در جمهوری اسلامی، حفاظت محیط زیست که نسل امروز و نسلهای بعد باید در آن حیات اجتماعی رو به رشدی داشته باشند، وظیفه عمومی تلقی می شود. از این رو
فعالیتهای اقتصادی و غیر آن که با آلودگی محیط زیست یا تخریب غیر قابل جبران آن ملازمه پیدا کند، ممنوع است." این متن اصل پنجاه قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران است بنابراین تمام کارخانه ها و طرح های مغایر با محیط زیست
در کشور غیرقانونی است زیرا هیچ قانون و آیین نامه یا مجوزی در کشورها نمی تواند بر خلاف قانون اساسی آن کشور باشد.
انتقال آب بر روی محیط زیست منطقه اثرات مخربی ایجاد میکند و با خشک شدن تالابها باعث افزایش گردوخاکها و درجه حرارت در خوزستان (که جزیی از هلال حاصلخیز خاورمیانه است) خواهد شد و فقط همین امر که کاملا بر خلاف
اصل پنجاه قانون اساسی کشور است غیر قانونی بودن طرح های انتقال آب را ثابت می کند.
"حمید چیت چیان" وزیر نیروز که سال گذشته به گفته خودش برای ششمین بار به خوزستان سفر کرده بود در خصوص اختصاص آب خوزستان و سرچشمه های کارون به سایر استان ها گفته بود رییس جمهوری در سفر به خوزستان گفت که
آب کارون به جز برای شرب برای هیچ مصارفی به حوضه های دیگر منتقل نمی شود.
وزیر نیرو همچنین در خصوص رودخانه زهره و عملیات احداث سد روی این رودخانه اظهار کرده بود که این برنامه در گذشته مدنظر وزارت نیرو بود ولی الان مورد تجدید نظر قرار گرفته است و حتی اگر تاسیساتی ساخته شود آبی نیست که به
بوشهر انتقال داده شود.
هنوز دعوای "انتقال آب کارون" که سر و صدای زیادی به پا کرد و حتی مردم خوزستان چندین بار با تشکیل زنجیره های اعتراضآمیز، اعتراض خود را به آن اعلام کردند، در هاله ای از ابهام است که رئیس سازمان جهاد کشاورزی خوزستان از
انتقال آب رودخانه زهره به منظور آبیاری دشت لیراوی در بندر دیلم استان بوشهر خبر داد، خبری که خلاف حرف وزیر نیرو را در این خصوص اعلام می کند.
رودخانه زهره یا هندیجان با طول تقریبی حدود 275 کیلومتر در سه استان فارس، کهگیلویه و بویراحمد و خوزستان جریان دارد و از دیرباز کشاورزی این منطقه مدیون رودخانه پرآب زهره است و امرار معاش بسیاری از ساکنان روستایی اطراف
این رودخانه را تامین میکند.
اما در سال گذشته طرحی با عنوان آبیاری دشت های لیراوی و حیات داوود در منطقه دیلم و گناوه تدوین و به مرحله اجرا گذاشته شد. بر اساس این طرح و به منظور آبیاری ۳۵ هزار هکتار از اراضی دشت لیراوی بندر دیلم آب مورد نیاز از
رودخانه زهره به این منطقه انتقال داده می شود.
کیخسرو چنگلوایی در خصوص انتقال آب زهره به بوشهر هشدار می دهد و می گوید: در صورت برداشت آب از رودخانه زهره، ۴۰ هزار هکتار از اراضی بخش های امیدیه، زیدون، و هندیجان کاملا خشک خواهد شد.
رئیس سازمان جهاد کشاورزی خوزستان با اشاره به آبگیری های صورت گرفته برای این طرح از بالادست شهر زیدون در بهبهان اظهار می کند: با اجرای این طرح، حجم بسیاری از زمین های کشاورزی خوزستان نابود خواهد شد و وزارت نیرو به
عنوان متولی طرح باید پاسخگو باشد.
همچنین حجتالاسلام مجید ناصرینژاد منتخب مردم شادگان در مجلس دهم در این باره می گوید: وضعیت کشاورزی خوزستان به ویژه در مناطق جنوبی و جنوب غرب استان، به دلیل کمبود شدید آب در هالهای از ابهام قرار گرفته است.
منتخب مردم شادگان در مجلس دهم می افزاید: بعد از خبرهای ضدونقیض در خصوص انتقال آب از سرچشمههای کارون به اصفهان و استانهای دیگر جدیدا خبرها از انتقال آب رودخانههای جراحی، زهره و مارون به استان بوشهر حکایت دارد
که بسیار نگران کننده است.
ناصرینژاد با انتقاد از بیتفاوتی مسئولان ذیربط استان در این خصوص تاکید می کند: سکوت مسئولان در قبال اجرای اینگونه طرحها بسیار سئوال برانگیز است.
این در حالی است که در صورتی که طرحهای انتقال آب از رودخانههای خوزستان عملی شود تولید برق در سدهای موجود و سدهای که در آینده برنامه ساختشان است با مشکل مواجه خواهد شد همچنین انتقال آب موجب میشود طی
سالهای آینده، در استان شاهد بروز خشکسالی شدید باشیم که این امر لطمه بزرگی به استان خواهد زد.
در این باره مشاور استاندار خوزستان می گوید: اجرای غیرکارشناسی طرح های انتقال آب از عوامل پدیده گرد و غبار است.
مهدی قمشی عامل اصلی افزایش کانون های ریزگرد را کاهش منابع آب در کشور می داند و اذعان می کند: برداشت بی رویه از منابع آبی و طرح های انتقال آب میان حوضه ای از مهمترین عوامل این پدیده هستند.
این متخصص علوم آب خاطرنشان می کند: رودخانه های کارون، کرخه، مارون و زهره در ایران و دجله و فرات در عراق بر شکل گیری پدیده گرد و غبار تاثیرگذار هستند.
به گزارش رهیاب، با توجه به اینکه وزیر نیرو اعلام کرده: «اجازه انتقال آب به غیر از تامین مصارف شرب را نداریم» و همچنین غارت منابع آبی استان امروز محیط زیست و کشاورزی خوزستان را به شدت تهدید میکند لذا امیدواریم مسئولان
استانی با حداقل توجه به کشاورزی نیمه جان این منطقه و همچنین وضعیت بحرانی زیست محیطی، برای جلوگیری از انتقال آب از هیچ تلاشی دریغ نکنند.