فریدون آسرایی عصر روز شنبه ۲۵ دی ماه و در دومین شب از سی و دومین جشنواره موسیقی فجر در سالن میلاد نمایشگاه‌های بین‌المللی تهران روی صحنه رفت. این کنسرت بدون تاخیر شروع شد و اعضای گروه راس ساعت ۱۹ روی صحنه حاضر شدند. با این‌حال درهای سالن تا نیم ساعت بعد از آغاز اجرا باز بود و کسانی‌که دیر می‌رسیدند می‌توانستند وارد سالن شوند. به همین دلیل در آغاز اجرا سالن صندلی‌های خالی زیادی داشت، اما به مرور افراد بیشتری آمدند، با این‌حال در شب اجرای فریدون آسرایی ردیف‌های گوشه‌ای سالن جای خالی داشت.
آسرایی اجرای خودش را با قطعه «عشق یعنی» با مطلع «عشق یعنی وقتی که دستتو می‌گیرم/ مطمئن باشم که از خوشی می‌میرم» شروع کرد. این قطعه با انرژی زیادی همراه بود که مخاطبان هم با آن همراهی می‌کردند. این خواننده بعد از قطعه اول ضمن خوش‌آمدگویی به مخاطبان اظهار کرد: خوشحالم که در این دوره از جشنواره موسیقی شرکت کرده‌ام و آرزو دارم جشنواره‌هایی که به موسیقی مربوط هستند، بیشتر شوند و همچنین حال موسیقی پاپ که در چند سال گذشته خوب نبوده، بهتر شود و در همه کشور این سبک را بشنویم.
قطعه دوم این اجرا «غریبه» با مطلع «غریبه، خسته ای، خاموش و سردی/ شبی تلخ و عبوسی، مثل دردی» بود. پس از آن آسرایی برای تغییر فضا با همنوازی دف و ویولن قطعه «یاد تو می‌افتم» را خواند که با این مصرع شروع می‌شد: «وقتی کسی میره بارون که میگیره/ وقتی نمی‌خندم دل که نمی‌بندم/ هر خوابی می‌بینم آخر که می‌شینم/ یاد تو می‌افتم»
قطعه بعدی این خواننده «مستی» بود که شاعر آن محمدرضا نظری است و آسرایی با اشاره به این شاعر از مخاطبان خواست برای شعر زیبایش او را تشویق کنند. مصرع آغازین شعر «شرابی خوردم از دست عزیزم رفته از دستی نمیدانم چه نوشیدم که سیرم کرده از هستی» بود.
«میگم خستم از این تنهایی و دوری/ میگی باشه همین روزا میام پیشت» مطلع قطعه بعدی این اجرا با نام «ببخشید» بود که مخاطبان همراهی زیادی با آن کردند. بعد از این قطعه آسرایی با اشاره به تیم‌های فوتبال استقلال و پرسپولیس از حاضران خواست برای تیم مورد علاقه خودشان دست بزنند و در همین زمان گروه موسیقی او برای اجرای قطعه بعدی با عنوان «افسون» که با مصرع «افســون توام مجنون توام این عاشقی رو مدیون توام/ در فال توام دنبال توام اگه بخوای نخوای من مال توام» شروع می‌شد، حاضر شدند.
قطعه «سلام» با مطلع «بگو سرگرم چی بودی که اینقد ساکت و سردی/ خودت آرامشم بودی خودت دلواپسم کردی» اثر بعدی بود که این خواننده اجرا کرد و بعد از آن با اشاره به اینکه آهنگ بعدی را به زبان آذری می‌خواند، از آذری زبان‌ها خواست او را همراهی کنند. «دوست دارم دوست دارم/ دوست دارم دوست دارم/ قد تموم آدما/ قد تموم عاشقا» مطلع قطعه معروف «دوست دارم» بود که این خواننده به زبان فارسی و آذری آن را خواند و مخاطبان با روشن کردن چراغ موبایل‌های‌شان با اثر همراهی زیادی کردند.
پس از این قطعه آسرایی با بیان اینکه تنها یک آرزو دارد، گفت: من تنها یک آرزو دارم، اینکه جشنواره موسیقی و اجرای کنسرت را در همه شهرهای ایران ببینیم، چون من به عنوان فردی که در کرج زندگی می‌کنم، حق اجرای کنسرت در شهر خودم را ندارم.
اثر بعدی قطعه «پشیمونی» بود که حاضران در سالن میلاد با این بخش از شعر همراهی زیادی کردند؛ «یعنی پشیمونی یعنی دلت گیره/ یعنی منو میخوای میخوای ولی دیره»
«فراموش کن» با مطلع «بشین پای حرفامو خوب گوش/ منو خوب و بد پاک فراموش کن» و «ای کاش» با مطلع «چشم تو شبیه آسمونه اینکه دلم تو رو میخواد قشنگه/ روزایی که با تو قدم میزنم شبایی که بارون میاد قشنگه» آثار بعدی بودند که آسرایی اجرا کرد.
این خواننده اثر بعدی با نام «هنوزم همونیم» و مطلع «مثل اون قدیما بگیرم تو آغوش/ تو گوشم بخون که تو یادم فراموش» را در حالی به مادران کشور تقدیم کرد که در زمان اجرای آن انیمیشنی از مادر و فرزند پخش شد و عکسی از خودش در کنار مادرش نیز در آن دیده می‌شد.
آسرایی در ادامه کنسرت با اشاره به اتفاق‌های ناراحت‌کننده‌ای که رخ داده است، عنوان کرد: شاید اتفاق‌های خوبی رخ نداده باشد، اما به هر حال جشنواره موسیقی است و ما هر اتفاقی که بیفتد برای رسیدن به اهداف خودمان باید تلاش کنیم و من آرزوی شادی و خوشبختی برای همه مردم کشورم دارم.
«چشمات ماله منه رویات ماله منه وقتی که با منی دنیات ماله منه» مطلع قطعه «چشمات ماله منه» بود که این خواننده پاپ در ادامه اجرا کرد. پس از این قطعه آسرایی با بیان اینکه طبق برنامه‌ریزی‌ها اجرای دیگری هم در سالن است و تنها یک اثر دیگر می‌تواند بخواند، از حاضران پرسید که چه قطعه‌ای را دوست دارند، حاضران هم از او در خواست کردند قطعه معروف و شناخته شده «گل هیاهو» را که بیشتر با نام «آهای خوشگل عاشق» شناخته می‌شود بخواند.
او برای قطعه پایانی «گل هیاهو» را خواند و همه حاضران با موبایل‌های روشن و ایستاده در حالی‌که شعر را می‌خواندند، او را همراهی کردند.
