصیر ماست؛ چون ما برای سیدالشهدا (ع) طوری فریاد نزدیم که همه عالم صدای ما را بشنود. پیاده‌روی اربعین بهترین فرصت برای معرفی حسین (ع) به عالم است.
حضرت آیت الله بهجت، با اشاره به اینکه اربعین حسینی (ع) فرصت مناسبی برای معرفی امام حسین (ع) به عالم است، با نقل خاطره‌ای بر اهمیت این رویداد اشاره نمودند؛
آیت الله محمدتقی بهجت فومنی در یکی از کلاس‌های درس خارج فقه خود، خاطره‌ای از اربعین حسینی را به شرح زیر نقل می‌کنند:
«در اتومبیلی بودیم بین کربلا و نجف، یک جوانی هم همراه ما بود. دید عده‌ای دارند پیاده به کربلا می‌روند. کوچک بود و نمی‌دانست که اصل پیاده روی خودش فضیلت دارد و گفت: اگر این‌ها پول ندارند ماشین کرایه کنند، چرا خودشان را اذیت می‌کنند؟
در صورتی که نمی‌دانست اصل پیاده رفتن خودش فضیلت دارد، «أفضل الأعمال أحمزها»؛ برترین اعمال سخت‌ترین آنهاست. اینجاست که قضیه امام مجتبی (ع) در مسیر مدینه به مکه تداعی می شود. در روایت آمده است «یساق المحامل بین یدیه» درحالی که محمل‌ها به همراهش بود، اما پیاده به سوی حج مشرف می‌شد.»
