فیلم سینمایی مجبوریم به کارگردانی رضا درمیشیان با وجود گذر از ۱۰ روز اکران همچنان در حسرت فروش یک میلیارد مانده و تنها موفق به رقمی معادل ۸۵۰ میلیون تومان شده است، عددی که نشان می‌دهد این فیلم شکست سنگینی را تجربه کرده است.
فروش پایین فیلم سینمایی «مجبوریم» در حالی رخ می‌دهد که این فیلم از حضور بازیگرانی همچون پارسا پیروزفر، نگار جواهریان، همایون ارشادی، بابک کریمی، پردیس احمدیه، پریوش نظریه، ژاله علو، رضا بهبودی و مجتبی پیرزاده بهره برده است.
فیلم سینمایی مجبوریم با داشتن ۱۲۱ سالن سینما و تخصیص ۴۴۶ سانس همچنان در رتبه‌های پایینی جدول فروش در افتتاحیه به سر می‌برد، فیلمی که مشخصا با چنین افتتاحیه‌ای امید چندانی به فروش میلیاردی نخواهد داشت.
«مجبوریم» پنجمین فیلم رضا درمیشیان پس از فیلمهای «بغض»، «عصبانی نیستم!»، «لانتوری» و فیلم به نمایش در نیامده «یواشکی» است که تدوین آن توسط هایده صفی یاری انجام شده است. این فیلم دومین فیلم رضا درمیشیان است که در گیشه شکست می خورد. وی در همین اکران عید فطر فیلم سینمایی «لامینور» به کارگردانی داریوش مهرجویی را در مقام کارگردان به چرخه اکران سپرد که این فیلم هم شکست سنگینی را متحمل شد.
مجبوریم از جمله آثار سینمای اجتماعی کشور در سال جاری است، آثاری که اکثرا با شکست گیشه را پشت سر گذاشته‌اند، سینمای ۱۴۰۱ یک زنگ خطر بزرگ به صدا درآورده است، اکران نوروزی و اکران عید فطر با وجود شنیدن ارقام میلیاردی چنگی به دل نمی‌زند و آثار اجتماعی همچون مجبوریم وضعیت بسیار ناگواری دارند، شاید اگر چند فیلم کمدی در گیشه نبودند امروز کل سینمای سال ۱۴۰۱ به فروش ۱۰ میلیاردی نرسیده بود.
سینمای ایران در سال ۱۴۰۱ با شور و شوق فراوانی آغاز به کار کرد، سینمایی که دو سال کرونایی را پشت سر گذاشته و می‌خواهد بار دیگر با اکران آثار سینمایی متنوع در ژانرهای مختلف بار دیگر شاهد بازگشت مخاطبان به سالنها باشد. شاید فیلم سینمایی مجبوریم از رضا درمیشیان با وجود تعداد بالای بازیگرانش می توانست این امید را زنده نگه دارد اما اینگونه نشد.
سینما در دو سال کرونایی با مشکلات مختلفی روبرو بود، مشکلاتی که راهکارهای مثمر ثمری برای رفع آنها دیده نشد، تا این کرونا باشد که با کاهش تعداد مبتلایان و البته شروع واکسیناسیون تعیین تکلیف نهایی را برای وضعیت اکران و گیشه انجام دهد.
طی دو سال کرونایی سالنهای سینما بارها و بارها تعطیل شدند، گاها با نیمی از ظرفیت میزبان مخاطبان بودند، راهکاری که در نظر داشت تا با رعایت پروتکلهای بهداشتی اطمینان را به مخاطبان باز گرداند، از سویی اکران آنلاین دیگر راهکار فرار از موقعیت بد سینما بود که در انتها به قاچاق آثار و ضرر مالی اکثریت پروژه‌ها ختم شد.
اما براساس بسیاری از پیش بینی‌ها فروش بالای این آثار ناشی از دلتنگی مخاطب برای سینما و شور اولیه اکران بعد از دو سال تعطیلی بود، اکران نوروزی سینماها در سال ۱۴۰۱ آغاز شد، اکران سراسر امید که در نهایت در آمار همه چیز برایش وارونه پیش رفت، کاهش تب تماشای آثار از یک سو و گرانی بلیت سینما باعث شد تا «سگ بند» به عنوان نماینده سینمای کمدی در اکران نوروزی به تعداد ۱ میلیون مخاطب هم نرسد.
فیلم سینمایی انفرادی دیگر فیلم کمدی که در اکران عید فطر رونمایی شد هم با وجود فروش ریالی بالا هنوز به تعداد ۵۰۰ هزار مخاطب نرسیده است، کنار هم قراردادن آمار تعداد مخاطبان چهار فیلم پرفروش سینما در سال ۱۴۰۱ نشان می‌دهد که این چهار فیلم به اندازه دینامیت مخاطب نداشته اند. مشکلی جدی که نه تنها در سینمای کمدی بلکه در ژانرهای دیگر هم مشاهده می‌شود، این در حالی است که چرخه اکران در سال جدید تنوعی بی‌سابقه در ژانر و محتوا را تجربه می‌کند.
اکران همزمان آثار کمدی مثل انفرادی و سگ بند، ژانر جنگ و دفاع مقدس همچون موقعیت مهدی، ژانر جاسوسی و اکشن همچون مرد بازنده و روز صفر، سینمای اجتماعی مثل شادروان، لامینور و مغز استخوان هیچکدام تا به امروز دلیلی برای بازگشت مخاطبان به سالنهای سینما نبوده اند. بدون شک با این تنوع اکران بیشتر و افزودن به تعداد آثار سینمایی فوق چاره‌ای اثربخش برای سینمای ایران نخواهد بود.
حال سینمای ایران پساکرونا با چالشی بزرگ به نام ریزش مخاطب روبرو شده است، ریزشی که قابل پیش بینی بود اما باید دید که چه راهکاری برای رفع آن در نظر گرفته می‌شود، طبیعتا اکران بیشتر فیلمها هم دردی دوا نخواهد کرد و شاید حتی وضعیت را پیچیده‌تر کند، از سویی صف بلند اکران که ناشی از دو سال تعطیلی سینماها بوده خودش مشکلی دیگر است، باید دید در شرایط بحرانی پساکرونایی سینما به مسیر طبیعی خود باز خواهد گشت یا همچنان باید برای شرایط بهتر انتظار کشید و همه چیز را به زمان سپرد.
