در حالی که این روز‌ها رسانههای فارسی زبان وابسته به بیگانگان نیروی انتظامی ایران را به دلیل دستگیری دروایش آشوبگر زیر سوال می‌برند بد نیست نگاهی داشته باشیم به برخورد اربابانشان با فرقه داودیان در سال ۱۹۹۳.
فرقه داودیان در سال ۱۹۳۵ از کلیسای آدونتیست روز هفتم جدا شد و مشی مذهبی و اعتقادی خود را داشت. این فرقه به ظهور منجی باور دارد. ورنن واین هوول که خودر را دیوید کورش می‌خواند در سال ۱۹۸۳ و در ۳۳ سالگی رهبری این فرقه را به دست گرفت و از آن پس اعضای این فرقه به داوودیان موسوم شدند.
کورش طی سال‌های رهبری فرقه داوودیه دست به اقدامات و اظهاراتی زد که مقامات امنیتی را نسبت به او حساس و نگران کرد. البته شاید اگر اقدامات او در ناحیه‌ای غیر از تگزاس انجام می‌گرفت؛ نگرانی‌های امنیتی واشنگتن از آن‌چنان شدتی برخوردار نمی‌شد.
کورش در برنامه‌های تبلیغاتی خود علیه کاخ سفید صحبت می‌کرد و با مقایسه عدالت پس از ظهور مسیح با وضع موجود در آمریکا سیاست‌های حاکمان آمریکا را به چالش می‌کشید. مشی اعتراضی او که آمیخته با اعتقادات مذهب مسیحی بود برای اهالی ایالت تگزاس که مسیحیان متعصبی هستند بسیار جذاب بود. گرایش مردم منطقه به فرقه داوودیه رفته رفته برای دولت کلینتون ایجاد مزاحمت کرد.
در چندین نوبت دیوید کورش به دادگاه فراخوانده و دستور ترک منطقه به او ابلاغ شد. اما او ویکو را ترک نکرد. در نهایت مأمورین امنیتی در فوریه ۱۹۹۳ برای دستگیری او وارد عمل شدند که با مقاومت طرفداران و پیروان کورش روبه‌رو شدند. اعضای فرقه در محل زندگی خود در مونت کارمل تحصن و با ایجاد موانعی دور آن از ورود پلیس و نیرو‌های امنیتی به منطقه جلوگیری کردند و در مقابل اف. بی. آی. نیز منطقه را محاصره و جریان آب و برق و ارسال مواد غذایی را قطع کرد.
محاصره ویکو ۵۰ روز به طول انجامید، اما ساکنان آن تسلیم نشدند و اندک اندک این فرقه در تگزاس در حال تبدیل شدن به نماد مقاومت بود. اینجا بود که با دستور مستقیم بیل کلینتون عملیات نوزدهم آوریل شروع شد. عملیاتی که عده‌ای از نتیجه آن به‌عنوان هولوکاست ویکو نام می‌برند.
در ۱۹ آوریل ۱۹۹۳ نیرو‌های امنیتی پناهگاه اعضای این فرقه را با تانک و شلیک‌های پیاپی مورد هجوم قرار دادند. در ابتدا یک تانک دیوار‌های پناهگاه را درهم شکست. سپس گاز‌های دودزا و مواد آتش‌زا روی ساختمان و محوطه آن پاشیده شد. گازی که به ساختمان تزریق شد؛ پس از نشستن به‌صورت یک ماده مشتعل کننده درآمد که منتظر جرقه‌ای کوچک بود تا جهنمی از آتش خلق کند. شلیک‌ها ادامه داشت، ولی داوودیان مقاومت می‌کردند. در نهایت با آتش زدن مواد آتش‌زا، ساختمان در شعله‌های مهیبی فرو رفت و ۸۲ نفر از جمله زنان، کودکان و نوزادان، طی ۴۰ دقیقه در آتش سوخته و به تلّی از خاکستر تبدیل شدند. حداقل ۲۵ تن از قربانیان، کودک و نوجوان بودند. در ادامه تصاویری از این اقدام جنایتکارانه را می‌بینید.
