امید عبدالهی از فیلمسازان عرصه فیلم کوتاه و مستند با اشاره به فعالیتهای خود در حوزه سینما گفت: در حال آماده کردن یک فیلمنامه بلند سینمایی هستم، البته همزمان روی چند موضوع در حال کار هستم تا ببینم کدام یک از این فیلمنامهها را میتوانم به سمت تولید پیش ببرم.
اخبار فرهنگ و هنر - وی با بیان اینکه معمولا فیلمهای کوتاهی که ساختهام مضامین اجتماعی داشتهاند، توضیح داد: آثاری که مینویسم فضای اجتماعی دارند و عموماً درباره رابطه افراد با یکدیگر یا در حوزه خانواده است. طی ۱۰ سال اخیر سعی کردهام روی مسیری مشخص قدم بردارم و از آن دور نشوم.
عبدالهی تاکید کرد: در واقع مسیر من، ساخت فیلمهایی است که به روابط اجتماعی انسانها میپردازد و میتوان گفت این موضوع را اولویت کاری خودم میدانم و امیدوارم فیلم بلند سینماییام نیز در همین مسیر قرار بگیرد.
این فیلمساز بیان کرد: البته پیش از این نگارش یک فیلمنامه کودک و نوجوان را هم شروع کردم که در واقع یک فیلمنامه اقتباسی از مجموعه داستان «افسانه باران» نوشته نادر ابراهیمی است. مدتی است که به دنبال امکانات لازم برای ساخت این فیلم هستم، در همین راستا هم این طرح را به بنیاد فارابی و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ارائه دادهام تا بتوانم حمایت یکی از این نهادها را داشته باشم، اما متاسفانه فعلاً با این پروژه همراهی نکردهاند.
وی ادامه داد: البته تاکید میکنم اجازه رسمی اقتباس از این داستان را از خانواده محترم نادر ابراهیمی گرفتهام که بتوانم روی فیلمنامه آن کار کنم. داستان مدنظر من برای اقتباس، درباره معلمی است که در روابطش با دانشآموزان بنا به دلایلی دچار چالش و بحران میشود. شاید با خواندن داستان به یاد حال و هوای فیلمهای کودک و نوجوان دهه ۶۰ سینمای ایران بیفتیم، اما تلاش کردم موقعیت داستان و شخصیتها را در فیلمنامه به شکل و فرم امروزی نزدیک کنم.
کارگردان فیلم کوتاه «کورسو» توضیح داد: متاسفانه طی سالهای گذشته از تولید فیلمهایی «درباره» کودک و نوجوان فاصله گرفتهایم و اگر هم فیلمی در این حوزه ساخته شده، اصطلاحاً «برای» کودک و نوجوان ساخته شده است. این گونه به نظر میرسد که نهادهایی مثل بنیاد سینمایی فارابی و یا کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به این نتیجه رسیدهاند از فیلمهایی حمایت کنند که معیارشان جذابیت روایی و مخاطبمحوری باشد.
وی ادامه داد: با این سیاست از فیلمی حمایت میشود که بتواند در گیشه فروش خوبی داشته باشد، این در حالی است که چنین نهادهایی بر حسب تعریفی که دارند باید روی بخش فرهنگی و هنری سینما سرمایهگذاری کنند. بدیهی است که هر کشوری علاوهبر فیلمهای مخاطب محور، باید به فیلمهایی با مخاطب خاص که شکل هنریتری دارد هم توجه کند، سینمای ایران هم اگر در جهان اعتباری دارد از همین نوع سینما به دست آورده است.
عبدالهی در پایان گفت: ما در جامعه بیش از اینکه مشکل اقتصادی داشته باشیم، مسائل فرهنگی مهمی داریم که باید به آنها بپردازیم. به خصوص در زمینه کودک و نوجوان و خانواده. اما متاسفانه تولید فیلمهایی با رویکرد تربیتی در این سالها کم شده است که امیدوارم در آینده توجه ویژهای به آن شود.