گروه سیاسی- رهبر معظم انقلاب اسلامی در سخنرانی اخیر خود به نامزدهای انتخابات تاکید کردند که " شعارها را جوری انتخاب کنید که همه بدانند شما میخواهید از قشرهای ضعیف کشور و طبقات ضعیف کشور حمایت کنید، مشکلِ [مردم] مشکل‌دار را میخواهید برطرف کنید. "
به گزارش افکارنیوز، اهمیت این موضوع دربیانات معظم له نشان می دهد توجه به قشر مستضعف و محرومین یکی از اصول انقلاب اسلامی است و از سوی دیگر درکلام بنیانگذار انقلاب اسلامی امام خمینی(ره) نیز بارها این موضوع مهم تاکید شده است.
هر کدام از دولت ها در تاریخ جمهوری اسلامی منش و تفکری خاص را دنبال می کردند و آخرین آنها که تحت فرمان شیخ حسن روحانی بوده شعار اعتدال داد اما هویت مشخصی نداشت و تنها میتوان دولت یازدهم را مانند دولت توسعه گرای هاشمی رفسنجانی دانست که در مسیر رسیدن به توسعه به عواقب اعمال و سیاست های خود توجهی نمی کند.
نمونه بی توجهی دولت به محرومان موضوع مسکن مهر بود . پس از اینکه دولت یازدهم امور اجرایی کشور را در دست گرفت مسکن مهر را به حالت تعلیق در آورد و حتی آن را طرح مزخرفی خواند. دولت موضوع مسکن اجتماعی را در دستور کار قرار داد اما این طرح نیز به سرانجام نرسید.
مسکن مهر یکی از طرح هایی بوده که بسیاری از قشر مستضعف با هزاران امید و آرزو آن را ثبت نام کردند تا از خانه های استیجاری رها شده و صاحب خانه شوند اما بی توجهی دولت به این طرح باعث شد امید بسیاری از این افراد نا امید شود.
از سوی دیگر بر اساس آمار ضریب جینی می توان دریافت که فاصله طبقاتی در این دولت میان قشر ثروتمند و مستضعف بیشتر شده است.
آمارهای ضریب جینی نشان می‌دهد با آغاز فعالیت دولت روحانی در سال 1392 و با توجه به اینکه ضریب جینی در این سال نیز 37/0 بوده است، شکاف طبقاتی رو به افزایش گذاشته و فاصله‌ی طبقاتی در کل کشور بیشتر شده است؛ چنان‌که در سال دوم کاری دولت می‌بینیم که ضریب جینی به 38/0 و در سال سوم کاری این دولت نیز طبق آخرین آمار منتشرشده توسط مرکز آمار به 39/0 افزایش پیدا کرده است.
موضوع دومی که نشان دهنده بیشتر شدن فاصله طبقاتی در دولت یازدهم بوده ایم سنجش نسبت ثروتمندترین به فقیرترین افراد جامعه است که هرچقدر این نسبت کاهش پیدا کند، نشان‌دهنده‌ی کاهش فاصله میان ثروتمندان و فقراست.
توجه به آمار رسمی مرکز آمار در این خصوص نشان می‌دهد سهم ده درصد ثروتمندترین به فقیرترین جمعیت در سال 1389 معادل 71/14 بوده است که در دو سال پایانی دولت قبل به ارقام فوق‌العاده‌ی 79/10 و 68/10 کاهش پیدا می‌کند، ولی هرچند این شاخص هم با روند نزولی و قابل دفاع خود به دولت یازدهم رسید، اما در این دولت از 68/10 در سال 1392، به 33/12 و 65/12 در سال‌های 93 و 94 افزایش پیدا کرد.
این آمار توسط خود دولت منتشر شده و نشان دهنده این است دولت تدبیر و امید در رسیدگی به محرومین و مستضعفین ضعیف عمل کرده و با سیاست های خود فشارهای اقتصادی به قشر مستضعف بیشتر شده است.
