برای اولین بار در تاریخ انقلاب اسلامی، در انتخابات ریاست جمهوری هم رئیس‌جمهور وقت نامزد می‌شود و هم معاون اولش، جریان حامی دولت برای توجیه این رؤسایی که معاون اول رئیس خود را قبول ندارد، جیغ می‌زند که این مکمل رئیس‌جمهور در انتخابات است و جای هیچ مشکلی نیست و ... و البته همه این حرف‌ها، باد هواست است.
آنچه مهم است، بی‌صاحب شدن دولت در ایام انتخابات است، دولتی‌ها مست از اینکه در روند بررسی صلاحیت‌ها، تأیید خواهند شد، به دنبال اقدامات و اظهارات انتخاباتی هستند و حتی اگر در دولت هم اقدامی انجام بگیرد، عملاً بر اساس تبلیغات انتخاباتی است، بنابراین، هم رئیس‌جمهور و هم معاون اول، نمی‌توانند به دنبال امور دولتی و مشکلات مردم باشند.
وقتی رئیس‌جمهور اعلام می‌کند به دنبال فعالیت انتخاباتی هستم، معاون اول به امور دولتی می‌پردازد، در حال حاضر، هم رئیس جمهور و هم معاون اول به دنبال فعالیت‌های انتخاباتی هستند و معلوم نیست چه کسی صاحب این دولت بحران‌زده است؛ جالب‌تر اینکه چندی پیش، محمد شریعتمداری معاونت اجرایی دولت نیز برای کمک به فعالیت‌های انتخاباتی آقای رئیس‌جمهور از دولت استعفا داد.[1]
حال باید بپرسیم چه کسی در این یک ماه مانده به انتخابات، دولت را مدیریت می‌کند و صاحب دولت کیست؟!
