غزاله معتمد (طراح لباس فیلم سینمایی «آذر») اظهارکرد: سعی کردیم از طرحی استفاده کنیم تا طبقه اجتماعی شخصیت‌های قصه دربیاید و کاراکتری که نیکی کریمی نقش آن را بازی می‌کرد؛ علاوه براینکه ویژگی‌های زنانگی‌اش را دارد؛ یک زن فعال و اکتیو است. از همین‌رو در تعامل با خانم نیکی کریمی به این نتیجه رسیدم که از لباس‌های کاربردی برای این زن استفاده کنیم.
او ادامه داد: سعی کردم از لباس‌هایی که بلند نیستند به همراه شلوار استفاده کنم؛ تا این ریتم تندتر را به نقش بدهم. در ادامه که داستان به رخوت فرومی‌رود؛ باز با رنگ‌های تیره‌تر رخوت را نشان می‌دهم و از آنجا که 70 درصد فیلم‌نامه در عزاداری می‌گذرد؛ طبعا باید از رنگ مشکی استفاده می‌کردم اما شخصا دوست نداشتم از رنگ‌های تیره استفاده کنم چراکه طولانی بودن آن؛ چشم بیننده را خسته می‌کند. ما درواقعیت وقتی عزادار هستیم در کنار لباس‌های مشکی از رنگ‌های مرده‌تر نیز استفاده می‌کنیم مثلا رنگ‌هایی که توناژ خاکستری داشته باشد؛ استفاده می‌کنیم. من هم سعی کردم شیوه پوشش کاربردی را حفظ کنم.
طراح لباس فیلم «ابد و یک روز» در پاسخ به این سوال که چرا این نوع طراحی لباس یعنی استفاده از لباس کوتاه همراه با شلوار در اغلب فیلم‌ها دیده می‌شود، گفت: همیشه سعی کرده‌ام به فراخور قصه و کاراکتری که درباره آن صحبت می‌کنیم لباس را طراحی کنم. متاسفانه موفق نشدم فیلم‌های جشنواره امسال را ببینم اما فکر می‌کنم پوشش کاراکترها را به فضای موردنیاز فیلم نزدیک کنم. البته به‌نظرم لزوم استفاده از برخی پوشش‌ها در برخی فیلم‌ها کاملا اشتباه است.
معتمد افزود: این موضوع را باید مدنظر گرفت که چون کاراکترهای زن فیلم‌ها؛ شبیه خود ما هستد یعنی زنانی هستند که در جامعه فعالیت می‌کنند؛ از همین‌رو از این طراحی استفاده می‌شود. ما هم به دلیل مشغله و فعالیت زیاد همیشه سعی می‌کنیم کاربردی‌ترین لباس را بپوشیم. درباره کار خودم می‌توانم بگویم که همیشه سعی کرده‌ام تکرار نداشته باشم و به کاراکترها فکر کرده و برای آنها طراحی درستی داشته باشم.
او با تاکید بر اینکه در طراحی مهمترین موضوع این است که چه کسی آن لباس را می‌پوشد، ادامه داد: خانم کریمی در حالت عادی بعد زنانگی‌اش خیلی زیاد است و من لازم داشتم از این موضوع کم کنم و به عادی و طبیعی بودن آن اضافه کنم. از همین‌رو تصمیم گرفتم از لباس‌های بلند و دامن پرهیز کنم و در حقیقت عزت نفس این زن برایم ارزشمند بود.
او ادامه داد: سعی کردم از لباس‌هایی که بلند نیستند به همراه شلوار استفاده کنم؛ تا این ریتم تندتر را به نقش بدهم. در ادامه که داستان به رخوت فرومی‌رود؛ باز با رنگ‌های تیره‌تر رخوت را نشان می‌دهم و از آنجا که 70 درصد فیلم‌نامه در عزاداری می‌گذرد؛ طبعا باید از رنگ مشکی استفاده می‌کردم اما شخصا دوست نداشتم از رنگ‌های تیره استفاده کنم چراکه طولانی بودن آن؛ چشم بیننده را خسته می‌کند. ما درواقعیت وقتی عزادار هستیم در کنار لباس‌های مشکی از رنگ‌های مرده‌تر نیز استفاده می‌کنیم مثلا رنگ‌هایی که توناژ خاکستری داشته باشد؛ استفاده می‌کنیم. من هم سعی کردم شیوه پوشش کاربردی را حفظ کنم.
طراح لباس فیلم «ابد و یک روز» در پاسخ به این سوال که چرا این نوع طراحی لباس یعنی استفاده از لباس کوتاه همراه با شلوار در اغلب فیلم‌ها دیده می‌شود، گفت: همیشه سعی کرده‌ام به فراخور قصه و کاراکتری که درباره آن صحبت می‌کنیم لباس را طراحی کنم. متاسفانه موفق نشدم فیلم‌های جشنواره امسال را ببینم اما فکر می‌کنم پوشش کاراکترها را به فضای موردنیاز فیلم نزدیک کنم. البته به‌نظرم لزوم استفاده از برخی پوشش‌ها در برخی فیلم‌ها کاملا اشتباه است.
معتمد افزود: این موضوع را باید مدنظر گرفت که چون کاراکترهای زن فیلم‌ها؛ شبیه خود ما هستد یعنی زنانی هستند که در جامعه فعالیت می‌کنند؛ از همین‌رو از این طراحی استفاده می‌شود. ما هم به دلیل مشغله و فعالیت زیاد همیشه سعی می‌کنیم کاربردی‌ترین لباس را بپوشیم. درباره کار خودم می‌توانم بگویم که همیشه سعی کرده‌ام تکرار نداشته باشم و به کاراکترها فکر کرده و برای آنها طراحی درستی داشته باشم.
او با تاکید بر اینکه در طراحی مهمترین موضوع این است که چه کسی آن لباس را می‌پوشد، ادامه داد: خانم کریمی در حالت عادی بعد زنانگی‌اش خیلی زیاد است و من لازم داشتم از این موضوع کم کنم و به عادی و طبیعی بودن آن اضافه کنم. از همین‌رو تصمیم گرفتم از لباس‌های بلند و دامن پرهیز کنم و در حقیقت عزت نفس این زن برایم ارزشمند بود.
این طراح لباس تصریح کرد: با خط‌کشی و زنانه و مردانه کردن لباس و طراحی خیلی موافق نیستم اما سال‌هاست که به تدریج نوع زندگی طوری شده که به سمت استفاده از لباس‌های راحت باشیم مانند استفاده از شلوار جین توسط کارگران آمریکایی که بعدها به یک مد در جامعه تبدیل شد. درواقع بدون اینکه ما متوجه باشیم؛ استفاده از لباس‌های کاربردی و راحت را وارد زندگی کرده‌ایم.
معتمد درباره کم و کیف جشنواره فیلم فجر نیز گفت: متاسفانه از زمانی که پروسه یک فیلم آغاز می‌شود همه دچار این داستان هستند که جشنواره چه می‌شود و کدام فیلم بهترین است و جایزه می‌گیرد و اصلا از پروسه فیلم‌سازی لذت نمی‌بریم. به‌نظرم اگر به این موضوع فکر نکنیم از پروسه فیلم‌سازی لذت می‌بریم و کارمان را درست و صحیح انجام می‌دهیم حال اگر جایزه‌ای هم بدست آوریم؛ خیلی بهتر است اما من همیشه سعی می‌کنم از پروسه فیلم‌سازی لذت ببرم و تا جایی که فیلم‌نامه امکان داشته باشد؛ بهترین کار را انجام دهم.
او در بخش دیگری از صحبت‌هایش با اشاره به جشنواره مد و لباس که در اواسط اسفند برگزار می‌شود، گفت: معتقدم این جشنواره غیرکاربردی است و راه به جایی نمی‌برد چراکه یک رویکرد تحمیلی در این نوع جشنواره‌ها وجود دارد. در حقیقت قرار است ما چیزی را تبلیغ کنیم و در این تبلیغ بهترین شکل را معرفی کنیم که به نظر من؛ این رویکرد ناموفقی است.
او ادامه داد: متاسفانه تا زمانی که آزادی برای طراح وجود نداشته باشد تا باتوجه به قوانین کشور و جایی که در آن زندگی می‌کند؛ طراحی کند و همچنین مادام که از طراحانی استفاده نشود که دارای خلاقیت هستند، بی‌شک راه به جایی نخواهیم برد و می‌بینیم که هرکسی از راه می‌رسد تبدیل به طراح می‌شود و کاری ارائه می‌دهد که درنهایت بسیار بد و افتضاح است. درواقع این نوع جشنواره‌ها زمانی موفق هستند که در آن از یکسری طراحانی استفاده شود که با خلاقیت‌شان تغییر را در جامعه ایجاد کنند و هیچ نگاه و خط تحمیلی برای آنان وجود نداشته باشد در غیراینصورت جشنواره مد و لباس یک کار تبلیغاتی بدون آینده است.
این طراح لباس با بیان اینکه نمی‌تواند در یک خط تحمیلی کار کند، گفت: اگر طراح آزاد باشد تا طبق قوانین حاکم بر جامعه طراحی کنم؛ قطعا می‌توانم آثار با هویت برگرفته از فرهنگ ایرانی که با اتفاقات کاربردی روز هماهنگ است را شاهد باشم که بی‌شک با استقبال در جامعه نیز مواجه خواهد شد اما تا زمانی که کهنگی و دمده‌گی وجود داشته باشد و همه براساس یک خط تحمیلی پیش روند؛ هیچ اتفاقی نمی‌افتد.
