عفونت های ویروسی که باعث سرماخوردگی یا آنفولانزا می شوند می توانند از یک بیماری چندروزه تا یک تهدید جدی برای سلامتی باشند. بنا بر گزارش مرکز پیشگیری و کنترل بیماری های آمریکا، سرماخوردگی های متداول دلیل اصلی مدرسه نرفتن دانش آموزان و غیبت بزرگسالان در محل کار است. اگرچه بیشتر موارد سرماخوردگی و آنفولانزا به خودی خود بهبود می یابد اما هر ساله تخمین زده می شود که 290 تا 650 هزار نفر در سراسر جهان به دلیل ابتلا به آنفولانزا جان خود را از دست می دهند.
اینکه کاهش درجه دمای هوا چه تاثیری بر فعالیت ویروس ها گذاشته و بهترین راه پیشگیری از ابتلا به سرماخوردگی آنفولانزا چیست موضوعی است که در این مطلب به آن می پردازیم.
سرماخوردگی یا آنفولانزا؟
اول اینکه ما باید میان این دو بیماری تفاوت قائل باشیم، زیرا ویروس هایی که باعث این دو بیماری می شوند لزوماً رفتار یکسانی ندارند. بیشتر اوقات ، سرماخوردگی با علائم چهار گانه گلو درد، گرفتگی بینی، سرفه و عطسه بروز می کند. بیش از 200 ویروس وجود دارد که می تواند باعث سرماخوردگی شود اما ویروس های کرونا و رینوویروس ها اصلی ترین مقصرهای این بیماری هستند.
چهار نوع ویروس کرونای انسانی وجود دارد که عامل حدود 10 تا 30 درصد از سرماخوردگی ها در بزرگسالان محسوب می شود. این ویروس ها در همان خانواده ویروس های SARS-CoV-2بوده که عامل بیماری کووید19 است با این حال ،غالبا تنها باعث بیماری خفیف می شود. جالب اینجاست که حدود یک چهارم افرادی که به ویروس سرماخوردگی مبتلا هستند ، هیچ علائمی را تجربه نمی کنند.
بیماری آنفولانزا بر حسب نوع ویروس به سه دسته تقسیم می شود: آنفلوانزای A ، آنفلوانزای B و آنفلوانزای C. سرماخوردگی و آنفولانزا علائم مشابه و زیادی دارند اما عفونت آنفلوانزا با درجه تب بالا، بدن درد، تعریق یا لرز بروز پیدا می کند. این ممکن است روش خوبی برای تشخیص این دو از یکدیگر باشد. همانند سرماخوردگی ، تعداد قابل توجهی از افرادی که به عفونت آنفلوانزا مبتلا هستند هیچ علائمی نشان نمی دهند.بنابراین ، اکنون که تفاوت بین سرماخوردگی و آنفولانزا را دانستیم بهتر است بدانیم در چه شرایطی بیشتر در معرض ابتلا به این ویروس ها هستیم.
الگوهای فصلی
مرکز کنترل و پیشگیری بیماری ها فعالیت آنفولانزا را از نزدیک و مستمر کنترل می کند. این نهاد معتقد است آنفلوانزا می تواند در هر زمانی از سال رخ دهد اما غالب موارد از الگوی فصلی نسبتاً قابل پیش بینی، پیروی می کنند . اولین علائم فعالیت آنفلوانزا معمولاً از اواخر تابستان شروع می شود و در اواسط زمستان به اوج خود می رسد. با این حال ، در برخی سال ها ، شیوع آنفولانزا می تواند طولانی تر شده و تا اوایل بهار ادامه داشته باشد.
بر اساس یکی از تجزیه و تحلیل های سال 2013 ، جز آمریکا، سایر مناطق معتدل در سراسر کره زمین الگوهای مشابهی را مشاهده می کنند ، درجه حرارت سرد و رطوبت کم از عوامل اصلی ابتلا به این ویروس هستند. با این وجود نمی توان برای مناطق گرمسیری نیز همین حرف را زد. در آن مناطق ، ممکن است شیوع آنفولانزا طی ماه های بارانی و مرطوب نسبتاً ثابت در تمام طول سال باشد.
علاوه بر این، چندین نظریه وجود دارد که دلایل دیگر ابتلا به این ویروس های عفونی چیست؛ از نحوه رفتار ویروس ها در سرماخوردگی و چگونگی کنار آمدن سیستم ایمنی بدن با عفونت ها گرفته تا صرف وقت بیشتر در مکان های شلوغ و قرار نگرفتن در معرض نور خورشید. ویروس های مشترک سرماخوردگی و آنفولانزا سعی می کنند از طریق بینی به بدن ما راه پیدا کنند. با این حال ، پوشش بینی ما دارای مکانیسم های دفاعی پیچیده ای در برابر این مزاحمان میکروبی است.
بینی ما به طور مداوم مخاط تولید می کند. ویروس ها در لخته چسبنده این مخاط گیر می افتند و دفع می شوند. با این حال ، هوای سرد مجرای بینی را خنک کرده و ترشحات مخاط را کند می کند. هنگامی که ویروسی به این مکانیسم دفاعی نفوذ کرد ، سیستم ایمنی کنترل مبارزه با متجاوز را به دست می گیرد. فاگوسیت ها که سلول های ایمنی تخصصی هستند ، ویروس ها را بلعیده و دفع می کنند. با این حال ، محققان معتقدند هوای سرد منجر به کاهش این فعالیت می شود.
تمامی ویروس ها زندگی در هوای سرد را ترجیح می دهند.
