درناز حاجیها کارگردان فیلم کوتاه «مارلون» که به سی و ششمین جشنواره ملی فیلم فجر راه یافته است درباره این اثر گفت: این فیلم با مدت زمان ۱۳ دقیقه به زبان انگلیسی و با زیرنویس فارسی روایتگر داستان پسر بچه ۱۰ ساله ای است که مادرش او را برای تست بازیگری آماده می کند.
این فیلمساز جوان اعلام کرد: ایده این فیلم زمانی به ذهن من رسید که در لندن مشغول گرفتن تست بازیگری برای یک فیلم بودم و آن زمان با این موضوع مواجه شدم که بیشتر والدین بچه ها دوست دارند که بچه هایشان بازیگر شوند نه خود بچه ها؛ مثل بچه هایی که پدر و مادرشان از کودکی دوست دارند آنها پزشک شوند. از همین رو جرقه ساخت «مارلون» در ذهن من خورد و دوست داشتم قبل از اینکه از لندن برگردم این فیلم کوتاه را بسازم.
وی افزود: من «مارلون» را با ۸۰ پوند معادل ۴۰۰ هزار تومان ایران ساختم زیرا فیلمم پروداکشن بزرگی ندارد.
حاجیها با اشاره به اینکه تمام فیلمبرداری این اثر در لندن انجام شده است، توضیح داد: در آن دوره زمانی همه فیلم هایم در مدرسه فیلمسازی لندن ساخته می شد، اما «مارلون» فیلمی بود که خودم دوست داشتم بسازم از همین رو هزینه ای از مدرسه فیلمسازی لندن دریافت نکردم. البته تمام عوامل این فیلم از دوستان انگلیسی من و از بچه های مدرسه فیلمسازی لندن بودند اما مراحل فنی «مارلون» در ایران انجام شد.
این کارگردان عنوان کرد: من فکر می کنم فیلم «مارلون» ۲ جنبه دارد؛ یکی اینکه ما با مارلون همراه می شویم و می بینیم که خواسته او بازیگری نیست بلکه چیز دیگری است و جنبه دیگر اینکه با مادر مارلون همراه می شویم که البته او را اصلا در فیلم نمی بینیم و فقط صدای او را می شنویم و متوجه می شویم که مادرش دوست دارد مارلون آمال و آرزوهای برآورده نشده او را محقق کند. یعنی از زمانی که اسم بچه را مارلون گذاشته در ذهن مادر بوده که مارلون باید مارلون براندو شود و حتی این جمله ۲ بار در فیلم تکرار می شود.
حاجیها ادامه داد: مخاطبان سنی این اثر بزرگسالان هستند مگر اینکه بچه ای آنقدر باهوش باشد که بتواند با مارلون ارتباط برقرار کند زیرا با توجه به اینکه ما تنها کلوزآپ های صورت مارلون را می بینیم ممکن است حوصله یک کودک با تماشای این فیلم سر برود.
وی در پایان با اشاره به حضور در سی و ششمین جشنواره ملی فیلم فجر بیان کرد: از این موضوع بسیار خوشحال هستم که فیلم من دیده شده است البته پیشتر این فیلم در جشنواره فیلم کوتاه تهران حضور داشت و برخی درباره آن صحبت می کردند و این برای من مهم بود زیرا صحبت کردن با افراد به من سلیقه مخاطب را یاد می دهد و باعث می شود در نگارش فیلمنامه مخاطب را بهتر بشناسم و بدانم که چه چیزی آنها را جذب می کند و چه چیزی حوصله مخاطبان را سر می برد.
