او که در سریال‌های طنز مختلفی به ایفای نقش پرداخته مانند بسیاری دیگر از هم‌صنفانش کارش را از تئاتر آغاز کرده و باوجود علاقه‌مندی‌اش به بازیگری در فضای سینما و تلویزیون، همچنان در تئاتر فعالیت خود را ادامه می‌دهد.
او معتقد است نه فقط در ایران که در همه جای جهان انجمن‌ها در تلاشند تا به بهترین شکل ممکن کمک‌های مادی و معنوی را جمع‌آوری کرده و به اصولی‌ترین شکل ممکن در اختیار نیازمندان قرار دهند.
در ادامه گفت‌وگوی این هنرمند با «شهر امید» را بخوانید:
آقای شهریاری، شما به‌عنوان یک بازیگر و به‌ویژه فعال در حوزه تئاتر و تلویزیون و ژانر، چه تعریفی از کار خیر دارید و به نظرتان در جامعه امروز ایرانی، تا چه اندازه به این مهم توجه می‌شود؟
کار خیر از جمله کلید واژگانی است که در همه جای جهان تعریف مشخص و ثابتی دارد. عمل خیر به نیتی رقم می‌خورد و در مسیر قدم برمی‌دارد که بتواند نیازی را برطرف کند و این نیاز در تمامی ابعاد اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و حتی سیاسی و هنری معنا می‌شود. البته اینکه در هر فرهنگی و با تکیه بر داشته‌های فرهنگی هر سرزمین، مردم آن خطه تا چه اندازه به این مهم توجه دارند بی‌شک در جهان متفاوت است. مردم ما نشان داده‌اند که در مسیر انجام امور خیز همواره پیشقدم هستند و از یکدیگر پیشی می‌گیرند. البته امروز درصد قابل‌توجهی از مردم دارای درگیری‌های اقتصادی و مالی هستند و مشغله‌های فکری و اجتماعی آن‌ها شاید تا حدودی قدم نهادن در حوزه امور خیریه را به تعویق انداخته است.
به نظر شما آیا انجمن‌ها و موسسات خیریه توانسته‌اند نقش خود را در عملی ساختن این مهم ایفا کنند؟
بله، بسیار زیاد. کافی است مردم تلاش کنند تا این موسسات و انجمن‌ها را شناسایی کنند. نه فقط در ایران که در همه جای جهان انجمن‌ها در تلاشند تا به بهترین شکل ممکن کمک‌های مادی و معنوی را جمع‌آوری کرده و به اصولی‌ترین شکل ممکن در اختیار نیازمندان قرار دهند. در ایران عده بسیاری هستند که با گونه‌های مختلفی از نیازمندی مواجه هستند؛ طیف گسترده‌ای از بیماری‌ها، مشکلات اقتصادی، ضعف‌های فرهنگی و ... در کشور ما شرایطی را به وجود آورده است که با گونه‌های مختلفی از انجمن‌ها روبه‌رو هستیم و البته نقدی به عدم تبلیغات درست در زمینه معرفی هر چه بهتر این موسسات دارم.
هنرمندان و اقشار فرهنگی جامعه چگونه می‌توانند نقش خود را در حمایت و همسویی با چنین رویدادهایی ایفا کنند؟
طیفی از هنرمندان هستند که دارای پتانسیل‌های مالی بالایی هستند و من در جریانم که به انحای گوناگون در مسیر امور خیر گام برمی‌دارند و حتی بسیار دیده‌ام که همراه شدن هنرمندان با چنین جریاناتی موجب هم‌افزایی بیشتر آحاد مردم در این عرصه شده است. البته هنرمندان می‌توانند با تولید آثار فاخر هنری نیز در مسیر حرکات خیرخواهانه گام بردارند. به‌عنوان مثال شاهد آنیم که در حوزه تئاتر و سینما، اجراها و اکران‌های خیریه به نحوی برگزار می‌شوند که عواید آن در مسیر کمک به گروهی از نیازمندان هزینه می‌شود.
از تجربیات خود در زمینه همکاری با انجمن‌های خیریه هم به‌عنوان مجری برنامه‌ها و هم شرکت در فعالیت‌های بشردوستانه بگویید؟
من هم مانند بسیاری از مردم با انجمن‌هایی آشنا هستم و تلاش می‌کنم در زمان‌های مختلف و در حد توان خود برای کمک به آن‌ها پیشقدم شوم. بارها هم پیش آمده که عواید اجرای نمایش‌های کمدی را صرف امور خیریه کرده‌ایم و بسیار خوشحالم که توانسته‌ام نقشی هر چند کوچک در این مسیر ایفا کنم. تمایل ندارم اشاره مستقیمی به فعالیت‌های انجام شده داشته باشم اما همواره تمام تلاش خود را به کار بسته‌ام تا قدمی در این مسیر بردارم.
مشاهده می‌شود که بسیاری از هنرمندان به‌عنوان سفیر خیریه با انجمن‌های مختلف همکاری می‌کنند، به نظر شما چه تعریفی از سفیر خیریه وجود دارد؟
هنرمندان همواره دارای جنبه‌های تبلیغاتی هستند و برای حضور در بسیاری از برنامه‌های خیریه از سوی صاحبان و برگزارکنندگان مراسم دعوت می‌شوند تا به اعتبار و اعتماد آن‌ها، این دست حرکات به سمت درستی هدایت شود. بی‌شک هنرمندان با قلم و اندیشه خود به بهترین شکل ممکن می‌توانند مردم را با انجمن‌های خیریه آشنا کنند و مردم نیز با اعتمادی که به آن‌ها دارند اینگونه بیش از پیش وارد مسیر خیریه می‌شوند.
نقش دولت و قوای اجرایی کشور را در حمایت و همراهی با انجمن‌های خیریه چطور می‌بینید؟
انتظاری از دولت نمی‌رود که در هیاهو و گستردگی فعالیت‌های خود بخواهد برای این جریانات هزینه‌ای را صرف کند اما قطعا سیاسیون می‌توانند همچون هنرمندان با این فعالیت‌ها همراه شوند. البته کم و بیش این اتفاق افتاده و خوشبختانه این طیف از جامعه نیز با وظایف خود در مسیر همراهی با انجمن‌های خیریه گام بردارند. ولی نوع فعالیت دولتمردان و نیروهای اجرایی کشور به‌گونه‌ای است که در زمان انجام وظایف خود ناخودآگاه دست‌اندرکار فعالیت‌های خیریه هستند و خدمت به خلق خود بزرگ‌ترین کار خیر در کشورمان است.
و سخن پایانی؟
امیدوارم به سمتی پیش رویم که در قیاس با گذشته، کمتر شاهد وجود نیازمند در کشورمان باشیم هر چند که به عقیده من بیماران جسمی و روحی افرادی هستند که بیش از هر فرد دیگری به این کمک‌ها نیاز دارند و امید است با دقت هر چه بیشتر برای کمک‌رسانی به نیازمندان بیمار بسیج شویم.
