در بخشی از این مقاله آمده است: اسد با تمام ایراداتش، از نگاه واشنگتن همچنان به‌عنوان وزنه‌ای در برابر جهادی‌هایی دیده می‌شد که ممکن بود کشور را تصاحب کنند.
اسد که به حمایت نظامی، اقتصادی و دیپلماتیک روسیه و ایران اطمینان داشت، هیچ دلیلی نمی‌دید که قدرت خود را برای مخالفانی که آنها را تروریست می‌دانست، تضعیف کند.
در نهایت، همین اعتماد بشار اسد به روسیه و ایران، که هر دو کشور به مشکلات بزرگ‌تر خود مشغول بودند و از حمایت یک شریک ناسپاس خسته شده بودند، برای رژیم او مرگبار شد.
