به نقل از «الثبات»، گفت و گوهای ژنو برای حل بحران سوریه پیشرفت قابل ملاحظه ای کرده بود. این مذاکرات برقراری آتش بس در هشتم اسفند در بسیاری از مناطق سوریه را در پی داشت. حدود 100 گروه مخالف با آتش بس موافقت کردند. آمریکا و روسیه بر سر برخی از مسائل سیاسی برپایه قطعنامه شماره 2254 شورای امنیت موافقت کرد. این قطعنامه در بردارنده مسائلی مانند برقراری آتش بس، تشکیل دولت وحدت ملی، برگزاری انتخابات پارلمانی، تصویت قانون اساسی جدید برای کشور طی 18 ماه و برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در سوریه بود.
مخالفان و پشتیبانان خارجی آنان مانند عربستان، ترکیه و آمریکا آتش‌بس را نادیده گرفتند. این کشورها با حمایت تسلیحاتی و لجستیکی از مخالفان مسلح در صدد تقویت آنان بر آمدند تا آنان را در رویارویی با ارتش سوریه و همپیمانان آن توانا سازند. این در شرایطی بود که گروه های مسلح پیش از این در نتیجه همکاری ارتش سوریه و نیروهای هوایی روسیه ضربه های دردناک را متحمل و شکست خورده بودند. اما پشتیبانی خارجی از این گروه ها سبب شد تا آنان آتش بس را در حلب، ادلب، لاذقیه و حمص نادیده بگیرند. این گروه ها آتش بس را نادیده گرفتند و طرف مقابل را در این زمینه متهم کردند. این در حالی است که ارتش سوریه با گروه های تروریستی مانند داعش و جبهه النصره به نبرد می پردازد و این به معنای نادیده گرفتن آتش بس و توافق نیست.
هیات عالی مخالفان در نشست ژنو به بهانه اینکه نظام سوریه آتش بس را نادیده می گیرد، میز مذاکره را ترک کرد. این در حالی است که نظام سوریه به ضرورت ادامه مذاکره با دیگر مخالفان تاکید کرد.
با توجه به این حقایق این سوال مطرح می شود که مذاکره برای حل بحران سوریه به چه سرنوشتی دچار شد؟ رویکرد آمریکا که حتی بحث درباره حضور بشار اسد رئیس جمهوری سوریه را هم نادیده گرفت در چه مسیری پیش رفت که مذاکرات به تعویق افتاد؟
به نظر می رسد برخی کنشگران منطقه ای و بین المللی در روند ادامه گفت و گوها برای حل بحران سوریه سنگ اندازی کردند. این در حالی است که برای اجرای مفاد توافقنامه اقدام های در حال انجام گرفتن است. در عرصه بین المللی منابع آگاه می گویند که آمریکا با روس ها تماس گرفته و آمادگی خود را برای حل بحران سوریه برپایه توافق نامه های وین اعلام کرده است اما از روس ها خواسته است که تعهد دهند که اسد را از قدرت برکنار کنند و روسیه با این درخواست موافقت نکرده است. پوتین رئیس جمهوری روسیه در بسیاری از بیانیه ها و دیدارهای خود در این باره موضع گرفته و گفته است انتخابات ریاست جمهوری سوریه یک مساله داخلی است که ما هیچ گونه دخالتی در آن نمی کنیم.
از دیدگاه این منابع، آمریکا برای حل بحران سوریه جدی است. دولت آمریکا می خواهد از این دستاورد در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به سود حزب دمواکرات استفاده کند. همان گونه که از توافق هسته ای با جمهوری اسلامی ایران در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا علیه جمهوری خواهان استفاده می کند.
این تلاش ها با شکست روبرو شد. با وجود این، آمریکا برای برگزاری نشست کشورهای موسوم به حامی سوریه در وین تلاش کرد. این در حالی است که آمریکا از وجود موانعی در برابر ادامه مذاکرات آگاهی داشت. این نشست به نتیجه مطلوب نرسید. دولت آمریکا گمان می کند که می تواند از این نشست های صوری در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا استفاده کند.
اما در منطقه، ترکیه، عربستان و همپیمانان آن تلاش کردند با آتش افروزی در میدان های نبرد و به دراز کشاندن جنگ در مسیر مذاکرات سنگ اندازی کنند. آنها از وقت اضافه استفاده می کنند و لحظه شماری می کنند تا دوره اوباما به سر آید و انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا برگزار شود. این کشورها تمایل دارند که جمهوری خواهان در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا پیروز شوند. جمهوری خواهان درباره نحوه مدیریت پرونده سوریه با سیاست اوباما مخالف هستند. سیاست آنان با هدف های عربستان و ترکیه که تغییر نظام را در سوریه دنبال می کنند، همسو است. با وجود اینکه آمریکا با معیارهای خود برای حل بحران سوریه تلاش می کند اما در این زمینه موفق نشده است. آمریکا همراه با ترکیه و عربستان به حمایت از گروه های تکفیری پرداخت. آمریکا با این اقدام خواسته است حضور نظامی و دامنه نفوذ آنان را تقویت کند تا از آن در مذاکرات پس از انتخابات ریاست جمهوری استفاده کند.
