اولین مشکلی که صنعت لوازم خانگی برای سالیان متمادی با آن مواجه بوده، پدیده قاچاق است. قاچاق کالا به دو شکل در کشور انجام میشود؛ ورود کالاهای اصل و ورود کالاهای نامرغوب به بازار ایران. البته اقداماتی نیز در این زمینه صورت گرفته است. کمیتهای با مدیریت وزارت صنعت، معدن و تجارت برای مبارزه با قاچاق کالا تشیکل شده است، اما به نظر میرسد آثار بلندمدت این امر چندان به طول نمیکشد، چرا که قاچاق قانونی کالا نیز وجود دارد. برای مثال، محصولات تهلنجی همچنان وارد بازار کشور میشوند که شرایط غیررقابتی را برای واردات لوازم خانگی بهوجود میآورد. در بسیاری از مناطق مرزی نیز، مرزنشینان تا حدی میتوانند کالاهای قاچاق وارد کشور کنند، اما متاسفانه این حدود هم رعایت نمیشود.
انجمن مبارزه با قاچاق کالا و ذینفعان ضابطهای را برقرار کردهاند که مهار قاچاق را محدود کرده است. محدودشدن مهار قاچاق کالا را نیز در امینحضور یا سایتهای فروش لوازم خانگی میتوان مشاهده کرد.
به نظر میرسد هنوز تکلیف مبارزه با قاچاق کالا در کشور مشخص نیست. همچنان مشخص نشده که آیا دولت میخواهد ساختار تعرفهای داشته باشد و واردات را کنترل کند یا از طرفی دیگر، دربهای قاچاق باز باشد تا در مرزها کنترل امنیتی داشته باشد. این یک بام و دو هوای دولت است که در آخر هم تکلیف را تعیین نخواهد کرد.
نکته دوم در رابطه با سرکوب قیمت و قیمتگذاری دستوری است. دولت با سرکوب قیمتها ساختار تولید را دچار مشکل و همچنین، عرضه کالا در بازار را به هر نحوی محدود میکند.
مشکل سوم صنعت لوازم خانگی این است که تولید به اندازه اقتصادی نیست. صنعتگران هنگام تولید کالا نمیتوانند بهاندازه کافی از سوبسیدهای خود استفاده کنند و هزینه تمامشده تولید هر کالا بالاست. هنگامی که میزان تولید از یک حجمی بالا برود، تولید آن کالا اقتصادی میشود.
خواسته فعالان صنعت لوازم خانگی از دولت
در حال حاضر خواسته فعالان و صنعتگران لوازم خانگی نیز به همین سه بخش قاچاق، قیمتگذاری و تولید تقسیمبندی میشود.
اما در این مورد، خواسته اصلی صنعتگران به حوزه تولید ارتباط دارد. ارتباط با صنایع بینالمللی و کشورهای دیگر و فراهم کردن بستر صادرات و واردات به صورت قانونی این امکان را در صنعت لوازم خانگی فراهم میکند که میزان تولید به مقیاس جهانی برسد. هنگامی که ایران به صورت فعال وارد پیمانهای مختلف از جمله شانگهای شود، میزان تولید در کشور افزایش پیدا میکند.
درخواستی که فعالان این صنعت از دولت دارند این است که فضایی فراهم شود تا حجم تولید رفته رفته افزایش یابد و بتواند به بازارهای صادراتی ورود پیدا کنند.
در این میان، بدترین راه قیمتگذاری برای یک کالا، قیمتگذاری دستوری است که دولت بر اجرای این شیوه قیمتگذاری اصرار میورزد. فعالان صنعت لوازم خانگی از دولت این درخواست را دارند که دست از این شیوه قیمتگذاری بردارد تا در نهایت این صنعت هم بتواند در کنار صنایع دیگر رشد کند.