اقتصاد و فرهنگ ارتباطی تنگاتنگ و متقابل دارند، از طرفی بینش و سلایق فرهنگی در مشی و سبک زندگی و میزان مصرف و خرید کالا وانتخاب نوع آن تاثیر دارد و از طرف دیگر همین عوامل اقتصادی نیز نگاه و ارزش‌های فرهنگی را تحت تاثیر و تغییر قرار می دهد. بنابر این اگر فردی گرایش به مصرف کالاهای خارجی پیدا کند، با خرید و استفاده از کالاهای خارجی، تدریجاً نگاهش به کشورهای خارج، حتی اگر دشمن دیرین مملکت ما باشند، تغییر می‌یابد و با گذشت زمان چه بسا نوعی حقارت از ایرانی بودن خود و افتخار به وابستگی به بیگانه در خود احساس کند.
در حقیقت مشی اقتصادی در زندگی دو پیامد دارد؛ یکی پیامد فرهنگی و دیگری پیامد اقتصادی و با توجه به همین نکته مهم است که رهبران
آزادی خواه می کوشند با دعوت ملت خویش به اقتصاد داخلی، ریشه‌های وابستگی را قطع و ارکان استقلال اقتصادی کشور را تحکیم بخشند تا در عین حال مانع خود باختگی فرهنگی ملت در برابر بیگانگان هم بشوند چنانکه با مروری بر زندگی شخصی و نقطه نظرات این‌گونه رهبران نظیر قوام نکرومه،
مهاتما گاندی، شهید مدرس وامثال آنان، می توان به خوبی از شدت حساسیت‌شان نسبت به پرهیز از مصرف کالای بیگانه آگاه شد و با توجه به همین پیامدهای فرهنگی واقتصادی است که نظام سلطه جهانی از طرفی با توسل به هر وسیله ممکن موجب مهجور ماندن و تحقیر و مانع رشد کالای ایرانی می شود و از طرف دیگر در راه صدور کالای ایرانی و بالطبع فرهنگ ایرانی به شدت سنگ‌اندازی می کند.
به طور کلی باید گفت گرایش به مصرف کالای بیگانه سه علت می تواند داشته باشد؛ عده ای به دلیل مشکلات اقتصادی واحیانا ارزان‌تر بودن به آن روی می‌آورند، جمعی دیگر با استدلال کیفیت برتر از کالای خارجی استفاده می‌کنند و البته این هر دو گروه با همت تولیدکنندگان داخلی و ارتقای کیفیت و تعدیل قیمت کالای خودی به جمع مصرف کنندگان کالای داخلی می پیوندند اما گروه سوم، افراد خود باخته‌ای هستند که برای جبران کمبود شخصیت خویش، به مصرف کالای خارجی و به اصطلاح دارای برند بیگانه متوسل می شوند.
***
مقام معظم رهبری سال 1397 را سال حمایت از کالای ایرانی نام نهادند وعلاوه بر مسئولان، مردم را نیز مخاطب توجه به این مسئولیت مهم قرار دادند. البته هر انسانی به‌طور طبیعی این واقعیت را درمی‌یابد که استفاده از کالای مملکت خودش چه تاثیر مثبتی در چرخه اقتصادی کشور و ایجاد اشتغال می تواند داشته باشد و در عین حال ننگ مصرف کالای بیگانه را نیز در پی نیاورد، اما مخالفت گسترده شبکه‌های ماهواره ای و رسانه‌های بیگانه نسبت به نام‌گذاری سال 1397 و برگزاری میزگردها و جوسازی‌های فراوان علیه این اصل بدیهی حکایت از آن دارد که مسئله مهم تر از اینهاست و دشمنان پشت پرده تحقیرکالای ایرانی و تبلیغ کالای بیگانه، چه اهداف درازمدت اقتصادی، فرهنگی و سیاسی پیچیده‌ای را دنبال می‌کنند و تا چه اندازه نگران آن هستند که تاکید ایران بر خودکفایی اقتصادی به عنوان یک پیام مبارزاتی در دیگر کشورها نیز دریافت شود وتحریم کالاهای بیگانه‌ای که مشابه داخلی دارد، علاوه بر به مخاطره انداختن منافع اقتصادی آنان باب نفوذ سیاسی و فرهنگی‌شان را نیز مسدود سازد.
تاریخ گواهی می‌دهد که دیروز بازرگانان غربی در پوشش عرضه کالای خویش به دربار پادشاهان ایران می‌آمدند تا ضمن استثمار اقتصادی مردم ما پا به پای میسیونرهای مسیحی، زمینه نفوذ سیاسی دشمنان را نیز فراهم سازند. امروز هم مصرف کالای بیگانه را نباید صرفا از منظر اقتصادی نگریست بلکه باید آن را ابزاری در راه ایجاد و تحکیم وابستگی اقتصادی و فرهنگی و سیاسی کشور ارزیابی کرد و طبیعی است که این میسیونرهای اقتصادی در غیبت پادشاهان و درباریان به سراغ برخی مسئولان خود باخته‌ای بروند که منافع شخصی و سیاسی خویش را بر منافع ملت ترجیح می دهند تا آنجا که نه تنها تولید داخلی را به تمسخر می‌گیرند بلکه در راه تولید آن کارشکنی می کنند.
و حتی حاضرند آن را در زیر خروارها بتن مدفون سازند و در عوض تبلیغ ضرورت حمایت قاطع از کالای ایرانی به عنوان یکی از محکمات انقلاب، به مشابهاتی در تغییر این شعار روی می‌آورند تا زمینه‌های باور به این شعار را از بین ببرند و ای کاش این‌گونه مسئولان غرب‌زده از پایبندی و غرور سیاستمداران دشمن بر پلیدی خویش بر تعصب شان به مصرف کالاهای کشور خود هم عبرت می گرفتند.
هر چند دشمنان داخلی وخارجی فرهنگ و اقتصاد ملت ایران برای تحقیر کالا و تولید و فرهنگ واقتصاد ایران از هیچ کوششی فروگذار نکرده‌اند اما فرهنگ افتخارآفرین ایران اسلامی به ما آموخته است که:
کهن جامه خویش پیراستن به از جامه عاریت خواستن
و براساس همین باور، امروز هم فراوانند کالاهای ایرانی که اعتبار جهانی یافته و رسانه‌ها باید برای تبلیغ و معرفی آنها همت گمارند. نکته قابل توجه در زمینه حمایت از تولید ملی و کالای ایرانی، اینکه در سال 1392 قانونی نسبتا جامع تحت عنوان "حداکثر استفاده از توان تولید کشور" به تصویب رسیده است اما با توجه به متروک ماندن آن و مظلومیت کالای ایرانی در شرایط کنونی، مقام معظم رهبری از ملت خود باور ایران نیز یاری طلبیدند تا هرکس به سهم خود در این راه مجاهدانه تلاش کند وگام بردارد و به عنوان نمونه از اتحادیه های تولیدکنندگان کالا انتظار می‌رود با مغتنم دانستن این فرصت و برای حمابت عملی از این شعار با کیفیت بخشی و تعدیل قیمت کالاهای داخلی، ایفای نقش و وظیفه نمایند. همچنان‌که کارخانجات دولتی نیز می بایست در شرایط کنونی از نام و نشان تولید ایرانی و فرهنگ حمایت از تولیدات ایران دفاع کنند. در قانون فوق الذکر، برای قوه قضائیه نیز وظایفی پیش بینی شده است که پیرو تاکید اخیر رهبر معظم انقلاب، مقتضی است با انجام قاطعانه این وظایف، دست مسئولان خاطی یا واردکنندگان سودجو و بی‌وطنی را که به تولید ملی ضربه می زنند، قطع نماید.
محمود فرشیدی
