تماشای فیلم ترسناک با دوستان می‌تواند بسیار جذاب و خوشایند باشد، اما گاهی اوقات بهتر است مقداری تخمه یا دیگر تنقلات برداشت، پتو را دور خود پیچید و به تنهایی به تماشای سریال یا فیلم ترسناک مورد علاقه نشست.
اخبار فرهنگ و هنر - وقتی که با دیگران فیلم ترسناک تماشای می‌کنید حسی از آرامش و امنیت وجود دارد که حتی ترسناک‌ترین فیلم‌های این ژانر را نیز بی اثر می‌سازد. اگر می‌خواهید واقعاً ترس را تجربه کنید، مانند ترسی که شما را در هنگام خواب دچار پارانویا می‌کند، باید فقط خودتان باشید و صفحه تلویزیون. در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با چند فیلم ترسناک برتر که بهتر است به تنهایی تماشا کنید آشنا کنیم.
Nosferatu
برای اولین فیلم ترسناک این فهرست به سراغ یک عنوان کلاسیک و قدیمی می‌رویم. فیلم کلاسیک صامت Nosferatu ساخته اف دبلیو مورنائو در سال ۱۹۲۲ یک عنوان ویژه ترسناک است. تمام کسانی که خود را طرفدار ژانر ترسناک می‌دانند باید این فیلم را تماشا کنند که بسیار ترسناک نیز هست. داستان فیلم تقریباً ساده است: مردی به یک قلعه مرموز می‌رود و آنجا با مرد مرموزترین روبرو می‌شود که یک خون آشام است و بدین ترتیب اتفاقات بد شروع می‌شوند.
در واقع تنها یک دلیل خوب برای تنها تماشا کردن فیلم Nosferatu وجود دارد و آن این است که این فیلم از آن دسته فیلم‌هایی نیست که بتوانید با دوستان و خانواده نگاه کنید. Nosferatu یک فیلم صامت است و به همین دلیل بهتر است سکوت را رعایت کرده و از آن لذت ببرید (یا بهتر بگوییم به شدت بترسید). هنگامی که این فیلم ترسناک را به تنهایی تماشا کنید و بدون کسی یا چیزی که حواستان را پرت کند به خوبی می‌توانید در فضای ساکت آن غرق شوید و قابلیت هنری آن را نیز درک کنید.
Mandy
چه کسی است که از یک کابوس پر از نور‌های نئونی و رنگارنگ بدش بیاید. بعد از کشته شدن همسرش به دست یک فرقه مذهبی به کمک گروهی از موتورسواران سادومازوخیستی، مرد داستان مسیر هیجان انگیز و خشونت بار انتقام خود را آغاز می‌کند. در دستان ناکارآمد، یک فیلم ترسناک هنری می‌تواند بیش از حد تصنعی جلوه کند، اما این موضوع در مورد فیلم Mandy صحت ندارد. خشونت فراوان این فیلم به اندازه بازی استادانه و پویای نیکلاس کیج زیباست، مردی که سخت تلاش دارد با غم و اندوه از دست دادن شریک زندگی اش کنار بیاید.
این توازن هنرمندانه بین وحشت پر از خشونت و فلسفه وجودی انسان است که باعث شده تماشای این فیلم به تنهایی جذابتر باشد. Mandy سعی نمی‌کند شما را بترساند، به جای آن تلاش دارد شما را به پرسیدن سوالاتی بزرگ از خود وادارد در حالی که همزمان از تماشای یک آشوب و کشتار خوب به سبک قدیمی لذت ببرید.
The House Of The Devil
این فیلم یک فیلم ترسناک است که به بهترین شکل ممکن شما را رفته رفته می‌سوزاند. زنی جوان که در مدتی کوتاه به مقداری پول نیاز دارد با پیشنهاد پرستاری بچه در یک عمارت مرموز، اما با دستمزد عالی مواجه می‌شود. اما مشکل چنین پیشنهادی چه می‌تواند باشد؟ فیلم The House Of The Devil یک فیلم ترسناک بسیار خوب برای کمی ماجراجویی و تجربه ترس است. با ترکیب بی نقص زیبایی شناختی کلاسیک این ژانر و گام بندی استادانه کارگردان، تجربه‌ای خلق می‌شود که بسیار رضایت بخش است. مانند بسیاری دیگر از فیلم‌های این فهرست، The House Of The Devil از آن دسته فیلم‌هایی است که تماشای آن در تنهایی موثرتر است و دلیل این موضوع به ساختار فیلم باز می‌گردد.
دو بخش ابتدایی فیلم به شدت و به شکل ترسناکی ساکت است و کارگردان از این سکوت به عنوان راهی برای ساخت تنش و پایین آوردن گارد حفاظتی مخاطب استفاده کرده، اما در بیست دقیقه پایانی، شخصیت اصلی فیلم و مخاطب را با انواع ترس‌ها و کابوس‌ها بمباران می‌کند. برای لذت بردن از این فیلم به صبر نیاز دارید و در صورت تنها تماشا کردن فیلم امکان بیشتری برای این صبوری وجود دارد.
The Evil Dead
فیلم The Evil Dead ساخت سام ریمی یکی از بهترین فیلم‌های ترسناک تمام دوران است. این فیلم از هر لحاظ بی نقص بوده، اما به دلایل مختلف تماشای آن در کنار دوستان دشوار است. همه ما داستان این فیلم را می‌دانیم: گروهی از دوستان به یک کلبه در جنگل رفته و قبل از آنکه بگویند: «چه جای زیبایی!»، در‌های جهنم به رویشان باز می‌شود. ساده، اما موثر. این فیلم به شکل بی پایانی ترسناک است و ریمی هیچ ابایی از نشان دادن خشونت مطلق و تلاش برای وحشت وارد کردن به مخاطب نداشته است. شاید فکر کنید این موضوع تماشای فیلم The Evil Dead با دوستان را جذاب سازد، اما این تفکر کاملاً اشتباه است.
حتی با استاندارد‌های امروزی نیز The Evil Dead به شدت ترسناک و خشن است و هیچ بخشی از فیلم ترسناک‌تر از سکانس درخت نیست. می‌دانید کدام سکانس را می‌گوییم. حتی در تنهایی نیز تماشای این سکانس دشوار است، اما همراه با دوستان، این تجربه‌ای است ک دوست ندارید داشته باشید.
موضوع دیگری که باعث می‌شود تماشای فیلم ریمی در تنهایی بهتر باشد این است که، چون برخی از افکت‌های ویژه این فیلم کمی قدیمی شده اند، دیگر شانس اینکه یکی از همراهانتان ادای باهوش بودن را درآورده و به نقص‌های جلوه‌های ویژه فیلم اشاره کند کمتر خواهد بود که بدین ترتیب تجربه تماشای یک فیلم واقعاً ترسناک را از دست نخواهید داد هر چند این تجربه اصلاً خوشایند و لذت بخش نیست.
Get Out
شاهکار مدرن جوردن پیل فیلمی ترسناک است که با هر آنچه قبل از آن در این ژانر دیده اید متفاوت خواهد بود. ملاقات با والدین نیمه گمشده زندگی تان همیشه کمی ترسناک و تجربه‌ای مبهم است، اما جزئی طبیعی از هر رابطه عاطفی به شمار می‌آید. اما چیزی که اصلاً طبیعی نیست این است تمام تجربیاتی است که شخصیت اصلی فیلم Get Out در جریان تنها دو روز آخر هفته متحمل می‌شود و مخاطب نیز این اتفاقات را فراموش نمی‌کند. علیرغم موضوع واقعی و شوربختانه همچنان حاکم خود، فیلم Get Out از آن دسته فیلم‌های ترسناکی است که می‌توان بار‌ها و بار‌ها آن را تماشا کرد.
به لطف نویسندگی و کارگردانی بجا و دقیق جوردن پیل، این فیلم دارای قدرت و گیرایی خاصی است که تماشای آن را هم لذت بخش و هم تعمق برانگیز می‌سازد. اگر فیلمی را بتوان سبکبال همانند یک پروانه، اما نیشدار مانند زنبور توصیف کرد بدون شک این توصیف مختص فیلم پیل خواهد بود.
Get Out یک فیلم ترسناک بی نقص است که تماشای آن در هر فضا و حال و هوایی جذاب خواهد بود. دنبال یک فیلم پر از خشونت هستید؟ بخش سوم و پایانی این فیلم نیازتان را برآورده خواهد ساخت. می‌خواهید بعد از تماشای فیلم دچار کابوس و حملات پارانویایی شوید؟ این همان چیزی است که «محل غرق شده» برای آن ساخته شده است. اگر این فیلم را چند روز یکبار تماشا کنید هم انتخاب بدی نکرده اید.
